سم‌شناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

اولین اطلاعات سم‌شناسی مربوط به انسان‌های اولیه است به گونه‌ای که به منظور شکار، قتل و ترور از سم حیوانات و عصارهٔ گیاهان استفاده می‌کردند. ابرس پاپیروس (به انگلیسی: Ebers Papyrus) (حدود ۱۵۵۰ سال پیش از میلاد) اطلاعاتی در مورد بعضی از سموم شناخته شده جمع‌آوری کرده بود این سموم شامل [[شوکران]] (سم کشنده یونانی‌ها)، ریشهٔ [[تاج الملوک]] (سم نیزه چینی‌ها)، تریاک (که هم به عنوان سم و هم [[پادزهر]] استفاده می‌شد)، و بعضی از فلزات مانند [[سرب]]، [[مس]] و [[آنتیموان]]، می‌شدند. دسقیروطوس (به انگلیسی: Dioscorides) پزشک یونانی در زمان [[امپراتوری روم]] اولین تلاش را برای دسته‌بندی سموم انجام داد که در آن به تشریح این سموم پرداخت. گر چه این تقسیم‌بندی تنها تا قرن ۱۶ به عنوان یک معیار به حساب می‌آمد اما هنوز هم آن را به عنوان یک ملاک خوب برای تقسیم‌بندی سموم می‌دانند. بقراط (حدود ۴۰۰ سال پیش از میلاد) بعضی از سموم و اصول سم شناسی را به منظور درمان بیماری‌ها مورد استفاده قرار داد. شاید شناخته شده‌ترین شخصی که از سموم به عنوان ماده‌ای برای به قتل رساندن افراد استفاده می‌کرد [[سقراط]] (۴۷۰–۳۹۹ قبل از میلاد) بود.

پیش از [[رنسانس]] دست نوشته‌هایی از میموندیس شامل توضیحاتی از اثرات درمانی سموم بدست آمده از حشرات، مارها و سگ‌های وحشی بدست آمده‌است. [[بقراط]] پیش از میموندیس در مورد تأخیر در جذب مواد سمی ناشی از خوردن شیر، کره، و سر شیر صحبت کرده بود. در اوایل رنسانس مواد سمی به عنوان یک عنصر کلیدی وارد عرصهٔ سیاست شدند. به گونه‌ای که از مواد سمی در مجامع سیاسی به منظور از بین بردن افراد با اهداف خاصی استفاده می‌شد. در این زمینه اطلاعاتی از فلوریدا و ونیز ایتالیا وجود دارد که استفاده از مواد سمی را در عرصه‌های سیاسی اثبات می‌کند.

به وضوح مشخص است که رویکرد پاراسلوس باعث بوجود آمدن یک مکتب جدید در علم شد. پاراسلوس همچنین بنیانگذار چهار اصل مهم بود که هنوز هم مورد استناد است: آزمایشهاآزمایش ها یکی از ضروریات در مورد پاسخ موجود زنده به یک مادهٔ شیمیایی است.

بعضی از خواص مواد سمی قابل تشخیص نیستند مگر با تغییر میزان دز ماده سمی تنها ملاک برای [[طبقه‌بندی مواد شیمیایی]] اثرااثرات سمی یا درمانی آن‌ها است.

مسمومیت عبارت است از بهمبه هم خوردن تعادل فیزیولوژیک، جسمانی یا روانی موجود زنده که در اثر ورود و تماس با ماده خارجی سمی از راه‌های گوناگون، رخ می‌دهد. بروز مسمومیت با ظاهرشدن علائم خاص هر مسمومیت همراه است و شدت آن به نوع ماده سمی، مقدار آن و طول مدت تماس بستگی دارد.<ref name="ReferenceC"/>

مسمومیتهامسمومیت‌ها از نظر ماهیت به دو دسته تقسیم می‌شوند:

در مسمومیت حاد، ماده سمی درمدت زمان کوتاه وبه مقدار نسبتاً زیاد بافردبا فرد تماس پیدا می‌کند. علائم و عوارض مسمومیت حاد اغلب شدید بوده و درصورت عدم درمان ممکن است منجر به مرگ شود.

مسمومیتهامسمومیت‌ها را می‌توان از دیدگاه علت بروز نیز به گونه‌های زیر تقسیم نمود:

در واقع مقدار سمی که قادراستقادر است ۵۰٪ حیوانات مورد آزمایش را بکشد.

خواب آلودگی روز بعد ازمصرف، گیجی و [[آتاکسی]] (به‌خصوص درافراد مسن) فراموشی، وابستگی، تحریک‌پذیری غیرعادی و در برخی موارد سردرد، سرگیجه، افت فشار خون، افزایش ترشحات بزاق، کرامپ و درد در ناحیه شکم، بثورات جلدی، اختلال بینائی، تغییردر میل جنسی، احتباس ادرار، افت قوای ذهنی؛ خواب آلودگی شدید؛ تکلم نامفهوم؛ ضربان قلب کند؛ تنگی نفس؛ عدم تعادل؛ بثورات جلدی؛ گلودرد؛ تب؛ لرز؛ کبودی یا خونریزی غیرعادی؛ زخم‌های دهانی؛ زردی پوست یا چشمان؛ از دست رفتن حافظه؛ بی خوابی؛ اضطراب؛ یا تحریک پذیری.

مسمومیت حاد: بی اشتهایی، تحریک پذیری، استفراغ، [[انسفالوپاتی|انسفالوپاتیحادانسفالوپاتی حاد]] و [[آتاکسی]]، استفراغ مقاوم، [[لتارژی]]، تشنج و اغما