عدم انکار: تفاوت میان نسخه‌ها

به طور کلی با رشد محسوس اینترنت و ایجاد شبکه‌ها، سرویس‌های امنیتی همانند عدم انکار، برای برنامه‌های کاربردی بسیار مهم شده‌است. سرویس‌های عدم انکار باید تضمین کننند که زمانی که آلیس اطلاعاتی را به باب بر روی شبکه می فرستد نه آلیس و نه باب نمی‌توانند انکار کنند که در بخشی یا در سرتاسر این ارتباطات شرکت داشته‌اند. بنابراین یک پروتکل بی طرفانه عدم انکار، عدم انکاراز شواهد اصلی که مربوط به باب است و عدم انکار از شواهد رسید مقصد که به آلیس است را تولید می‌کند.

{{سخ}}

{{سخ}}

# یک درخواستClient! Provider:

# سرویس دهی: Provider! Client

{{سخ}}

 

در این پروتکل‌ها، مشتری مجبور به ارسال سپاسگزاری پس از دریافت خدمات نیست. مشتری می‌تواند خدمات را دریافت کند وارائه دهنده قادر نباشد که هزینه را بابت آن دریافت کند. گفته می‌شود که مشتری دریافت سرویس را انکار می‌کند.

{{سخ}}

{{سخ}}

راه حل‌هایی برای جلوگیری از این مشکلات پیشنهاد شده‌است. گفته می‌شود که این پروتکل‌ها سرویس‌های عدم انکار را ارائه می‌دهند.

در تعاریف زیر، ما از سازنده برای شناسایی نهادی که پیام را به نهاد دیگری به نام گیرنده ارسال می‌کند استفاده می‌کنیم:

# عدم انکار مبدا: برای جلوگیری از انکار مبدا پیام از ارسال پیام.

# عدم انکار: کسب اطمینان از اینکه این پیام برای تحویل توسط مبدا ارسال شد

# عدم انکار تحویل:کسب اطمینان از اینکه این پیامی بوده‌است که به گیرنده تحویل داده‌است.

[[رده:امنیت رایانه‌ای]]

[[رده:حقوق قراردادها]]

[[رده:رمزنگاری]]

[[رده:رمزنگاری کلید عمومی]]