محوشدگی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محو شدگی''' {{به انگلیسی|Fading}} به میزان تغییرات تضعیف یک سیگنال مدوله شده مخابراتی که در هنگام عبور از یک محیط مشخص تجربه می کند،محوشدگی گفته می‌شود. محوشدگی ممکن است با زمان، مکان و یا فرکانس تغییر کند و معمولا به صورت یک [[فرایند تصادفی]] مدل می شود.

کانال محوشده(فیدینگ) کانالی است که محوشدگی را تجربه می کند. در سیستم های بی سیم محو شدگی ممکن است مربوط به '''انتشار چند مسیری''' (محو شدگی چند مسیری) و یا در اثر''' سایه''' (موانعی که در انتشار موج اثر می گذارند) باشد.

وجود اجسام منعکس کننده در محیط انتشار امواج بین فرستنده و گیرنده سبب ایجاد چند مسیر برای سیگنال ارسالی می نماید. در نتیجه، در گیرنده ما شاهد چند نمونه نیمه منطبق بر هم از یک سیگنال ارسالی می باشیم که از مسیر های مختلف دریافت می شوند. هر سیگنال تضعیف، تاخیر و شیفت فازی متفاوتی را تجربه خواهد کرد. این می تواند سبب تداخل سازنده و یا مخرب، و یا به نوعی تقویت و یا تضعیف در توان گیرنده باشد. تداخل مخرب قوی را معمولاً '''محوشدگی عمیق''' می نامیم و با توجه به تاثیر زیادش بر [[نسبت سیگنال به نویز]] ممکن است گاهی سبب خرابی داده شود.

در حالت فرکانس گزین به دلیل اینکه فرکانس های مختلف تجربه های متفاوتی دارند احتمال قرار گرفتن کامل سیگنال در محوشدگی عمیق کاهش می یابد. مدولاسیون های [[دسترسی چندگانه تقسیم کدی|CDMAو]] [[مدولاسیون تقسیم فرکانس عمود برهم|OFDM]] به خوبی از این دایورسیتی فرکانسی برای مبارزه با محو شدگی استفاده می نمایند.مثلا در OFDM ما پهنای باند را به زیر حامل های متعددی تقسیم می کنیم تا در هر زیر حامل که یک اطلاعات خاص روی آن قرار می گیرد در یک دوره تناوب سمبل دامنه در حوزه فرکانس ثابت باشد و یا اینکه زیر حامل هایی که دچار محوشدگی عمیق شده اند را مورد استفاده قرار ندهیم. در CDMA نیز به کمک گیرنده های شن کش می توانیم از مزایای این استقلال استفاده نمائیم.

*دایورسیتی در گیرنده و یا فرستنده