شهروندی: تفاوت میان نسخه‌ها

تربیت شهروندی، یکی از فروع شهروندی است که باتوجه به تحولات سریع اجتماعی، فناوری و سیاسی دوران معاصر، ازجمله دلمشغولی‌های برنامه‌ریزان و سیاستگذاران تعلیم و تربیت کشورهای جهان به شماربه‌شمار می‌آید.<ref>{{یادکرد|فصل= |کتاب= مجموعه مقالات همایش «نظارت همگانی، شهروندی و توسعه سازمانی» |نویسنده =|ترجمه=|ناشر = شهرداری تهران و دانشکده مدیریت |چاپ=|شهر=|کوشش=|ویرایش=|صفحه= |سال= بهمن ۱۳۸۶|شابک=}} ص ۷۲</ref> در [[کشورهای توسعه یافته]] مفاهیم شهروندی از دوران کودکی تا نوجوانی آموزش داده می‌شود و دولت نیز آموزش‌های لازم را در اختیار والدین و معلمان قرار می‌دهد.<ref>[http://bensguide.gpo.gov/3-5/index.html Ben's Guide: Grades 3-5<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>

اما استفاده از واژه شهروند و شهروندی یا حقوق شهروندی در سال‌های اخیر در میان حقوقدانان و مجامع قانونی و حقوقی دید جامعتری یافت. در سال ۸۳ قانونی با عنوان «احترام به آزادی‌های مشروع و حفظ حقوق شهروندی» به تصویب مجلس رسید و به نام «بخشنامه حقوق شهروندی» در قوه قضائیه، دستورکار واحدها گردید. رئوس مهم این قانون دربارهٔ نحوه بازداشت و بازجویی و منع شکنجه و رفتار با متهمان توسط ضابطین و مجریان قضایی بود.<ref>[http://www.hoqouq.com/law/article242.html?var_recherche=شهروندی#forum3090 بخشنامه حقوق شهروندی؛ قوه قضائیه]</ref> هر چند در سالهای اخیر واژهٔ شهروند به جای تبعه در ایران به سرعت فراگیر شده و کاربرد عمومی پیدا کرده استکرده‌است اما برخی از صاحب نظران در امور مسائل حقوقی و زبانی هنوز هم به این عقیده‌اند که در جوامع چون ایران، تاجکستان و افغانستان که تا هنوز اختلاف سطح توسعه در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی میان شهر و روستا خیلی بزرگ است، کاربرد این واژه به جای تبعه درحقیقت تبعیض در مقابل روستاییان به شماربه‌شمار خواهد رفت. زیرا به آنها شاید این تصور داده شود که آنها مانند شهر نشینان اتباع متساوی الحقوق کشور به شماربه‌شمار نمی‌روند.