خالد بن ولید: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Hootandolati (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
اضافه کردن منابع و بازچینی مطالب سابق در سر فصل های جدید |
||
خط ۱۹:
}}
'''خالد بن ولید بن اهوازی مخزومی''' یکی از صحابه پیامبر اسلام است که به او لقب «سیف‌الله المسلول» (شمشیر کشیدهٔ خدا) را داده‌اند. پدرش، ولید بن مغیره، از سرسخت‌ترین دشمنان اسلام و از نخستین کسانی بود که پیامبر را مسخره کرد، و مادرش، لبابه صغری، دختر حارث بن حزن هلالی، خواهر [[میمونه]] و لبابه کبری، همسر [[عباس بن عبدالمطلب]]، بود.
او در سال ۷ هجری قمری پس از [[صلح حدیبیه]] [[اسلام]] آورد و در [[جنگ موته]] رهبری سپاه مغلوب مسلمانان را تا [[مدینه]] به‌عهده داشت. پس از کشته‌شدن سه فرمانده آن نبرد، جعفر بن ابیطالب و زید بن حارثه و عبدالله بن رواحه، از سوی سپاهیان و جنگجویان موته به فرماندهی برگزیده شد و با عقب‌نشینی، سپاهیان مسلمان را به مدینه بازگرداند. این جنگ سرانجام با شکست مسلمانان خاتمه یافت. یکی از مواردی که در قزوات از او یاد می‌شود [[غزوه احد]] کشته شدن حمزه عموی محمد و شکست مسلمین در این جنگ شد.▼
==پیش از گرویدن به اسلام==
خالد در مدینه با واکنش‌های منفی مسلمانان مواجه شد. مردم مدینه از وی به عنوان فراری از جهاد یاد کردند و خاک بر سر و روی وی پاشیدند؛{{مدرک}} ولی قلم‌پردازان اهل سنت از خالد بن ولید در این صحنه بسیار تجلیل نموده و از وی به عنوان «سیف اسلام» یاد کرده‌اند. پیامبر یا بنا بر قولی، ابوبکر به او لقب «سیف‌الله» داد. وی در همان سال در عملیات [[فتح مکه]] شرکت کرد. [[پرونده:Khaled Ebn El-Walid Mosque3.jpg|250px|چپ|بندانگشتی|مقبرهٔ خالد در مسجد خالد بن ولید قرار دارد.]]▼
او قبل از گرویدن به اسلام، با سپاهیان اسلام جنگ‌های سختی کرد و در [[غزوه احد|غزوه اُحُد]] با تلاش‌های فراوان او، مسلمین شکست سختی خوردند.<ref>تاریخ طبری، ج2: ص507 ؛ ج2 ص508 ؛ ص510</ref><ref>المغازي للواقدي، ج1، ص225</ref>
او همچنین در [[غزوه خندق]] به عنوان فرماندۀ گُردان علیه مسلمین مدینه، جنگید.<ref>المغازي للواقدي، ج2، ص465</ref>
در [[غزوه حدیبیه]] به عنوان آخرین جنگش علیه پیغمبر و مسلمین، نقش مهمی ایفا کرد <ref>المغازي للواقدي، ج2، ص582</ref> و بنا بر قول مشهورتر و قوی‌تر میان اهل سنت، تا چندی قبل از فتح مکه اسلام نیاورد.<ref>المغازي للواقدي، ج2، ص661</ref>
==پس از گرویدن به اسلام==
بنابر آنچه برخی مبلّغان مذهبی اهل‌سنت می‌گویند، خالد یکی از معدود فرماندهان نظامی [[تاریخ]] است که در تمام طول عمر خود شکستی نخورده‌است.<ref>http://www.medantahreer.com/shownews-183249.php</ref> او در بیش از یکصد [[جنگ]] شرکت داشت که بسیاری از آن‌ها در مقابل نیروهای از نظر عددی برتر [[امپراتوری روم شرقی|امپراتوری بیزانس]] [[شاهنشاهی ساسانی]] و متحدانشان و همچنین قبیله‌های [[عرب]] دیگر انجام شدند.
▲او در سال ۷ هجری قمری پس از [[صلح حدیبیه]] [[اسلام]] آورد و در [[جنگ موته]] رهبری سپاه مغلوب مسلمانان را تا [[مدینه]] به‌عهده داشت. پس از کشته‌شدن سه فرمانده آن نبرد، جعفر بن ابیطالب و زید بن حارثه و عبدالله بن رواحه، از سوی سپاهیان و جنگجویان موته به فرماندهی برگزیده شد و با عقب‌نشینی، سپاهیان مسلمان را به مدینه بازگرداند. این جنگ سرانجام با شکست مسلمانان خاتمه یافت
▲بنا بر منابع تاریخی اهل سنت، خالد در مدینه با واکنش‌های منفی مسلمانان مواجه شد. مردم مدینه از وی به عنوان فراری از جهاد یاد کردند و خاک<ref>المغازي للواقدي، ج2، ص765 = فجعل الناس يحثون فى وجوههم التّراب</ref> بر سر و روی وی
[[پرونده:Mohammad adil-Khalid's conquest of Iraq.PNG|250px|چپ|بندانگشتی|مسیر حملات خالد بن ولید در جنوب [[بین‌النهرین]] که در آن زمان در اختیار [[ساسانیان]] بود.]]
| |||