جنگ عراق: تفاوت میان نسخه‌ها

در ساعت ۵:۳۴ بامداد به وقت [[بغداد]] (۶:۰۴ به وقت [[تهران]]) در ۲۹ اسفند ۱۳۸۱ ([[۲۰ مارس]] [[۲۰۰۳ (میلادی)|۲۰۰۳]]) حملهٔ غافلگیرانه<ref name="surpr">"Keeping 4th ID in the Mediterranean created element of surprise. Iraq did not expect attack to begin until 4th ID arrived in Kuwait." Rumsfeld, D. , Franks, T. : [http://www.au.af.mil/au/awc/awcgate/congress/rumsfeld_franks_9jul03.ppt Summary of Lessons Learned]{{Dead link|date=April 2014}}. Prepared testimony for the Senate Armed Services Committee, 9 July 2003.</ref> به عراق آغاز شد.<ref name=GSorgOIF>{{cite web |title=Operation Iraqi Freedom|work=Target Iraq|publisher=GlobalSecurity.org|date=27 April 2005|url=http://www.globalsecurity.org/military/ops/iraqi_freedom.htm}}</ref> پیش از شروع هیچ اعلان جنگی داده نشد.<ref name="decl">Friedman, G. : [http://www.forbes.com/sites/beltway/2011/03/30/what-happened-to-the-american-declaration-of-war/ What Happened To The American Declaration Of War?], ''Forbes'', 30 March 2011.</ref> [[حملهتهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳]] به فرماندهی ژنرال آمریکایی [[تامی فرنکس]] با اسم رمز «عملیات آزادی عراق»<ref name="oil">{{cite news |title=A nation at war: The attack; U.S. and British troops push into Iraq as missiles strike Baghdad compound|url=http://www.nytimes.com/2003/03/21/world/nation-war-attack-us-british-troops-push-into-iraq-missiles-strike-baghdad.html?pagewanted=all|author=Patrick E. Tyler|newspaper=The New York Times|date=March 21, 2003|page=B8}}</ref> (Operation Iraqi Freedom) برای نیروهای آمریکایی، اسم رمز «عملیات هدفمند» (Operation Telic) برای نیروهای انگلیسی و اسم رمز «عملیات قوش‌باز» (Operation Falconer) برای نیروهای استرالیایی انجام شد.<ref>Australian Department of Defence (2004). [http://www.defence.gov.au/publications/lessons.pdf ''The War in Iraq. ADF Operations in the Middle East in 2003'']. Page 11.</ref> نیروهای ائتلاف با سربازان پیشمرگهٔ کرد در شمال عراق نیز همکاری کردند. تقریباً چهل کشور دیگر با عنوان «ائتلاف راغِبان» با ارسال نیرو، تجهیزات، خدمات و نیروهای حفاظتی و ویژه در این جنگ شرکت کردند. ۲۴۸٬۰۰۰ سرباز از ایالات متحده، ۴۵٬۰۰۰ سرباز از بریتانیا، ۲٬۰۰۰ سرباز از استرالیا، ۱۹۴ سرباز ویژه از لهستان به کویت اعزام شدند تا آمادهٔ حمله شوند. همچنین این حمله توسط ۷۰٬۰۰۰ سرباز پیشمرگهٔ کرد نیز پشتیبانی می‌شد.<ref name=MajPeltier>{{cite web |url=http://cgsc.cdmhost.com/cgi-bin/showfile.exe?CISOROOT=/p4013coll3&CISOPTR=363 |title=Surrogate Warfare: The Role of U.S. Army Special Forces |author=MAJ Isaac J. Peltier |publisher=U.S. Army |page=29 |accessdate=13 September 2009}}{{Dead link|date=April 2014}}</ref>