دکتر هاوس: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۵۹:
شباهت‌های دکتر هاوس به شرلوک هلمز -کارآگاه مشهور داستانهای جنایی- در سرتاسر سریال احساس می‌شود. هلمز و هاوس هر دو موسیقی می‌نوازند -هاوس پیانو و گیتار و هولمز ویولن- و هر دو به شکلی مواد مصرف می‌کنند -هاوس معتاد قرص ویکودین (حاوی اکسی کدون و استامینوفن) است و هلمز هم گاهی کوکائین استفاده می‌کند. شماره آپارتمان هاوس ۲۲۱B نیز نوعی ارجاع به آدرس هولمز است.
 
[[دیوید شور]] تهیه‌کننده سریال می‌گوید که همیشه شرلوک هلمز را تحسین می‌کرده و شیفتهٔ بی‌تفاوتی هولمز نسبت به موکلان‌اش بوده‌است، ویژگی که به وضوح در شخصیت هاوس مشاهده می‌شود. به طوربه‌طور کلی شخصیت دکتر هاوس، تاکیدش بر روانشناسی بیماران، روش استدلال استنتاجی وی، و اکراه‌اش از پذیرفتن بیماری‌هایی که برای‌اش جالب نیستند همه تداعی‌کنندهٔ کارآگاه داستان‌های سر آرتور دویل هستند. رویکرد تشخیصی دکتر هاوس رد کردن یک یک تشخیص‌های افتراقی تا رسیدن به تشخیص نهایی است که هلمز نیز روش مشابهی را پی می‌گیرد. حتی شور می‌گوید نام هاوس به شکلی ادای دینی به هولمز بوده‌است.
دوستی هاوس با جیمز ویلسون هم ارتباط هلمز با دکتر واتسون را تداعی می‌کند. رابرت شان لئونارد هنرپیشه نقش دکتر ویلسون می‌گوید که ابتدا قرار بر این بوده که دکتر ویلسون -که نام‌اش نیز بی‌شباهت به نام دکتر واتسون نیست- نقش بیشتری در کنار دکتر هاوس و به عنوان مشاور ایفا کند -همان‌گونه که واتسون همیشه در کنار هولمز کار می‌کند- اما در نهایت این جنبه از نقش دکتر واتسون به تیم تشخیصی واگذار شده‌است.