عشایر کوچ‌نشین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:عکس های روستای خفر در سمیرم (خفر پادنا) khafr village In iran- Isfahan Province 05.jpg|جایگزین=عشایر حومه منطقه پادنا|بندانگشتی|[[عشایر]] حومه منطقه [[پادنا]]]]

به کسانی که به جامعه عشایری تعلق دارد '''عشایر''' گفته می‌شود. واژهٔ عشایر، جمع عشیره به معنی [[قبیله]] است. جامعه عشایری شیوه زیستی متفاوت و جدای از شیوه زیست شهری و شیوه زیست روستایی است. این جامعه عبارت است از جامعه انسانی نسبتاً خوداتکا و خودبسنده که ساخت اجتماعی قبیله‌ای دارد و عموماً زندگی خود را از [[دامداری]] اداره می‌کنند. با تغییر فصول، عشایر معمولامعمولاً برای یافتن مراتع مناسب برای حیواناتشان محل زندگی خود را تغییر می‌دهند.<ref name=":0">{{یادکرد ژورنال|نویسنده=Annamoradnejad, Rahimberdi; Lotfi, Sedigheh|عنوان=Demographic changes of nomadic communities in Iran (1956–2008)|ژورنال=Asian Population Studies|سری=|ناشر=6|تاریخ=|صفحه=335–345|زبان=انگلیسی|شاپا=|doi=10.1080/17441730.2010.512764|پیوند=http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/17441730.2010.512764|تاریخ دسترسی=}}</ref>

* ''عشایر اسکان یافته'': خانوارهای عشایری که تمامی اعضای آن در یک مکان، سکونت ثابت اختیار کرده و کوچ نمی‌کنند اما با توجه به حفظ برخی مناسبات اقتصادی (مالکیت و حقوق بهره‌برداری از مراتع و منابع قلمرو) و فرهنگی ـ اجتماعی (احساس تعلق به ایل و عشیره) خود را عضو ایل، طایفه و ...… تلقی می‌کنند.

عبارت از یک واحد اجتماعی ـ سیاسی متشکل از چند تیره است و در سلسله مراتب رده‌های ایلی، مهمترین و مشخص‌ترین رده به شماربه‌شمار می‌رود. در سلسله مراتب سازمان اجتماعی عشایر ایران، اکثر طوایف بین ایل و تیره قرار می‌گیرند اما طوایفی نیز وجود دارند که به هیچ ایلی وابسته نبوده و طایفه مستقل نامیده می‌شوند.

در ساختار اجتماعی عشایر ایران، تیره از مجموع چند رده کوچک‌تر (مانند تش، بُنکو، گوبک، دودمان و ...…) تشکیل می‌شود که عمدتاً بعد از طایفه قرار دارد و رکن اصلی طایفه و ایل محسوب می‌شود. اساس تیره مبتنی بر پیوندهای خویشاوندی واقعی و اصل و نسبی از خط صلبی (پدری) است که همبستگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و دفاع از منافع افراد عضو را به عهده دارد.