آوارها در سال ۵۷۷۵5۷ میلادی احتمالاً از نواحی [[قفقاز شمالی]] یک سفیر به [[قسطنطنیه]] فرستادند که به عنوان نخستین ارتباط آنها با [[امپراتوری روم شرقی|امپراتوری بیزانس]] شناخته می‌شود. آنها در ازای دریافت طلا موافقت کردند که قبیله‌های سرکش و یاغی را از طرف بیزانس مورد تعقیب و فرمانبرداری درآوردند. آنها قبایل مختلفی از جمله کیوتریگس‌ها و سابیرها را تسخیر و مطیع نمودند و مردم [[آنتیس]] را از بین بردند. آوارها در سال ۵۶۲ میلادی توانستند [[استپ]]های شمال [[دریای سیاه]] و حوضه‌های پایین [[دانوب|رود دانوب]] را تحت کنترل خود در بیاورند. آوارها تا زمانی که توانستند وارد بالکان شوند یک گروه ناهمگون شامل ۲۰۰۰۰ سوارکار را شکل دادند. بعد از آنکه امپراتور بیزانس [[ژوستینین یکم]] آنها را سرکوب کرد، آوارها به سمت شمال غرب و [[ژرمانیا]] حرکت نمودند گرچه با مقاومت و مخالفت [[فرانک‌ها]] از پیشروی آوارها در این سمت جلوگیری شد.
