کفبیخ: تفاوت میان نسخه‌ها

کفبیخ معمولا بیشتر برای شب یلدا بکار می رفته است در ادبیات خراسان واژه یلدا به‌کار برده نشده بلکه در تمام ادوار تاریخی تا آنجا که اسناد شفاهی و مکتوب وجود دارد شب چله یا چله نشینی بکار رفته. در این شب طولانی آیین‌ها و مراسم‌های خاصی وجود داشته که شاید در سایر مناطق ایران کمتر مرسوم بوده‌است به آن شب چراغانی یا شب چراغ یا چِرَقو می‌گفتند. از آنجا که هر میهمانی برای رفتن به شب نشینی، چراغی را همراه خود می‌برده و به دلیل فراوانی چراغ‌ها عبارت چهل چراغ که نشانه کثرت است بکار می‌بردند.چرقو به معنی گردهمایی نیز بکار می رود.اگرچه [[انار]] و [[هندوانه]] در اکثر مناطق رایج بوده‌است اما در خراسان بیشتر [[لبو]] یا چغندر پخته، [[شلغم|شلغم پخته]] و [[پختیک]] (لبوی خشک شده) و شربت و شیرینی «کف» یا کفبیخ مرسوم بوده‌است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|تاریخ=|نشانی=http://parssea.og/?p=5214|عنوان=آیین‌های یَلدایا شب چلّه بلندترین شب سال|ناشر=مجله پارسی Pars Sea|تاریخ بازبینی=}}</ref>▼

.<ref name="parssea.og" />▼

یکی دیگر از جشنهای ایرانی [[چله تموز]] است که عکس چله زمستان است و آن طولانی‌ترین روز سال است که هنوز هم در خراسان جنوبی گرامی داشته می‌شود.<ref name="parssea.org" />▼