وصال شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

دیری نپایید که وصال یتیم شد و پدر مادرش سرپرستی او را برعهده گرفت. پدر مادر نیز پس از دو سال درگذشت و تربیت میرزا کوچک را خالوی او میرزا عبداله تکفل نمود. میرزا عبداله خطی متوسط داشت و از راه نوشتن [[قرآن]] امرار معاش می‌کرد. وصال چون به سن تمیز رسید به درویشی و فقر مایل گردید و در طلب مردی کامل بود تا دست ارادت به دامان [[میرزا ابوالقاسم سکوت]] زد.

 

 

وصال دو روز ایام هفته را صرف تدریس به عموم می‌کرد. در سن شصت و چهار سالگی چشمش به [[آب مروارید]] مبتلا شد و یکسال نابینا بود. پس از آن طبیبی از [[کرمانشاه]] چشمش را میل زد و چشمش معالجه شد. وصال چنان به مطالعه عشق داشت که بعد از معالجه چشم فوراً مطالعه را از سر گرفت و همین امر باعث شد مجدداً نابینا گردد. در رجب ۱۲۶۲ ه‍.ق درگذشت و در بقعه [[شاهچراغ]] در شیراز، در جوار مدفن مرشد خود [[میرزای سکوت]] مدفون شد.

 

== فرزندان ==

* [[وقار شیرازی]] با نام'' میرزا احمد'' متخلص به ''وقار'' بزرگترین فرزند وصال است که در ۱۲۳۲ه‍.ق متولد و در ۱۲۸۹ه‍.ق وفات یافت، دیوان شعری به فارسی به نام [[بهرام و بهروز]] که در [[بمبئی]] چاپ شده از او باقی‌مانده است.<ref name=شیراز>پایگاه شهر زیبای فرهنگ و هنر ایران شیراز</ref>

* [[محمود شیرازی]] متخلص به ''حکیم'' فرزند دوم وصال که شاعری خوشنویس بوده و در سال ۱۲۳۴ ه‍.ق در شیراز به‌دنیا آمد. محمود حکیم در سال ۱۲۶۶ ه‍.ق با احمد وقار، برادر بزرگترش، به [[هندوستان]] سفر کرد و در آنجا «[[دیوان حافظ]]» را به خط خود نوشت که یک سال بعد در بمبئی به چاپ رسید و پس از چندی به شیراز بازگشت و در ۱۲۷۴ وفات یافت.<ref name="احوال و آثار خوشنویسان">دکتر مهدی بیانی ص ۸۶۹ تا ۸۷۳</ref> از او دیوان شعری باقی است و در خط نستعلیق نام‌آور شد.<ref name="اطلس خط">فضایلی ص۳۵۹</ref>

 

{{ترتیب‌پیش‌فرض:شیرازی، وصال}}

[[رده:خوشنویسان اهل شیراز]]

[[رده:شاعران اهل شیراز]]

[[رده:شاعران فارسی‌زبان سده دوازدهم (قمری)]]

[[رده:شاعران فارسی‌زبان سده سیزدهم (قمری)]]

[[رده:مدفونان در شاهچراغ]]