سیزیف: تفاوت میان نسخه‌ها

او به علت خودبزرگ بینی و حیله گریحیله‌گری به مجازاتی محکوم شد که در آن می‌بایست سنگ بزرگی را تا نزدیک قله‌ای ببرد و قبل از رسیدن به پایان مسیر شاهد بازغلتیدن آن به اول مسیر باشد؛ و این چرخه تا ابد برای او ادامه داشت.

[[رابرت بیکز]] یک ریشه [[پیشایونانی]] را پیشنهاد می‌کند و معتقد به ارتباطی بین ریشه واژه سوفوس به معنای حکمت و افسانه ذکر شده استشده‌است.

سیزیف فرزند شاه آئولوس تسالی و انارته بود. وی بنیانگذار و اولین پادشاه افیرا بود. او از طریق مروپه پدر گالوسوس، اورینتیون، آلموس و ترزاندر بود، وی همچنین برادر سالمونوس و پدربزرگ [[بلروفون]] بوداز طریق گلایوس. سیزیف کشتیرانی و تجارت را رونق بخشید اما بسیار حریص و حیله گرحیله‌گر بود. او همچنین مسافران و مهمانان را کشت، و به ژنیا که تحت تسلط زئوس بود تجاوز کرد. او از این کشتارها لذت می‌برد زیرا را او را بعنوان یک رهبر مقتدر ابقا می‌کرد.

سپس زئوس به [[تاناتوس]]، مرگ، فرمان داد تا سیزیف را در [[تارتاروس]] به بند بکشد. سیزیف کنجکاو بود که چرا [[هرمس]] که وظیفه اش هدایت ارواح به دنیای زیرین بود، در این موقعیت ظاهر نشده استنشده‌است. سیزیف مزورانه از تاناتوس خواست تا به او روش کار زنجیرها را نشان بدهد. زمانی که تاناتوس خواسته او را اجابت می‌کرد، سیزیف از موقعیت استفاده کرد و تاناتوس را به زنجیر کشید. زمانی که مرگ به زنجیر کشیده شد دیگر کسی بر روی زمین نمی‌مرد؛ و این بلوایی را خصوصاً برای [[آرس]] بر پا نمود زیرا نبردهای او به دلیل اینکه دشمنانش از دنیا نمی‌رفتند بدون جذابیت شده بودند؛ و به همین دلیل در این امر مداخله کرد. آرس خشمگین تاناتوس را نجات و شاه سیزیف را مجدداً زیر سلطه وی قرار داد.

قبل از مرگ، سیزیف به همسرش دستور داد تا بدن عریان او را در میدان عمومی شهر بیفکند و ظاهراً این گفته را برای امتحان علاقه همسرش به خود بیان کرد. همین باعث شد تا وی در کرانه رود [[استوکس|استیکس]] رها شود. سپس به [[پرسفونه]] شکایت کرد که این کار نشانه بی‌احترامی همسرش بوده است؛بوده‌است؛ و او را متقاعد کرد تا اجازه بازگشت به جهان بالایی را به او بدهد. زمانی که روح شاه به کورینتوس برگشت، همسرش را به دلیل عدم تدفین و برگزار نکردن مراسم سوگواری مناسب، چنانچه یک زن عاشق می‌بایست انجام می‌داد، سرزنش کرد. زمانی که شاه سیزیف از بازگشت به جهان زیرین سرپیچی کرد توسط هرمس و به زور به آنجا برده شد. در نسخه‌ای دیگر چنین آمده استآمده‌است که پرسفونه الهه جهان زیرین توسط سیزیف فریفته شد که او را اشتباهاً به جهان زیرین برده‌اند و به همین خاطر دستور رهاسازی شاه را داد.

در [[فیلوکتتس (سوفوکل)|فیلوکتتس]] [[سوفوکل|سوفوکلس]] ارجاعی است به پدر [[اودیسئوس|اودیسیوس]] (شایعه است که سیزیف پدر او بوده است،بوده‌است، نه لائرتس، که در [[ادیسه|اودیسه]] به عنوان پدر اودیسیوس می‌شناسیم) درست زمانی که از مرگ بازمی‌گردد.

به عنوان مجازاتی برای فریبکاریهایش، شاه سیزیف مجبور به حمل تخته سنگی بزرگ به بالای شیبی تند گردید. تدارک یک تنبیه عجیب و وحشتناک برای سیزیف به این دلیل بود که وی گستاخانه عقیده داشت که در زیرکی از زئوس نیز پیشی گرفته استگرفته‌است. بر این اساس زئوس زیرکی خود را در طلسم کردن صخره نشان می‌دهد تا قبل از رسیدن به قله دوباره به پایین بغلتد و به این طریف سیزیف را به تلاشی بیحاصل و بی پایان و یک ناکامی ابدی می‌سپارد. به همین دلیل فعالیتهای بیمعنی و تمام نشدنی را گاهی سیزیف وار خطاب می‌کنند. شاه سیزیف موضوعی مشترک برای نویسندگان باستان بود و تصویر وی توسط پلیگنوتوس بر دیوار لشه در معبد دلفی رسم شده استشده‌است.

فردریش ولکر داستان را نمادی از جستجوی بیهوده انسان در پی علم می‌داند؛ و سالمون ریناخ معتقد است که تنبیه سیزیف برای آن است که وی ساختمانی عظیم بنا کرد و با گستاخی خود را بالاتر از خدایان دانست. البرمو کامو در مقاله‌ای به سال ۱۹۴۲ سیزیف را نمایانگر پوچی زندگی انسان دانست، اما در پایان چنین نتیجه میگرد «باید سیزیف را شاد تصور کرد زیزا زیرا تلاش و جدال برای دستیابی به قله‌ها به تنهایی برای پر کردن دل انسان کافیست». اخیراً نیگرو سانسونز ح چنین اندیشیده استاندیشیده‌است که واژه «سیزیف» از از صدای تنفس طبیعی انسان که متناوباً انجام می‌شود گرفته شده استشده‌است و ریشه در تکنینکهای کهن کنترل تنفس دارد.