بومیان آمریکایی از قبیلههای [[آراواک]] و [[کاریب]] اولین کسانی بودند که سه هزار سال [[قبل از میلاد]] در سورینام سکنی گزیدند. در [[قرن هفدهم میلادی]]،میلادی، [[انگلیس]]ی و [[هلند]]ی تلاشهای زیادی برای مستعمره کردن سورینام انجام دادند که سرانجام هلند، کنترل پایدار را بدست آورد. هلند و در نتیجه سورینام، سیستم کارگر بردهای داشتند که اکثر این بردهها از نژاد آفریقایی بودند. با این بردهها بدرفتاری زیادی میشد که باعث شد بردههای زیادی به جنگل فرار کنند. این مارونها (که «ژوکاس» یا «باکابوسی ننگر» نیز نامیده میشدند) اغلب بر میگشتند و به مزارع حمله میکردند. نظام کارگری – بردهای در سال ۱۸۶۳ برانداخته شد تا این کشور، آخرین کشور اروپایی باشد که اینکار را انجام دادهاست. هرچند، بردهها تا سال ۱۸۷۳ آزاد نشده بودند. پس از آن، کارگران از کشور [[هند شرقی هلند]] (اندونزی مدرن) برای کار به این کشور میآمدند. در سال ۱۹۵۴ سورینام صاحب دولت شد، هرچند امور دفاعی و روابط خارجی در کنترل هلند بود. در سال ۱۹۷۳ دولت محلی به رهبری NPK (حزبی از نژادهای مختلف) شروع به مذاکره با دولت هلند دربارهٔ استقلال کرد و در تاریخ ۲۵ نوامبر ۱۹۷۵ به استقلال رسید. اولین رئیس جمهور این کشور ژوهان فریر بود و نخست وزیر او هنک آرون (رهبر حزب ملی سورینام) بود. تقریباً یک سوم از جمعیت به علت ترس از عدم توانایی کشور جدید در ادارهٔ امور، به هلند مهاجرت کردند. تعدادی [[کودتای نظامی]] در سال ۱۹۸۰ باعث کدورت روابط بین هلند و سورینام شد، ولی انتخابات برگزار شد و قانون اساسی جدید در سال ۱۹۸۷ نوشته شد. کودتایی در سال ۱۹۹۰ مجدداً نظم را به هم زد ولی انتخابات در سال ۱۹۹۱ دوباره برگزار شد. با روی کار آمدن دموکراسی، هلند نیز کمکهای خود را از سرگرفت. از سال ۱۹۹۰، ائتلاف چهار حزبهٔ نیوفرانت به رهبری [[رونالد وشیان]] دولت را در اختیار داشتهاند. در سال های اخیر، [[توسعهٔ اقتصادی]] یکی اصلیترین مسائل دولت سورینام بودهاست.
اخیراً سورینام، ارتش خود را به نیجریه فرستادهاست تا از عبور و مرور اهالی گویان به علت ترس از خشونت در انتخابات، جلوگیری کند. هرچند انتخابات گویان در ۲۸ اوت ۲۰۰۶ کاملاً آرام و به دور از خشونت بود.