یهودیان بخارایی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
|||
خط ۱:
[[پرونده:Bukharanjews.jpg|بندانگشتی|250px|چپ|گروهی از کلیمیان بخارایی در سال ۱۸۹۰ میلادی.]]
'''یهودیان بخارایی'''، [[یهودیان|یهودیانی]] از [[آسیای میانه]] هستند که به [[گویش بخارائی]] که گویشی از [[زبان پارسی]] است، سخن میگویند.<ref name="Sloame 1991">{{cite web | last=Sloame | first=Joanna | title=Bukharan Jews | website=Jewish Virtual Library | date=1991-08-31 | url=http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/History/Bukharan_Jews.html | accessdate=2016-10-10}}</ref><ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/adler-elkan-nathan ADLER, ELKAN NATHAN], ''Encyclopedia Iranica''</ref> تعداد کلیمیان بخارایی را درحدود ۱۶۰۰۰۰ تا ۱۸۰۰۰۰ نفر تخمین میزنند. نام آنها از نام امارت پیشین بخارا در آسیای میانه برگرفته شده که دارای شمار شایان توجهی [[یهودی]]
== پسزمینه ==
خط ۱۲:
اصطلاح بخارایی از سوی اروپاییانی که پیرامون سدهٔ شانزدهم میلادی از آسیای میانه دیدار کردهاند به کار
گرفته
یهودیان بخارا در میان خود به زبان [[فارسی]] سخن میگفتند و رفتهرفته گویش بخارایی را پدید آوردند که گویشی از زبان [[فارسی تاجیکی]] با نشانههایی زبانشناختی از زبان [[زبان عبری|عبری]] میباشد. این زبان ارتباطات با دیگر جامعههای همسایه را آسان میکرد و برای همهٔ جنبههای فرهنگی و آموزشی در میان آنان به کار گرفته میشد. این زبان بهگستردگی به کار میرفت تا این که این سرزمینها به دست روسها روسیسازی شد و انتشار اطلاعات دینی متوقف شد. نسل سالمندتر بخاراییان زبان بخارایی را به عنوان زبان نخست به کار میبرد و روسی را با لهجهٔ بخارایی بر زبان میآورد. نسل جوانتر روسی را به عنوان زبان نخست به کار میبرد ولی زبان بخارایی را نیز درمییافت و به کار میگرفت.
یهودیان بخارا جزو یهودیان میزراهی اند و از یهودیت سفاردی پیروی میکنند.
خط ۱۸:
== تاریخ ==
نخستین نوشتارها دربارهٔ یهودیان آسیای میانه به آغاز سدهٔ چهارم میلادی باز میگردد. در کتاب تلمود، ربی شموئیل بر بستا یکی از هموندان فرهنگستان تلمودی در پومبدیتا، یاد
در گذر هزارهها جامعهٔ یهودیان آسیای میانه که از یهودیان اسپانیا، شمال شرقی ایران و یهودیان عرب شکل گرفته بود، دورههای آزادی و کامیابی و نیز دورههای ستم وبیداد را از سر گذرانده است. با پاگیری جادهٔ ابریشم میان چین و غرب در سدهٔ دوم پیش از میلاد که تا سدهٔ شانزدهم میلادی به درازا کشید، شماری از یهودیان در امارت بخارا گرد آمدند و نقش برجستهای در رونق این راه داشتهاند. پس از اخراج به دست بابلیان، آنان به قلمرو شاهنشاهی [[پارس]] ([[هخامنشیان]]) رفته در آن پراکنده و کامیاب شدند. هر چند در سدهٔ پنجم دورهای از آزار آغاز شد. بر پایهٔ کتاب میشناه فرهنگستانهای پرآوازهٔ بابل بسته شد و شماری از یهودیان کشته و رانده شدند. پس از کشورگشایی عربهای مسلمان در سدهٔ هشتم میلادی، یهودیان (مانند مسیحیان) اهل ذمه
== سدههای شانزدهم تا هجدهم ==
در آغاز سدهٔ شانزدهم میلادی، ازبکان کوچرو به منطقه حمله کرده، آن را اشغال نمودند و سختگیریهای دینی را آغازیدند. حقوق آنان پایمال شد و شماری نیز ناچار به پذیرش اسلام شدند. در هنگام فرمانروایی ازبکان آنان رنجهای فراوانی را تاب آوردند. آنان ناگزیر از پوشیدن جامههای سیاه و زرد (عسلی) شدند تا از مسلمانان جدا نمایانده شوند.
پیرامون سال ۱۶۲۰ میلادی، نخستین کنیسه در شهر بخارا ساخته شد. این کار بر خلاف قانون خلیفهٔ دوم عمر بود که ساخت کنیسههای تازه را ناروا میدانست در حالی که ویران کردن کنیسههایی نیز ناروا میکرد که پیش از اسلام ساخته شده بودند. موردی نیز هست که خلیفه عمر دستور ویرانی مسجدی را داده است که غیرقانونی بر روی ملک یهودیان ساخته شده بود. پیش از ساخت کنیسه، یهودیان جایگاهی مشترک در مسجد مسلمانان داشتند. این مسجد، [[مغاک عطاری (عطاران)]] نامیده میشد. برخی میگویند که یهودیان و مسلمانان در کنار هم در جایی یگانه و
در گذر سدهٔ هجدهم، یهودیان بخارایی با برتریجوییها و آزارهای شایان توجهی رو بهرو شدند. مراکز آنان از کار بازماند و آنان برای تغییر دین زیر فشار قرار گرفتند. شمار آنان آشکارا کاسته شد تا جایی که کم و بیش از میان رفتند. فشار برای اسلامآوری، آزارها و جدا کردن آنان از دیگر یهودیان جهان مایهٔ ناآگاهی آنان از آموزههای دین یهود گردید. آنها تنها ۳ کتاب از ۵ کتاب تورات را در دست داشتند و عبری نیز نمیدانستند. در میانهٔ سدهٔ هجدهم، بیشتر یهودیان بخارایی در امارت بخارا میزیستند.
خط ۳۷:
== سدهٔ بیستم ==
[[پرونده:Jewish Children with their Teacher in Samarkand.jpg|بندانگشتی|چپ|250px|
پیش از شکلگیری دولت اسرائیل، یهودیان بخارایی یکی از جداافتادهترین جامعههای یهودی جهان بودند.
خط ۴۶:
پس از فروپاشی شوروی و شکلگیری جمهوری مستقل ازبکستان در ۱۹۹۱، ملیگرایی، قومگرایی و بیگانههراسی در میان ازبکان رواج یافت. رخنمایی بنیادگرایی اسلامی در ازبکستان و تاجیکستان مایهٔ افزایش ناگهانی مهاجرت یهودیان گردید. پیش از فروپاشی شوروی، ۴۵،۰۰۰ یهودی بخارایی در آسیای میانه میزیستند.
امروزه، ۱۰۰،۰۰۰ یهودی بخارایی در اسرائیل (بیشتر در کلانشهر تلآویو همچنین در شهرهای نزدیک تلکبیر، شاپیرا و کیریات شالوم) به سر میبرند. ۵۰،۰۰۰ تن در ایالات متحده (بیشتر در کوئینز و نیویورک)، چیزی پیرامون ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ تن در ازبکستان و نزدیک ۵۰۰ تن در کانادا (بیشتر در تورنتو، انتاریو) زندگی میکنند. در تاجیکستان کم و بیش کسی باز
== جستارهای وابسته ==
|