گروه‌های قومی در آسیا: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از گروه‌ها و یا کشورها در آسیا به طور کامل شهرنشین هستند (به عنوان مثال [[هنگ کنگ]] و [[سنگاپور]]). بزرگترین کشورهای آسیابا توجه به جمعیت به ترتیب عبارتند از: [[جمهوری خلق چین]]، [[هند]]، [[اندونزی]]، [[پاکستان]]، [[بنگلادش]]، [[ژاپن]]، [[فیلیپین]]، [[ویتنام]]، [[ایران]]، [[تایلند]]، [[میانمار|برمه]] و [[کره جنوبی]]. استعمار ممالک و اقوام آسیایی توسط کشورهای اروپایی از قرن ۱۶ شروع شد و در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ به اوج خود رسید (به جز در [[اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی|اتحاد جماهیر شوروی]] که سال ۱۹۹۰ منحل شد).

خانواده‌های زبانی و یا زبانهای [[زبان تک‌خانواده|تک خانواده]] شرق آسیا عبارتند از: Sinitic، [[زبان‌های تبتی-برمه‌ای|تبتی-برمه‌ای]]، زبانهای ژاپنی، [[زبان آینو (ژاپن)|آینو]]، [[زبان کره‌ای]]، [[زبان‌های مغولی|مغولی]]، [[زبان‌های تونگوزی|تونگوزی]]، [[زبان‌های ترکی|ترکی]]، میایو–یائو، [[زبان‌های تای-کادای|تای–کادای]] و [[زبان‌های استرا-آسیایی|آسترا-آسیایی]].

[[آسیای جنوبی|جنوب آسیا]] در تعریف کلی متشکل از کشورهای [[بنگلادش]]، [[بوتان (کشور)|بوتان]]، [[هند]]، [[مالدیو]]، [[نپال]]، [[پاکستان]]، [[افغانستان]] و [[سری‌لانکا|سریلانکا]] است. پنج ایالت جنوب هند فرهنگ مشترک [[قوم دراویدی|دراویدی]] دارند چرا که [[زبان‌های دراویدی| دراویدی]] زبان اصلی آنهاست. [[سری‌لانکا|سریلانکا]] دارای دو زبان اصلی، Sinhalese که هند و آریایی است و تامیل که ریشه دراویدی دارد. [[بنگلادش]] و [[هند|هند در]] استان [[بنگال غربی]] میراث مشترک [[مردمان بنگالی|بنگالی]] را به اشتراک می‌گذارند. زبانهای [[زبان‌های تبتی-برمه‌ای|تبتی-برمه‌ای]] مناطق جنوب آسیا را تحت تأثیر قرار داده‌اند. [[پاکستان]] تقسیم شده است به دو منطقه [[بلوچستان]] و [[خیبر پختونخوا]] در غرب که بیشتر تحث نفوذ میراث فرهنگی [[ایران|ایرانی]] قرار دارند و دو منطقه در شرق شامل استان‌های [[ایالت سند|سند]] و [[پنجاب (پاکستان)|پنجاب]] که بیشتر تحت نفوذ فرهنگ [[مردم هندوآریایی|هندوآریایی]] هستند.