داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی: تفاوت میان نسخه‌ها

طیف فعالیت NSAIDها، بازتابی از توانایی آن‌ها در سرکوب هر دو ایزوفورم Cox-1 و ‍Cox-2 آنزیم سیکلو اکسیژناز است که به‌طور کلی محصولات آبشار آراشیدونیک اسید را کاهش می‌دهد. مشاهدهٔ این مطلب که Cox-1 در تمام بدن وجود دارد ولی بروز Cox-2 محدود به تعدادی از بافت‌های تخصصی شده استشده‌است و طی التهاب القا می‌شود منجر به ایجاد این فرضیه شد که Cox-1 عمدتاً مسوول اثرات ناخواستهٔ گوارشی مهارکننده‌های توأم Cox-1 و Cox-2 است؛ و Cox-2 سنتز پروستانوئیدها را در طی پروسه‌های پاتولوژیک به عهده دارد. این فرضیه حاکی است که مهارکننده‌های توأم Cox-1 و Cox-2 نظیر [[ایبوپروفن]] در دوزهای درمانی هم اثرات درمانی و هم اثرات سمی دارند. در حالیکه مهارکننده‌های انتخابی Cox-2 باید اثرات درمانی بدون سمیت NSAIDs را داشته باشند. در حال حاضر در ایران [[سلکوکسیب]] دارویی است که در بازار وجود دارد و به شدت برای Cox-2 اختصاصی است و حد اقل تأثیر روی فعالیت Cox-1 را دارد. این داروها هرچند عوارض گوارشی کمتری دارند ولی عوارض کلیوی آنهاآن‌ها مشابه مهارکننده‌های غیراختصاصی Cox-۲ بوده و عوارض قلبی عروقی آنهاآن‌ها حتی ممکن است بیشتر باشد.