گروه‌های چریکی چپ‌گرا در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

# گروه‌های کوچک مارکسیست که خود به دو گروه مستقل و وابسته تقسیم می‌شوند. مستقل مثل [[سازمان آزادی‌بخش خلق ایران]]، گروه لرستان و [[سازمان آرمان خلق]]؛ و شبکه‌های متعلق به احزاب سیاسی طرفدار مبارزهٔ مسلحانه مانند [[گروه توفان]]، سازمان انقلابی [[حزب توده]]، [[حزب دموکرات کردستان]] و اتحادیه کمونیست‌ها.<ref>{{پک|آبراهامیان|۱۳۸۹|ک=ایران بین دو انقلاب|ص=۵۹۵–۵۹۲}}</ref>

 

 

{{گفتاورد بزرگ}}

با این وجود، در نیمهٔ دوم دههٔ ۱۳۵۰ گروه‌های چریکی به دلیل اختلافات درون حزبی و سرکوب رژیم، اندک اندک رو به ضعف نهادند.<ref>ویکی‌پدیای انگلیسی</ref>

 

 

[[چریک‌های فدایی خلق ایران]] بنا بر اظهارات یکی از رهبران گروه، پس از «ضربه‌های سنگین ۱۳۵۴، از هم پاشید و ناپدید شد»، «تلاشش را برای حفظ بقا متمرکز کرد» و تنها به «عملیات‌های پراکنده» پرداخت تا نشان دهد هنوز موجودیت دارد. در بهترین حالت تنها چند ده نفر از اعضای گروه باقی‌مانده بودند. گروه تصمیم گرفت که شرایط عینی برای انقلاب وجود ندارد و همان‌طور که جنبش اسلامی قوت می‌گرفت، سازمان مسئولیت عملیات‌های نسبتاً اندکی را بر عهده گرفت؛ بنا بر اعلامیه‌های رسمی گروه یک مورد در تابستان ۱۳۵۶، دو مورد در زمستان ۱۳۵۶، و پنج مورد در تابستان ۱۳۵۷. در انتهای پاییز ۱۳۵۷، با رشد احتمالی اعضای گروه، سازمان جانی تازه گرفت و مسئولیت شش عملیات را در آذر و ۱۲ مورد دیگر را در دی ۱۳۵۷ بر عهده گرفت.<ref>ویکی‌پدیای انگلیسی</ref>