خلاقیت: تفاوت میان نسخه‌ها

* اعتقاد نداشتن به اینکه می‌توانیم خلاق باشیم.<ref>{{یادکرد|فصل=|کتاب=آفرینندگی، تفکر جانبی و باور دینی|نویسنده=حمید رجایی|ترجمه=|ناشر=انتشارات شهر من|چاپ=اول م |شهر=اصفهان|کوشش=|ویرایش=|صفحه144=|سال=۱۳95|شابک=978-600-96045-8-6}}</ref>

بر اساس برخی نظریه‌های معرفت شناختی،<ref>http://www.quickiwiki.com/en/Creativity</ref> l بخش بزرگی از موانع خلاقیت مربوط به [[ایدئولوژی]] غیر خلاق است. این ایدئولوژی حاکی و ناشی از نوعی [[معرفت‌شناسی]] است که روال فکری خاصی را پیشنهاد می‌کند. به عنوان مثال [[ادوارد دوبونو]] نهادینه شدن [[تفکر خطی]] را موجب خشک شدن چشمه خلاقیت می‌داند. حمید رجایی، کژکارکاردهای باورهای ایدئولوژیک را از جمله موجبات رکود خلاقیت برشمرده است.<ref>{{یادکرد|فصل=|کتاب=آفرینندگی، تفکر جانبی و باور دینی|نویسنده=حمید رجایی|ترجمه=|ناشر=انتشارات شهر من|چاپ=اول، صفحه93 |شهر=اصفهان|کوشش=|ویرایش=|=|سال=۱۳۸۹|شابک=6-8-96045-600-978}}</ref> تفکر خطی، خود از نوعی معرفت‌شناسی ناشی می‌شود و به عقیده برخی کارشناسان به تفکر و [[منطق ارسطویی]] بازمی‌گردد.{{مدرک}} در منطق ارسطویی، بنا به مقتضای کژکارد تعریف [[جنس]] و [[فصل]]ی، [[ذهن]] بر مبنای اکتفاء بر یافتن تعریف واحد، کمتر انگیزه برای واکاوای‌های جانبی پیدا می‌کند. براساس دیدگاه [[کهکشان سانی معرفت]] و قول به تشکیک مطابقت گزاره‌ها با واقعیت (ضمن حفظ اعتقاد به صدق گزاره)<ref>https://www.academia.edu/5953821/The_Galaxy-like_and_Gradient_Correspondence_Epistemological_theory</ref> زیرساخت معرفت شناختی مناسبی برای خلاقیت بوجود می‌آید. نگاه: در این زیر ساخت ذهن می‌تواند مفاهیم و ایده‌ها را با اجراء سازنده در نظر آورد و آن را با سایر دانسته به تعامل وادارد. در حالی که در تفکر الگوریتمی و [[ارسطو]]یی مواجهه و مبنا قرار گرفتن جنس و فصل منطقی که در بیان [[ماهیت]] اشیاء، الکن است، می‌رود که فصل الخطاب تعریف یک پدیده و بستن پرونده آن شود. نظریاتی که متوجه نامتناهی بودن فهم و تعریف پدیده‌ها، کشف راه حل‌ها و ایده‌ها هستند؛ زیرساخت‌های مناسب خلاقیت، نوفهمی و [[نوآوری]] هستند.<ref>{{یادکرد|فصل=|کتاب=آفرینندگی، تفکر جانبی و باور دینی|نویسنده=حمید رجایی|ترجمه=|ناشر=انتشارات شهر من|چاپ=اول |شهر=اصفهان|کوشش=|ویرایش=|صفحه14=|سال=۱۳۸۹|شابک=6-8-96045-600-978}}</ref>

بسیاری از اندیشمندان وضعیت آفرینندگی را در ایران وضعیت خوبی ارزیاب نمی‌کنند. علّت اینکه ما در تولید [[علوم انسانی]] اسلامی و نیز سازه‌های سخت، کُندیم، شاید این است که گاه اساساً (۱) به لحاظ [[نگرش]]ی معتقد به ضرورت نوآوری نیستیم و آن را یک کالای لوکس تلقی می‌کنیم. (و اتفاقاً نیاز خود را به تولیدات نو، با [[تقلید]] و واردات حل می‌کنیم) علّت دیگر شاید این است که (۲) به روشهای خلّاقانه فکر کردن، باور نداریم؛ یا (۳) نسبت و نوع تعامل ثوابت و باورهای دینی و نوفهمی و نوآوری را بطور شفاف نمی‌دانیم و میان ثابت و متحول، خط کشی‌های ذهنی و تجارب عینی الهام بخش نداریم.<ref>رجایی، حمید، بیایید با [[تفکر جانبی]] بیندیشیم، خبرگزاری فارس ۱۳۹۳</ref>