<blockquote>بلای جنگ داخلی، نجیب زادگان جنوبی را بیچاره و منزوی کرد. هزاران تن از بهترین جوانان آنها، جان خود را در جنگ از دست دادند و آنها که از مهلکه جان سالم بدر بردند، به شمال مهاجرت کرده، سر و سامانی دوباره گرفتند و شهروندان قانونمندی شدند.{{سخ}}
شهر من، بالتیمور، از این مهاجرت سود برده و ازدر لحاظگستره فرهنگی و مادی، غنی تر شده است. اگر امروز، موطن من از دیگر شهرهای پر جمعیت آمریکا، کمتر به فساد کشانده شده، این موهبت را مدیون مردمانی هستیم که از ایالت [[ویرجینیا]] به این سمت و سو آمده اند – مردمانی که دست خالی با شکمهای گرسنه ولی خوش رفتار، نیک نهاد و مؤدب بودند. در موطن خودشان، بسیاری دلتنگ و دلواپس اینان بودند. در طول سالهای بعد از جنگ، نخست، [[تازه بهدورانرسیده|شارلاتانهای شمالی]] سرزمینشان را چپاول کردند و اگر این بسنده نمی کرد، در مرحله بعدی، قربانی سفید پوستان سخیف و بی هویت شدند...<ref>[https://theamericanmercury.org/2010/04/the-calamity-of-appomattox/مقاله هنری منکن در نشریه مرکوری]</ref></blockquote>