تراویح: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز خنثی‌سازی ویرایش 21542773 توسط 151.243.10.235 (بحث)
خط ۶:
اهل سنت عقیده دارند که نماز تراویح، [[سنت]] [[پیامبر اسلام]] است. از نظر [[اهل سنت]] نخستین کسی که نماز تراویح خواند، محمد بوده‌است و مسلمانان به او اقتدا می‌کرده‌اند{{مدرک}}. از نظر اهل سنت، نماز تراویح [[مستحب]] است و به همین دلیل قطع [[طواف]] و [[سعی]] برای تراویح جایز نیست. در فقه سنی نماز تراویح را می‌توان فرادا یا به جماعت خواند و ختم قرآن در آن هم واجب نیست.
 
در بسیاری از منابع اهل سنت این موضوع که [[عمر بن خطاب]] بنیانگذار تراویح جماعت است اشاره شده استشده‌است.<ref name="ReferenceA">صحیح بخاری جلد ۳۸ کتاب ۲۲ حدیث شماره ۲۲۷</ref><ref>ابن سعد، کتاب الطبقات ج ۳ ص ۲۸۱</ref><ref>سیوطی، تاریخ الخلفا ص ۱۳۷</ref><ref>العینی، عمده القاری شرح صحیح بخاری ج۲ ص ۱۲۵</ref>
 
بخاری در صحیحش و و نسایی در سنن خود از [[محمد]] نقل کرده‌اند:
خط ۲۰:
«محمد زیراندازی از پوست نخل برای خودش درست کرد و شب برای نماز از خانه بیرون شد و به نماز ایستاد. چند تن در حین نماز به او پیوستند. شب بعد آن عده برای نماز آمدند اما او نیامد. آنها شروع به پرتاب سنگ‌ریزه به خانه محمد کردند و ناگاه او با خشم بیرون آمده و گفت: شما همچنان برخواسته خود پافشاری می‌کنید، از برای شما ازینکه این نماز را خدا برایتان اجباری کنم، می‌ترسم. ای مردم، نمازهایتان را در خانه‌هایتان برپا دارید همانا بجز نمازهای واجب، بهترین نمازها آنهاییست که در خانه‌ها خوانده شوند»<ref>صحیح بخاری جلد ۸ کتاب ۷۳ حدیث شماره ۱۳۴</ref>
 
بخاری در جای دیگری از [[ابوهریره|ابو هریره]] آورده که پس از مرگ محمد، مردم همچنان نوافیل (نافله‌ها) را فردی (غیر جماعت) می‌خواندند و این سنت در زمان ابوبکر و نخستین سال‌های زمامداری عمر برپابود. شبی از شبهای رمضان، عمر وارد مسجد شد و مردم را مجزا یا در گروه‌های کوچک در حال نماز دید. عمر گفت به نظر من بهتر است اینان را تحت امامت یک قاری جمع کنم. او سپس مردم را تحت امامت ابی بن کعب جمع کرد. شب بعد عمر به مسجد آمد و دید مردم به امامت ابی بن کعب نماز می‌خوانند و گفت: چه '''بدعت''' خوبی است.<ref name="ReferenceA" />
 
[[نووی]] (نویسنده [[شرح صحیح مسلم]]) گفته:
خط ۳۱:
 
== دیدگاه شیعیان ==
از نظر شیعیان نماز تراویح، همان [[نماز وتر]] یا [[نماز تجهد|نماز تهجد]] (در کل [[نماز نافله]]) است که در ماه رمضان و غیر از آن مستحب و سنت است. شیعیان اعتقاد دارند که خواندن نماز مستحب به جماعت صحیح نیست. بر اساس [[بحارالانوار]]، نخستین کسی که دستور به جماعت در تراویح داد [[عمر بن خطاب]] بود. شیعیان معتقدند که جماعت در تراویح [[بدعت]] است. ایشان اعتقاد دارند که [[علی بن ابی طالب]] همواره یاران و پیروانش را از این نماز بازمی‌داشته استبازمی‌داشته‌است.
 
{{گفتاورد|همانا که انجام نافله جماعت در رمضان بدعت است. ای مردم آگاه باشید که انجام عبادتی کوچک برطبق سنت بهتر است از انجام عبادتی بزرگ اما با بدعت است.|[[محمد باقر]] و [[جعفر صادق]]|وسایل الشیعه<ref>وسایل الشیعه جلد ۸ ص ۴۵</ref>}}
خط ۴۰:
{{گفتاورد|بر شما باد به نماز در خانه‌هایتان؛ زیرا بهترین نماز انسان نمازی است که در خانه خوانده شود مگر نمازهای واجب|پیامبر اسلام|مسند احمد<ref>مسند احمد، ج ۵، ص ۱۸۴</ref>}}.
 
از جانب دیگر پیامبر اسلام این نوع از نمازهای مستحبی را به جماعت بجا نیاورده است؛ و حتی در زمان [[ابوبکر]] هم سابقه نداشته استنداشته‌است. روایتی از کتاب [[صحیح بخاری]] که از منابع اصلی حدیثی نزد اهل سنت است، به صراحت بیان می‌کند که اقامه آن به جماعت از بدعت‌های خلیفه دوم بوده استبوده‌است. وی از ابن شهاب و او از عبدالرحمن بن عبد القاری نقل می‌کند که: {{گفتاورد|در یکی از شب‌های رمضان با عمر به مسجد رفتیم. دیدم مردم دسته دسته پراکنده هستند و هر کسی برای خود یا با گروه خود نماز می‌خواند. عمر گفت: به نظر من اگر اینان به یک امام اقتدا کنند بهتر است پس دستور داد ابی بن کعب پیش نماز همه باشد. شبی دیگر با وی به مسجد رفتیم و دیدیم مردم نمازهای مستحبی شب‌های رمضان را به جماعت می‌خوانند. آن گاه عمر گفت: این بدعت خوبی است|صحیح بخاری|صلاه التراویح<ref>صحیح بخاری، ج ۲ ص ۳۰۸ کتاب صلاه التراویح ح ۲۰۱۰</ref>}}
 
از این رو، گفته می‌شود مسلمانان همواره این نماز را فرادا بجای می‌آوردند تا اینکه [[عمر بن خطاب]] جماعت را بدعت نهاد. از نظر اهل تشیع، اهل سنت به این بدعت گذاری تصریح نیز می‌کنند چنان‌که قلقشندی می‌گوید: «عمر اولین کسی است که جماعت رمضان را تشریع کرد و آن در سال ۱۴ هجری بود».<ref>ماثر الانافة فی معالم الخلافه، ج ۲، ص ۳۳۷. بیروت، عالم الکتب</ref> ابن عبدالبر درالاستیعاب می‌گوید: اوست که ماه رمضان را با نماز مستحبی دسته جمعی نورانی کرد.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب ج ۳ ص ۱۱۴۵</ref>
 
از جعفر صادق، امام ششم شیعیان نقل شده استشده‌است که: «به پا داشتن تراویح به جماعت جایز نیست».<ref>بحار الانوار ج ۱۰ ص ۳۶۳</ref>
 
در روایتات شیعه آمده استآمده‌است: زمانی که علی بن ابی طالب در کوفه بود مردم کوفه پیش وی رفتند و از او امام جماعت شدن برای نماز تراویح را درخواست کردند. علی جواب منفی داد و آنان را از اقامه نوافل شب‌های ماه رمضان به جماعت نهی کرد.<ref>وسائل الشیعه، ج ۸، ص ۴۷ ح ۱۰۰۶۶</ref>
 
[[سلیم بن قیس]] هم از علی نقل می‌کند: «به خدا سوگند! دستور دادم که مردم در ماه رمضان جز بر نمازهای واجب جماعتی را بر پا نسازند و به ایشان گفتم که ادای نافله‌ها به جماعت بدعت است. برخی از لشکریانم فریاد برآوردند که ای اهل اسلام! سنت عمر تغییر کرد. او ما را از نمازهای نافلهٔ ماه رمضان بازمی‌دارد. تا آن جا که ترسیدم در لشکرگاه سر به شورش نهند».<ref>وسائل الشیعه، ج ۸، ص ۴۶ ح ۱۰۰۶۵</ref>