جعفر بن علی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ویرایش عباس کرابی (بحث) به آخرین تغییری که Nargess.n انجام داده بود واگردانده شد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''جعفر بن علی''' (۲۲۶ - [[۲۷۱ (قمری)|۲۷۱]] هجری قمری) پسر [[علی
== چالش بین حسن عسکری و برادرش ==
پس از درگذشت [[
به گفته [[سید حسین مدرسی طباطبایی|حسین مدرسی]]، هر چند مشکل است که پذیرفت که شیعیان کسی که چنین آشکارا بیدین باشد را به عنوان [[امام]] پذیرفته بودند. اما به نظر میرسد که تا حدی حقیقت در این گزارشها موجود است. خصوصاً آنهایی که مربوط به دوران جوانی جعفر است زیرا در دفاعیهای که طرفداران جعفر علیه اتهامات وارد بر او داشتند چنین میگفتند که جعفر از شخصیت دوران جوانیاش فاصله گرفته است.<ref name="Modarressi 1993 71-76" />
[[عبدالعزیز ساچادینا]] مینویسد:<ref>Islamic Messianism: The Idea of Mahdī in Twelver Shīʻism By Abdulaziz Abdulhussein Sachedina, p. 41</ref>
<blockquote>عباسیان همچنین جعفر، برادر عسکری و مدعی جایگاه امامت را مورد حمایت قرار دادند تا در خانواده [[امام]] نزاعی برقرار کند. منابع ما جعفر را شخصی دنیا دوست و لذت جو معرفی میکنند که برای [[امام]] شدن از اهرمهای فشار مختلفی (در هنگام خلافت معتمد) استفاده نمود و بیشتر از یک بار سعی در بدنامی کسانی نمود که اعتقاد به امامت فرزند غایب عسکری داشتند.</blockquote>
گفته میشود که جعفر و حسن عسکری تا پایان عمر حسن عسکری با هم قهر بودند و هیچگاه دوباره با هم صحبت نکردند. تا زمان زنده بودن حسن عسکری، جعفر همیشه اسباب دردسر حسن عسکری بود. اختلاف و نفرت بین جعفر و طرفداران حسن عسکری به اوج رسید. تا حدی که جسد غرقشده نفیس که گفته میشد امر امامت به واسطه او به جعفر رسیده است در استخری یافت شد و دو تن از طرفداران جعفر در سامرا که آشکارا برای او تبلیغ میکردند مورد تعقیب طرفداران حسن عسکری قرار گرفتند و از ترس جان مجبور به فرار به کوفه شدند. تعقیبی که به یک روایت به دستور حسن عسکری بود.<ref name="Modarressi 1993 71-76" />
== پس از مرگ حسن عسکری ==
بعد از مرگ [[حسن عسکری|حسن بن علی عسکری]] جعفر خواستار دریافت سهم الارث از اموال او شد؛ امری که بر طبق [[فقه شیعه]] و با توجه به آنکه مادر حسن عسکری در قید حیات بود ممکن نبود.<ref name="b1">حسین مدرسی طباطبایی، ''مکتب در فرایند تکامل: نظری بر تطور مبانی فکری تشیع در سه قرن نخستین''، ترجمه هاشم ایزد پناه، نشر کویر، چاپ پنجم 1387، ص. 155.</ref> این مسئله نهایتاً پس از هفت سال کشمکش میان جعفر از یک سو و مادرش از سویی دیگر، با دخالت خلیفهٔ وقت (
او پس از درگذشت برادرش، گفت برادرش هیچگاه فرزندی نداشتهاست<ref>احمد کسروی، ''در پاسخ بدخواهان''، ۱۳۲۴.</ref> در عراق و کوفه بسیاری یا شاید حتی اکثریت شیعیان، امامت جعفر را پذیرفتند. بزرگان و متکلمانی از شیعه مانند [[علی بن حسین بن فضال]]، برجستهترین روحانی شیعه در کوفه، از این جمله بودند. اما جعفر نیز مدت زیادی عمر نکرد و چند سالی پس از مرگ حسن عسکری مُرد.<ref>{{harvnb|Modarressi|1993|p=77-85}}</ref>
|