خودسازمان‌دهی: تفاوت میان نسخه‌ها

خودسازمان‌دهی یا نظم دهی خودجوش (در علوم اجتماعی) فرآیندی است که در آن شکلی از نظم از اثرات متقابل بین قسمتهای یک سیستم بدون نظم اولیه، پدیدار می‌شود. این فرایند خودجوش بوده و به کنترل یک عامل بیرونی نیاز ندارد. اغلب این فرایند با نوسانات تصادفی آغاز و با بازخوردهای مثبت تقویت می‌شود. سازمان منتج کاملاً غیر متمرکز است و در تمامی اجزای سیستم توزیع شده‌است. بدین ترتیب این سازمان عموماً قدرتمند بوده و قابلیت نجات و مرمت خود پس از آشفتگی‌های قابل توجه را دارد. نظریه آشوب خود سازماندهی را به مثابه جزایر پیش بینی پذیری در دریای آشفتهٔ غیر پیش بینی پذیرها می‌داند.

 

 

== بررسی اجمالی ==