اهواز: تفاوت میان نسخه‌ها

شهر اهواز با مساحت ۱۸۶۵۰ هکتار، بعنوان یکی از شهرهای وسیع ایران، محسوب می‌شود.<ref>سایت وزارت مسکن و شهرسازی</ref> [[شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب]] که بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت ایران به شماربه‌شمار می‌آید، در اهواز مستقر می‌باشد، همچنین [[شرکت ملی حفاری ایران]] که بزرگ‌ترین شرکت حفاری کشور محسوب می‌شود نیز در اهواز متمرکز می‌باشد. برخی از بزرگترین کارخانه‌های مادر کشور در این شهر جای دارند. [[رودخانه کارون]] پرآب‌ترین رودخانه ایران، با سرچشمه گرفتن از [[کوه‌های بختیاری]]، با ورود به اهواز، این شهر را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌کند.

Stable URL: http://www.jstor.org/stable/2844282</ref> و [[سوات سوجک]]<ref name="Svat">Arabistan or Khuzistan" Svat Soucekو Iranian Studies Vol. 17, No. 2/3 (Spring - Summer, 1984), pp. 195-213 (article consists of 19 pages) Published by: Taylor & Francis, Ltd. on behalf of International Society for Iranian Studies Stable URL: http://www.jstor.org/stable/4310441%22</ref> [[عبدالمجید ارفعی|عبدلمجید ارفعی]]<ref>روزنامهٔ عصر اوز، شمارهٔ ۴۶، مهرماه ۱۳۸۳، صفحهٔ ۱۴</ref> و جان کورتیس<ref>ایران باستان به روایت موزه بریتانیا، جان کورتیس، ص 36</ref> ریشه نام اهواز را برگرفته از قوم خوزی (یا هوزی) می‌دانند که ساکنان بومی استان خوزستان بوده‌اند و زبان آنهاآن‌ها تا زمان ساسانیان<ref name="Bosworth" /> و حتی تا چند قرن بعد از اسلام زبان رایج در خوزستان بوده‌است و احتمالاً بازماندگان ایلامی‌ها بوده‌اند.<ref name="Mino" /><ref name="Svat" /> یونانیان به این قوم Ouxioi می‌گفتند و نام این شهر در نوشته‌های مسیحیان سریانی بث هوزایی<ref name="Bosworth" /> در [[تلمود]] بی خوزایی ثبت شده‌است.<ref>{{یادکرد|نویسنده = Moshe Gil, David Strassler |کتاب = Jews in Islamic countries in the Middle Ages | ناشر = Brill|صفحه = ۵۲۵|تاریخ = ۲۰۰۴}}</ref>

اهواز در روزگار ساسانیان از شهرهای عمده خوزستان به شماربه‌شمار می‌رفت و از مراکز عمده صنایع نساجی خوزستان بود و یکی از کانون‌های مسیحیت در ایران، و از اسقف‌نشین‌های خوزستان محسوب می‌شد. علاوه بر این، این شهر از مراکز عمده بازرگانی بوده، و نیز به‌واسطه واقع شدن در کنار رود کارون - که قابلیت کشتی‌رانی داشته - محل مناسبی برای تجمع مال‌التجاره و دادوستد به شماربه‌شمار می‌رفته‌است.<ref name="hamedani" />

شهر اهواز در سده‌های نخستین اسلامی به‌واسطه سدی که بر کارون بسته شده بود، از بزرگ‌ترین و آبادترین شهرهای خوزستان به شماربه‌شمار می‌آمد. این شهر تا ۲۵۶ق/۸۷۰م شهری پررونق و آباد بود، اما در این سال اهواز به تصرف سپاهیان صاحب‌الزنج درآمد. اهواز پس از پایان فتنه زنگیان رونق و آبادانی گذشته خود را از دست داد، اما در زمان عضدالدوله دیلمی بار دیگر اهمیت پیشین خود را به‌عنوان مرکزی تجاری به دست آورد. همچنین بنا به گفته مقدسی، عضدالدوله پل هندوان را که دو بخش اهواز را به هم متصل می‌کرد و همچنین مسجد زیبایی را که در کنار آن بوده، بازسازی و مرمت نمود. شهر اهواز از پایگاه‌های عمده مذهب تشیع در ایران به شماربه‌شمار می‌آمد و به گفته مقدسی نیمی از مردم آنجا شیعه بودند و پیوسته میان شیعیان (مروشیان) و سنیان (فضلیان) درگیری و کشاکش وجود داشت.<ref name="hamedani" />

اما علی‌رغم رشد و توسعه اهواز در قرون اولیه اسلامی، در نیمه دوم قرن چهارم هجری این شهر رو به ویرانی گذاشت و مردم آن پراکنده شدند.<ref>ابن حوقل، «سفرنامه ابن حوقل»، ترجمه جعفر شعار، انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۶۶، ص ۲۴</ref> و کار به جایی رسید که در اوایل قرن ششم این شهر به طوربه‌طور کلی ویران شد. عبدالکریم بن محمد سمعانی که در نیمه دوم قرن ششم می‌زیسته شهر اهواز را این چنین توصیف کرده: «اهواز یکی از شهرهای مشهور بود که دانشمندان و روحانیون و تجار و ثروتمندان بسیاری از مردم آن شهر به همراه غیر اهوازی‌ها در آن زندگی می‌کردند. بخش عمده این شهر ویران شد و فقط ویرانه‌هایی از آن باقی‌مانده که مردم اندکی را خود جای داده‌است.»<ref>احمد کسروی، همان، ص ۲۷۱</ref>

از قرن ششم هجری قمری به بعد به‌علت خراب شدن [[سد شادروان]] و پایین رفتن سطح آب رونق‌دهنده شهر و نیز جنگ‌ها و اغتشاشات داخلی و بروز بیماری‌های [[وبا]] و [[طاعون]]، اهواز رو به خرابی رفت تا آن که در سال ۱۸۶۹ م (۱۲۴۸ ش) هم‌زمان با حفر کانال سوئز که منجر به کوتاه شدن مسیر تجارت دریایی اروپاییان و توجه آنهاآن‌ها به منطقه شد رونق تازه‌ای گرفت. [[ناصرالدین شاه قاجار]] هم از این فرصت برای گسترش تجارت و کشتی‌رانی بر روی رود کارون استفاده کرد و در سال ۱۲۶۶ ش کشتی‌رانی را بر رود کارون برای خارجیان آزاد اعلام کرد و توسط والی خوزستان در کنار اهواز قدیم بندرگاهی به نام «[[بندر ناصری]]» احداث کرد. در پی احداث این بندر نام اهواز به «[[ناصریه]]» تبدیل شد تا اینکه در دورهٔ [[سلسله پهلوی|پهلوی]] و به‌تبع سیاست قاجارزدایی [[رضاشاه]] نام باستانی «اهواز» احیا شده و جای ناصری را گرفت.{{مدرک}}

آزادی کشتیرانی در کارون سفلی (از [[محمره]] تا اهواز) در سال ۱۳۰۶. ق (۱۸۸۸. م) بر روی کشتی‌های خارجی، باعث رشد و رونق تجارت در ایالت و به ویژه شهرهای محمره و اهواز گردید. افزایش حجم مبادلات و داد و ستد، صادرات کالا به خارج و واردات کالا به محمره، سبب گردید تا مردم اندک اندک به شهرهای مزبور مهاجرت کرده بر جمعیت آنهاآن‌ها افزوده شود.

به دلیل وجودصخره‌های طبیعی موجود در رودخانه و آثار برجای مانده از سد باستانی شادُروان اهواز، ادامه حرکت کشتی‌ها به طرف [[شوشتر]] (مرکز آن زمان خوزستان) مقدور نبود؛ لذا کالاها قبل از مانع مذکور از کشتی تخلیه شده و با حمل آنهاآن‌ها به بالادست صخره‌ها، دوباره به وسیله کشتی‌های دیگر به سوی شوشتر روانه می‌شدند. در دوره قاجار، حکومت برای حفظ امنیت تجارت در کنار رودخانه پادگان و بندری بنا نمود که به بندر ناصری شهرت یافته بود.<ref>{{یادکرد وب | پایگاه اطلاع‌رسانی شهرداری اهواز| عنوان=شهرداری اهواز| نشانی=http://www.ahvaz.ir/Default.aspx?tabid=107}}</ref>

با آزادی کشتیرانی در رود کارون و به ویژه پس از احداث جاده کاروان رو لینچ و افزایش حجم مبادلات تجاری، ساختمان‌ها و مستحدثات قبلی، جوابگوی این حجم وسیع از مبادلات نبودند. از این رو پس از آزادی کشتیرانی در رود کارون در سال ۱۳۰۶. ق (۱۸۸۸. م) حسین قلی‌خان نظام‌السلطنه حکمران جدید خوزستان مأموریت یافت که در آن ناحیه به طوربه‌طور جدی مشغول اصلاحات شود. همچنین گزارش جامعی در مورد طوایف ساکن در اطراف رودخانه کارون، کیفیت کشتیرانی آن و وضعیت نیروهای انتظامی در آن منطقه تهیه نماید. در این فرمان از نظام‌السلطنه خواسته شده بود که شش ماه از سال را در محمره اقامت کند.<ref>ابراهیم صفایی، همان، ص ۱۴۱</ref>

رشد و گسترش تجارت و احداث بندر ناصری سبب گردید تا بسیاری از بازرگانان شهرهای شوشتر و دزفول از آن شهرها مهاجرت کرده و در بندر ناصری رحل اقامت گزینند.<ref>احمد کسروی، تاریخ پانصد ساله خوزستان، ص ۱۹۹</ref> فتنه‌انگیزی و آشوب‌های شهر شوشتر و دودستگی میان مردم نیز مزید بر علت بود تا روند مهاجرت را تسریع بخشد، در شهر دزفول نیز دار و دسته شیخ محمدطاهر با شرارت‌های خود آرامش را از مردم سلب کرده بود، همین امر سبب شد تا بازرگانان آن شهر تمایل و رغبت بیشتری به مهاجرت نشان دهند.<ref>نجم‌الملک، همان، ص ۱۳۱</ref> در حقیقت این اولین مهاجرت شوشتری‌ها و دزفولی‌ها به اهواز بود{{مدرک}}، همین امر سبب شد تا چند سال پس از آزادی کشتیرانی در رود کارون یعنی در سال ۱۸۹۲. م (۱۳۱۰. ق) و حتی پیش از افتتاح جاده کارون رو اهواز ـ اصفهان، معین‌التجار، کاروانسرایی با ۲۴ دهنهٔ مغازه در اهواز احداث کند و به قول کنسول انگلیس او درصدد است بر تعداد آنهاآن‌ها بیفزاید.<ref>گزارش کنسول انگلیس در اهواز در اوایل ۱۸۹۲. م (۱۳۱۰. ق)، به نقل از تاریخ خوزستان، ۱۸/۷۸–۱۹۲۵، ص ۱۸۰</ref>{{مدرک|نیازمند جزئیات دقیقتر از منبع}} نظام‌السلطنه حاکم ایالت و معزالسلطنه<ref>شیخ مزعل آلبوکاسب</ref> {{مدرک|نیازمند جزئیات دقیقتر از منبع}} به اتفاق هم دو کاروانسرای دیگر ساختند. آنهاآن‌ها هم‌چنین دو راسته بازار احداث کردند. معین‌التجار نیز به پیروی از آن‌ها یک راسته بازار احداث کرد.<ref>فریدالملک همدانی، «خاطرات فرید»، ص ۱۶۱–۱۶۰، به نقل از آزادی کشتیرانی در رود کارون و نتایج آن، ص ۱۰۳–۱۰۲</ref> بدین ترتیب در آستانه جنگ جهانی اول (۱۹۱۴. م) بندر ناصری باعث گسترش روستای اهواز شد و کار به جایی رسید که در سال ۱۳۰۳. ش (۱۹۲۵. م) به دستور رضاشاه پهلوی مرکز استان ششم ([[خوزستان]]) از [[شوشتر]] به بندر ناصری تغییر کرد. بعدها در شهریور ۱۳۱۴ به موجب تصویب هیئت وزیران نام بندر ناصری به اهواز تغییر یافت.<ref>{{یادکرد وب | پایگاه اطلاع‌رسانی شهرداری اهواز| عنوان=شهرداری اهواز| نشانی=http://www.ahvaz.ir/Default.aspx?tabid=107}}</ref><ref>{{یادکرد وب | تارنمای شوشان| عنوان=تارنمای شوشان| نشانی=http://shooshan.ir/fa/news/10876/سالی-که-شوشتر-از-مرکزیت-افتاد}}</ref><ref>محمد معین، فرهنگ معین، جلد ششم</ref><ref>قیم، عبدالنبی، پانصد سال تاریخ خوزستان، تهران، انتشارات اختران، ۱۳۸۹</ref>

در حال حاضر پروژه‌های عمرانی بزرگی در اهواز در دست احداث می‌باشد که با افتتاح آنهاآن‌ها چهرهٔ شهر و وضعیت حمل و نقل شهری دگرگون خواهد شد. مهم‌ترین این پروژه‌ها [[اتوبان کمربندی اهواز]]، [[پل هشتم]] کارون، پروژه پارک آبی<ref>[http://www.nakhlnews.ir/archive/akhbar-ostan/2011/01/post-4033.php نخل نیوز]</ref> و [[متروی اهواز|مترو]] می‌باشند.

اولین چاه اکتشافی در میدان نفتی اهواز، در مرداد ۱۲۹۱ تا عمق ۱۱۰۰ متری حفاری شد و در پی اقتصادی نبودن تولید از آن، عملیات اکتشاف متوقف شد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.shana.ir/fa/newsagency/51732/اسدی-میدان-نفتی-اهواز-آسماری-بیشترین-تولید-را-داشته-است |عنوان=میدان نفتی اهواز آسماری بیشترین تولید را داشته استداشته‌است | ناشر =شبکه اطلاع‌رسانی نفت و انرژی |تاریخ =۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۴ |تاریخ بازبینی=}}</ref> چاه شماره۲ اهواز نخستین چاهی بود، که به [[سازند آسماری]] رسید، این چاه تا کلاهک گازی حفاری گردید، اما بار دیگر عملیات حفاری در این میدان متوقف شد. بین سال‌های ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۶ سه حلقه چاه دیگر نیز در میدان نفتی اهواز حفاری شد. [[سازند آسماری|مخزن آسماری]] میدان نفتی اهواز در سال ۱۳۳۷ با حفر چاه شماره۶ اهواز توسط شرکت سهامی اکتشاف و استخراج نفت، کشف گردید. یک سال بعد، در سال ۱۳۳۸ تولید از میدان نفتی اهواز با میزان ۳۵ هزار بشکه در روز آغاز شد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.scu.ac.ir/_Science/Documents/Dr.%20Alizadeh.pdf |عنوان=مقایسه ژئوشیمیایی سازند پابده در میادین نفتی زیلایی و اهواز | ناشر =[[دانشگاه شهید چمران|دانشگاه چمران]] |تاریخ = |تاریخ بازبینی=}}</ref>

تولید از [[بنگستان|مخزن بنگستان]] میدان نفتی اهواز در سال ۱۳۵۰ آغاز گردید. حجم ذخیره درجای نفت خام مخزن بنگستان میدان اهواز در حدود ۳۱ میلیارد بشکه برآورد می‌شود. تاکنون بیش از ۴۶۰ حلقه [[چاه نفت]] در میدان اهواز حفاری شده استشده‌است. میدان نفتی اهواز از میادین تحت مدیریت [[شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب]] است، که عملیات تولید از آن توسط [[شرکت بهره‌برداری نفت و گاز کارون]] انجام می‌گیرد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.donya-e-eqtesad.com/news/688893/ |عنوان=آخرین وضعیت قرارداد توسعه میدان نفتی اهواز | ناشر =[[روزنامه دنیای اقتصاد]] |تاریخ = ۱۳۸۵/۰۸/۲۵|تاریخ بازبینی=}}</ref> طول این میدان ۶۷ کیلومتر و عرض آن ۶ کیلومتر است، که از شمال با [[میدان نفتی رامین]]، از شرق با [[میدان نفتی مارون]]، از جنوب با [[میدان نفتی شادگان]] و [[میدان نفتی منصوری]] و از غرب با [[میدان نفتی آب تیمور]] و [[میدان نفتی سوسنگرد]] مجاور است.

نیروهای انگلیس از چندین لشکر مجهز به توپخانه و سلاح سنگین تشکیل شده بودند و «ویلسون» یکی از قوای انگلیسی با همکاری شخصی بنام «کوکی» به شعیبه و بصره و خرمشهر به اهواز آمد و در آنجا متمرکز شد. ویلسون، نخست نامه‌ای به عشایر منطقه دشت‌آزادگان نوشته، و اعلام کرد که قشون انگلیس هیچگونه دشمنی با آنهاآن‌ها ندارند لذا آنان نیز به نوبه خود اجازه دهند لشکریان بریتانیا به راه خود ادامه دهند.

اهواز سکونتگاه اقوام مختلفی است که از آن جمله می‌توان به [[عرب‌های ایران]]<ref>[http://unpo.org/members/7857 Ahwazi-UNREPRESENTED NATIONS AND PEOPLES ORGANIZATION]</ref> و [[مردم بختیاری]] اشاره کرد.<ref name=iranicaonlinebaktiari>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی =http://www.iranicaonline.org/articles/baktiari-tribe |عنوان =BAḴTĪĀRĪ TRIBE | ناشر =Encyclopaedia Iranica |تاریخ = |تاریخ بازدید = ۳ فوریه ۲۰۱۴}}</ref> [[دانشنامه ایرانیکا]] و [[دانشنامه جهان اسلام]] این شهر را بخشی از قشلاق و سکونتگاه [[لر بختیاری|لرهای بختیاری]] معرفی می‌کنند.<ref name=iranicaonlinebaktiari /><ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی =http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=661 |عنوان =بختیاری | ناشر =دانشنامه جهان اسلام |تاریخ = |تاریخ بازدید = ۳ فوریه ۲۰۱۴}}</ref>{{سخ}}اقوام دیگری نیز در دوره‌های مختلف در این شهر ساکن بوده‌اند که از آن جمله می‌توان به کلیمیان اشاره کرد. جمعیت کلیمیان اهواز در قرون وسطی به سرعت رو به رشد بود به طوری کهبه‌طوری‌که این شهر در دوران اشغال جنوب ایران به دست انگلستان یکی از مراکز صهیونیزم به شماربه‌شمار می‌آمد و از شهرهای دیگر یهودیان به این شهر مهاجرت می‌کردند. پس از ۱۹۴۸ میلادی بسیاری از کلیمیان مهاجرت کرده به اهواز به [[اسرائیل]] و تهران مهاجرت کردند سایر آنان نیز پس از انقلاب ۱۳۵۷ اهواز را ترک کردند به طوری کهبه‌طوری‌که در اوایل سده ۲۱ کمتر از ۵ خانواده کلیمی در اهواز زندگی می‌کردند.<ref name=" AHWAZ">{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۰۷ نوامبر ۲۰۱۴ | عنوان=AHWAZ | ناشر=[[دانشنامه جودائیکا|Encyclopaedia Judaica]] | تاریخ=1971 | نشانی=http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/judaica/ejud_0002_0001_0_00607.html | کد زبان=en}}</ref> یهودیان بیشتر در حرفه [[داروسازی]] فعالیت داشتند.<ref name="AHVĀZ">[http://www.iranicaonline.org/articles/ahvaz-a-town-of-southwestern-iran AHVĀZ]</ref>

بخش بزرگی از استان خوزستان، [[جلگه]]است و شهر اهواز نیز در بخش جلگه‌ای جای دارد ولی کمبود شدید پوشش گیاهی سبب گرمی و خشکی اهواز شده و آن را در رده گرمترین مناطق ایران جای داده‌است. در زمستان سرما تا پنج درجه سانتیگراد کاهش و در تابستان تا پنجاه درجه سانتیگراد افزایش می‌یابد. البته از سال ۱۳۸۱ برنامه‌های سودمندی برای افزایش سرانه فضای سبز شهری در اهواز انجام شده که از آنهاآن‌ها می‌توان به کاشت گونه کنوکارپوس که بومی فلوریدا است اشاره کرد.<ref name="autogenerated7" />

این بحران باعث شده استشده‌است شهر اهواز -مرکز این استان- از سوی [[سازمان بهداشت جهانی]] به عنوان یکی از آلوده‌ترین شهرهای جهان شناخته شود که باعث مشکلات تنفسی ساکنان این شهر شده استشده‌است.<ref name="bbc">{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2013/11/131124_nm_pollution_ahwaz_health |عنوان = نفس اهوازی‌ها تنگ‌تر می‌شود، دلیلش همچنان نامعلوم است| ناشر = بی‌بی‌سی فارسی|تاریخ = ۰۴ آذر ۱۳۹۲|تاریخ بازدید = ۸ فوریه ۲۰۱۵}}</ref> احتمال آلوده بودن این ریزگرد به مواد [[رادیواکتیو]] نگرانی‌های گسترده‌ای در مورد تأثیر این پدیده بر سلامت شهروندان بوجود آورده است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.radiozamaneh.com/175910 |عنوان = اورانیوم، معمای حل نشده ریزگردها| ناشر = رادیوزمانه|تاریخ = ۲۵ شهریور ۱۳۹۳|تاریخ بازدید = ۸ فوریه ۲۰۱۵}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2013/11/131128_nm_khouzestan_uranium_pollution |عنوان = 'اورانیوم ضعیف شده در هوای خوزستان باقی‌مانده از حمله آمریکا به عراق '| ناشر = بی‌بی‌سی فارسی|تاریخ = ۰۷ آذر ۱۳۹۲|تاریخ بازدید = ۸ فوریه ۲۰۱۵}}</ref> سالانه حدود ۲۲ هزار نفر در استان خوزستان به دلیل مشکلات ناشی از آلودگی هوا و ریزگردها به بیمارستان و مراکز درمانی مراجعه می‌کنند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.radiozamaneh.com/194628 |عنوان = مراجعه سالانه ۲۲ هزار نفر در خوزستان به مراکز درمانی به دلیل آلودگی هوا| ناشر = رادیوزمانه|تاریخ = ۰۱ دی ۱۳۹۳|تاریخ بازدید = ۸ فوریه ۲۰۱۵}}</ref> در آبان ۱۳۹۴ در پی بارش [[باران اسیدی]] در این استان، برای صدها نفر مشکلات تنفسی پیش آمد که آنان را به بیمارستان کشانده و به بستری‌شدن بیش از یکصد نفر منجر شد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.bbc.com/persian/iran/2015/10/151029_u08_acid_rain_ahvaz |عنوان = 'باران اسیدی' سه هزار خوزستانی را راهی بیمارستان کرد| ناشر = بی‌بی‌سی فارسی|تاریخ = ۳۰ اکتبر ۲۰۱۵|تاریخ بازدید = ۳۰ اکتبر ۲۰۱۵}}</ref>

پس سه بار [[زنجیره انسانی]] توسط دوستداران [[محیط زیست]] اهوازی چهارمین زنجیره حمایت از کارون نیز با عنوان زنجیره سکوت به دلیل شفاف نبودن سخنان مقامات مسئول ملی و محلی، روز جمعه ۹ آبان ۱۳۹۲ در ساحل غربی رودخانه کارون در اهواز برگزار شد. در این زنجیره که با حضور هزاران شرکت کنندهشرکت‌کننده بود، [[مهدی یراحی]] از خوانندگان پاپ ایران نیز برای حمایت از کارون حضور داشت.<ref>[http://www.mehrnews.com/detail/News/2167031 خبرگزاری مهر]</ref><ref>[http://aftabnews.ir/fa/news/216985/چهارمین-زنجیره-انسانی-مردم-شهر-اهواز-در-حمایت-از-کارون سایت خبری آفتاب به نقل از خبرگزاری ایرنا]</ref>

گسل اهواز به طول تقریبی ۱۰۰ کیلومتر مهمترین گسل شهر اهواز است که از میانه شهر عبور میکند. گسل اهواز از نوع واژگون و در برخی مناطق از نوع راندگی است و ‫دستکم سازه‌های قدیمی تر از [[میانه‌زیستی]] را جابه‌جا کرده استکرده‌است. راستای گسل اهواز شمال باختری - جنوب خاوری است که با نام گسل پیش‌بوم اهواز شناخته میشودمی‌شود (‫‪Ahwaz‬‬ ‫‪Foreland‬‬ ‫‪Fault‬‬). نمونه‌گیریهای به عمل آمده از گسل اهواز بیانگر فعال بودن این گسل است. سن‌یابی صورت گرفته با روش ‫ترمولومینسانس‬ بر روی گسل هواز برآوردی ۴۰۰۰ سال را به عنوان یک فعالیت زمین‌ساختی مهم برای گسل اهواز و رویداد یک زمین‌لرزه بزرگ که سبب جابه‌جایی مسیر کارون شده استشده‌است را نشان میدهد و از آنجا که رویداد یک زمین لرزه بزرگ را در سال ۸۴۰ میلادی در منطقه اهواز گزارش کرده‌اند بنابراین با کسر این دو مقدار می‌توان عدد ۲۸۰۰ سال را به عنوان دوره بازگشت احتمالی لرزه‌زایی گسل اهواز در نظر گرفت.<ref>{{یادکرد

هم اینک بیش از ۱۷۰ رشته در ۵۷ گروه آموزشی و ۱۳ دانشکده در حال فعالیت در این دانشگاه می‌باشند و رشته‌های پزشکی نیز به دانشگاه مستقلی تحت نام دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز تبدیل شدند. هم اکنون در اکثر رشته‌ها دورهٔ لیسانس و فوق لیسانس و در رشته‌های کشاورزی، علوم تربیتی و روان‌شناسی، ریاضی، دامپزشکی، شیمی دوره‌های دکتری برگزار می‌شود. دانشگاه شهید چمران دارای فضای آموزشی بسیار وسیع و مناسبی می‌باشد به طوری کهبه‌طوری‌که در بین دانشگاه‌ها یکی از چهار دانشگاه بزرگ کشور و بزرگ‌ترین دانشگاه درجنوب و غرب کشور است.

'''علی ابن مهزیار اهوازی'''، که در قرن سوم قمری می‌زیسته‌است، از فقها و محدثان معروف شیعه و از نزدیکان [[علی بن موسی|رضا]]، [[محمد بن علی تقی|جواد]]، [[علی نقی|هادی]]، و [[حسن عسکری]] بوده و احکام دینی را نزد آنهاآن‌ها فرا گرفته استگرفته‌است.

در یک پژوهش انجام شده این نتیجه به دست آمده که ۶۷ درصد مردم عرب تحت نظرسنجی اهواز از شبکه الجزیره به عنوان اولین رسانه خبری استفاده می‌کنند، بطوری کهبطوری‌که میزان استفاده از سایر رسانه‌های دیگر در مقایسه با این شبکه در مرتبه خیلی پایین‌تری قرار دارند.<ref>آسیب‌شناسی مسائل قومی در ایران، عبدالرضا نواح و مجتبی تقوی نسب، دانشگاه آزاد اسلامی، دفتر گسترش تولید علم، ۱۳۸۸</ref>

یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری شهر اهواز پل‌های اهواز هستند. هم اکنون ۷ [[پل]] بر روی [[کارون]] در اهواز وجود دارد که اولین آنهاآن‌ها یعنی پل سیاه مختص عبور [[قطار]] می‌باشد. از ۶ [[پل]] دیگر [[پل سفید اهواز|پل سفید]] (پل اول - پل معلق) و [[پل]] هفتم به دلیل سبک خاص [[معماری]] و طراحی منحصربه‌فرد، چشم‌انداز زیبایی به شهر داده‌اند. آخرین و هفتمین پل اهواز با نام [[پل]] ششم یا پل [[فولاد]] نیز در ۱۳۸۶ به بهره‌برداری رسیده‌است.

یکی از اعیاد مذهبی اهواز و خوزستان است. بارها استان خوزستان برای عید فطر از امتیاز تعطیلی چند روزه برخوردار بوده‌است و نماینده اهواز و استاندار خوزستان دلیل این امر حضور مردم عرب در این استان است که عید فطر از اهمیت بالایی نزد آنهاآن‌ها برخوردار است.<ref>[http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=117329 تابناک]</ref><ref>[http://hamshahrimags.ir/NSite/FullStory/News/?Id=3629 همشهری]</ref><ref>[http://alef.ir/1388/content/view/81566/ الف]</ref><ref>[http://www.hamshahrimags.com/NSite/FullStory/News/?Id=3629 همشهری]</ref><ref>[http://www.kayhannews.ir/870812/6.htm کیهان]</ref>

مردم عرب اهواز همچون دیگر مردم کشور ایران فرهنگ خاص خود را دارند. مراسم قهوه خوری جز آثار ثبت ملی در [[ایران]] است.<ref>[http://www.sabairan.com/fa/news/42002/همایش-قهوه-خوری-ثبت-ملی-شد ثبا ایران]</ref><ref>[http://www.khouznews.ir/fa/news/12892 خوز نیوز]</ref> دله قهوه یکی از اشیاء و ابزارهای فرهنگی مردم عرب است که در مراسم‌های رسمی چه در کشورهای همسایه در مراسمات بین‌المللی و حتی در برگزاری‌های هیئت دولت در خوزستان، و بازدیدشان از مردم عرب ایران، همواره از این وسیله در پذیرایی‌ها به عنوان نماد فرهنگی استفاده شده‌است. در برنامه‌ای در اهواز عشایر عرب خوزستان یک "دله قهوه "(ظرف مخصوص دم کردن قهوه مخصوص عشایر عرب) را به طوربه‌طور نمادین به وزیر اطلاعات اهدا کردند.<ref>[http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=90749 تابناک]</ref> این نماد را در کشورهای همسایه و همچنین در اهواز و [[آبادان]] به صورت نمادی در ابعاد بزرگتر در میدان شهر نصب شده وجود دارد. در واقع مردم عرب برای نوشیدن قهوه مراسم و قوانین خاصی دارند و با اعتقاد و باورهایی که دارند آن را انجام می‌دهند. برای تهیه آن ابتدا قهوه را با وسیله‌ای دو شاخه به نام مهماس که شبیه منقاش است در ظرفی ریخته و تفت می‌دهند و آنگاه آن را در هاون آسیاب کرده و برای مراسم آماده می‌کنند، پس از آن در ظرفی بزرگ به نام «گم گم» یا «قم قم» که در [[خوزستان]] قاف به گاف تلفظ می‌شود، گمگم که چیزی شبیه گلاب پاشهای قدیمی و از جنس ورشو (مفرغ) است، در آن آب ریخته و پس از جوش آمدن، قهوه آسیاب شده را اضافه کرده و از هل هم برای خوش‌بو شدن آن استفاده می‌کنند.{{سخ}}

هنگامی که [[قهوه]] آماده سرو باشد آن را در ظرف کوچکتری به نام «دله» که شبیه همان «گم گم» است ریخته و سپس این مراسم آئینی شیوه خاص فرد توزیع کنندهتوزیع‌کننده آن ادامه می‌یابد. این فرد دله را در دست چپ و فنجان مخصوص قهوه خوری (که فنجانی بدون دسته‌است و فنیان خوانده می‌شود) را در دست راست گرفته، از سمت راست مجلس شروع به سرو قهوه می‌کنند، اگر در این مجلس سیدی وجود داشته باشد ابتدا از وی پذیرایی آغاز می‌شود و در غیر این صورت این مراسم از ریش سفید مجلس آغاز می‌شود و از سمت راستش قهوه دادن ادامه داده می‌شود. در مقابل شخصی که [[فنجان]] را از میزبان می‌گیرد جزء آداب و رسوم است که فنجان را با دست راستش دریافت کند. اگر فنجان را با دست چپ دریافت کند نوعی بی‌احترامی به آداب و رسوم است. قهوه‌ای که از دله در فنجان ریخته می‌شود مقدارش بسیار کم، غلیظ و تلخ است و باید در انتهای ریختن قهوه و قبل از دادن فنجان به میهمان باید یک مرتبه نوک دله را به لبه فنجان قهوه کوبیده تا صدای فنجان بلند شود و پس از آن قهوه را تعارف کند. میهمان نیز پس از دریافت و نوشیدن قهوه، قبل از پس دادن فنجان خالی، باید دستش را یک مرتبه تکان داده، این تکان دادن به معنای آن است که دیگر کافی است و قهوه نمی‌نوشم. سپس میزبان سراغ نفر سمت راستی میهمان می‌رود و همین روند را تا انتها ادامه می‌دهد. مردم عرب برای این آداب و رسوم حساسیت به خرج می‌دهند و آن را قابل احترام می‌شمرند.

تاریخ شکسته شدن سد مذکور دقیقاً ثبت نشده‌است، ولی احتمالاً در قرن پنجم یا ششم هجری قمری بوده‌است. زیرا تا قبل از تاریخ مذکور، سد اهواز هنوز سالم بوده‌است. به طوری کهبه‌طوری‌که مقدسی در قرن چهارم هجری قمری دربارهٔ آن می‌نویسد: «اگر شادروان (سد) نبود اهواز نبود! چه در آن هنگام از آب‌هایش بهره‌برداری نمی‌شد. شادروان درهایی دارد که هنگام افزایش آب آن‌ها را باز می‌کنند و گر نه اهواز را غرق می‌کند.»<ref>احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ج ۲، ص ۶۱۴</ref>