خانقین: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
تقاضا دارم این صفحه محافظت شود.
خط ۴۱:
نام خانقین در فارسی میانه دوخانَگ (دوخانه) بوده که پس از اسلام به آن شکل عربی داده و به‌جای واژه فارسی دو، پسوند عربی -َین را به آن افزودند.<ref>محمدی ملایری، محمد: فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی، جلد دوم: دل ایرانشهر، تهران، انتشارات توس ۱۳۷۵.</ref>
 
در زمان صدام حسین و در پی [[تعریبعملیات انفال|سیاست عربی‌سازی]] او، شمار زیادی از مردم خانقین و روستاهای آن به جنوب عراق منتقل شدند و محله‌هایی عرب‌نشین از کوچیدگان عرب در خانقین درست شد. برای نمونه: محله «شعله» در [[ارکوازی]]، «[[۷ نیسان]]» در [[کاریز]]، الاشتراکیة در [[ملک‌شاه]]، «[[آبو عبیدة ابن الجراح]]» در عالی‌آبه، کویخا زوراب و «التآمیم» در توله‌فروش. در هر محله ۱۰۰ تا ۱۵۰ خانوار عرب مستقر شدند.<ref>[http://www.khanaqin.com/index.php?Itemid=39&id=26&option=com_content&task=view وبگاه خانقین] (به کردی سورانی). بازدید: سپتامبر ۲۰۰۹.</ref>
 
شهر خانقین امروزه به عنوان یکی از مناطق مورد بحث و جدال میان دولت مرکزی عراق و دولت سرزمین [[کردستان عراق]] به‌شمار می‌آید و ادارات دولتی این شهر بعد از سقوط رژیم سابق عراق در سال ۲۰۰۳ توسط دولت [[اقلیم کردستان عراق]] اداره می‌شود.<ref name="آکانیوز" />