پاپ: تفاوت میان نسخه‌ها

در طول اولین قرن کلیسای مسیح، پایتخت رم بعنوانبه عنوان مرکز [[مسیحیت]] شناخته می‌شد، زیرا توسط سنت پیتر بنا نهاده شده بود؛ ولی مراجع ناچیزی راجع به قرن اول و برتری پاپ رم در خارج از رم وجود دارد. به نظر برخی [[تاریخ شناس|تاریخ شناسان]]، حقایقی مثل نامهٔ [[امان]] رم به [[کورینتیانس]] [http://www.newadvent.org/fathers/1010.htm] و اینکه سنت ایگناتیوس اهل آنتیوچ در نامه‌ای که به رم نوشته بود از کلمات رهبری کردن و مردم رم استفاده کرده بود،<ref name="fn_3">[http://www.crossroadsinitiative.com/library_article/244/Letter_of_Ignatius_of_Antioch_to_the_Romans.html] نامه [[سنت ایگناتیوس]] اهل [[آنتیوچ]] به [[رومی]]‌ها</ref> را دلیلی بر اثبات مقام پاپی در آن سالهاسال‌ها می‌دانند. برخی نیز اعتقاد دارند که این مدارک فقط بر برتری شرف و افتخار رم دلالت دارد.

انتخابات معمولاً در [[کلیسای سیستین|کلیسای کوچک سیستین]] انجام می‌شود. سه کاردینال منتخب برای جمع‌آوری آرای کاردینال‌های غائب (به علت بیماری) و سه کاردینال برای شمارش آرا و سه کاردینال برای نظارت بر شمارش آرا انتخاب می‌شوند. برگه‌های رأی پخش می‌شوند و هر کاردینال نام فرد مورد نظر را می‌نویسد و با صدای بلند سوگند می‌خورد که «به کسی که تحت فرمان خدا فکر می‌یابد انتخاب شود» و سپس آنرا درون صندوق رای می‌اندازد. قبل از خواندن، شمار رأی‌ها شمرده می‌شوند و اگر شمار آنهاآن‌ها با تعداد شرکت‌کنندگان یکسان نباشد، آراء سوخته می‌شوند و رای‌گیری بار دیگر انجام می‌شود. سپس کاردینال دیگری با نخ و سوزن برگه‌ها را به هم وصل می‌کند تا هیچ گونه تقلبی صورت نگیرد. رأی‌گیری تا زمانی انجام می‌شود که پاپ با دو سوم آراء انتخاب شود.

سپس رئیس انجمن کاردینالها از پاپ می‌خواهد تا تشریفات را انجام دهد. ابتدا می‌پرسد: «آیا انتخاب آزادانهٔ خود را می‌پذیری؟» با پاسخ «می‌پذیرم» مسئولیت پاپ آغاز می‌شود. سپس می‌پرسد: «تو را با چه نامی صدا بزنیم؟» سپس پاپ جدید نام سلطنتی را که انتخاب کرده اعلام می‌کند. (اگر خود رئیس انجمن بعنوانبه عنوان پاپ انتخاب شود، نائب رئیس این کارها را می‌کند). پاپ جدید از «دروازهٔ اشک» به اتاق لباس پوشیدن می‌رود که سه لباس رسمی پاپی کوچک، متوسط و بزرگ در آن قرار دارد. سپس حلقهٔ فیشرمن به پاپ داده می‌شود. سپس پاپ به جایگاه افتخار می‌رود و بقیه کاردینالها از دعای خیر او بهره‌مند می‌شوند. سپس خادم کلیسا از فراز بالکن میدان سنت پیتر اعلام می‌کند که «من به شما یک خبر خوب می‌دهم! ما یک پاپ داریم» "habemus papam". سپس نام پاپ و نام سلطنتی او را اعلام می‌کند.

تا سال ۱۹۷۸، مراسم انتخاب پاپ چند روز طول می‌کشید و از کلیسای کوچک سیستین تا سالن [[کلیسای سنت پیتر]] ادامه داشت. در آنجا مراسم تاجگذاری انجام می‌شد و اولین موعظه اش را بعنوانبه عنوان پاپ ارائه می‌کرد. با انتخاب پاپ ژان پل اول، این مراسم منسوخ شد.

لقب «جانشین مسیح» به مأموریت الهی پاپ برمی‌گردد. از قرن پنجم و ششم از این لقب استفاده می‌شود. دومین انجمن واتیکان لقب جانشین مسیح و جانشین پیتر را تأیید کرده استکرده‌است.

استفاده از لقب کاهن بزرگ (Pontifex Maximus) به اواخر قرن چهارم بازمی‌گردد. لقب باستانی [[اسقف اعظم]] رم توسط کشیشان رم در نظر گرفته شد. این لقب به سایر اسقف‌های متروپولیتن نیز گفته می‌شود هرچند که نمونه‌های محدودی موجود است. در قرن یازدهم، این لقب بطور گسترده برای اسقف رم استفاده می‌شد. افزودن اصطلاح کلیسای جهانی به لقب در سالهای اخیر بوده استبوده‌است.

لقب «خادم خادمان خدا» توسط رهبران کلیسا مثل [[سنت آگوستین]] و سنت بندیکت مورد استفاده قرار گرفته استگرفته‌است. این لقب تا قبل از قرن ۱۳ استفاده نمی‌شده است. اسناد انجمن واتیکان نشان می‌دهد که این لقب بیانگر وظیفهٔ پاپ بعنوانبه عنوان خدمت رسان به سایر

امضای پاپ معمولاً به صورت "NN.PP.x" است (برای مثال امضای پاپ ششم بصورت "paulus PP.VI" بوده استبوده‌است). PP نشاندهندهٔ کلمهٔ پاپ است و نام وی معمولاً با پسوند "Pont. Max." یا"P.M." به کارمی رود (مخفف (''Pontifex Maximus'' و NN نشاندهندهٔ اسقف کلیسای کاتولیک است. سایر القاب مورد استفاده عبارتند از: "سوموس پونتیفکس" (کشیش اعظم) " سانتیسیوس پاتراً و " بیتیسمیوس پاتر" (مقدس‌ترین پدر و بخشنده‌ترین پدر)، " سانتیسموس دومینوس نوستر" (مقدس‌ترین ارباب ما) و " دومینوس آپوستولیکوس" (ارباب وابسته به پاپ). در نوشته‌های غیررسمی، کاتولیک‌ها از حروف اختصاری مثل HH (قدیسیت او)، مانند HH بندیکت شانزدهم، استفاده می‌کنند.

[[حوزهٔ قضایی]] روحانی پاپ (مقر پاپ) متفاوت از حوزهٔ دنیوی (شهر واتیکان) است. مقر پاپ محل اتصال روابط بین‌المللی است و در سالیان دراز، دادگاه پاپ بعنوانبه عنوان دولت کلیسای کاتولیک انجام وظیفه می‌کرده است.

مقر پاپ، مجموعهٔ حوزهٔ قضایی روحانی اسقف رم است که پاپ از انتخابات و قدرت و مزایای کلیسای کاتولیک و جامعهٔ بین‌الملل استفاده می‌کند. بطور سنتی، رم نقش مرکزی در کلیسای کاتولیک دارد. پاپ دوران اسقفی خود را بعنوانبه عنوان اسقف رم آغاز می‌کند ولی لازم نیست در آنجا زندگی کند. هر جایی که پاپ برای سکونت انتخاب کند، دولت مرکزی کلیسا در آنجا خواهد بود. از سال ۱۳۰۹ تا ۱۳۷۸، پاپ‌ها در آویگنون سکنی

* پالیوم، (نواری به ضخامت دو اینچ که بر روی گردن و سینه و شانه‌ها انداخته می‌شود و بطول دوازده اینچ از پشت و جلو آویزان می‌شود و با شش صلیب سیاه کوچک در اطراف گردن، پشت، شانه‌ها و قسمتهایقسمت‌های آویخته، تزئین شده است) بر تن می‌کند.

* "[[Umbracullum]]"، یک سایبان یا چتر از رنگ‌های راه راه قرمز و طلایی تشکیل شده استشده‌است.

و اختیارات و قدرت پاپ در کلیسای کاتولیک توسط اولین انجمن واتیکان بطور قطع تعریف شده استشده‌است و در قانون قطعی کلیسای مسیح به تاریخ ۱۸ ژولای ۱۸۷۰ ثبت شده استشده‌است. فصل اول از این اسناد با عنوان «تأسیس برتری پاپی پیتر» اشاره می‌کند که با توجه به انجیل، گسترش عدل خداوند در تمامی کلیساها به پیتر مژده داده شده بود و توسط حضرت مسیح به او داده شده بود «هر کسی که بگوید پیتر توسط حضرت مسیح بعنوانبه عنوان سرآمد تمامی حواریون و سر کردهٔ ملت مسیح انتخاب نشده یا اعلام کند که صداقت و قضاوت و افتخار مستقیماً از [[عیسی مسیح]] به او نرسیده است،نرسیده‌است، بگذارید مورد لحن و نفرین قرار گیرد.»

[[کلیسای کاتولیک]] می‌آموزد که هر موجودی برای نجات و رستگاری باید پیرو پاپ رم (پاپ بونیفیس هشتم) باشد. این آموزه گاهی به این صورت بیان می‌شود که خارج از کلیسا رستگاری وجود ندارد که توسط بسیاری از پاپها در طول قرنهای مختلف تأیید شده استشده‌است.

پاپ پل ششم نیز می‌گوید: «افراد خارج از کلیسا دارای روح مقدس نیستند. کلیسای کاتولیک به تنهایی پایهٔ مسیح است و هر که از پایه جدا شود، جزو پیروان مسیح به شماربه‌شمار نمی‌آید.»

هرچند این تصمیمات توسط کاتولیک‌ها و غیر کاتولیک‌ها، شبیه به هم تعبیر شده است، بسیاری از پاپها تأکید کرده‌اند که آنهایی که بطور شکست ناپذیری از دین کاتولیک غافل اند می‌توانند نجات پیدا کنند. [[پاپ پیوس]] نهم در سال ۱۸۶۸ در سخنرانی خود اعلام کرد: "ما همگی می‌دانیم که آنهایی که غافلند ولی به دین ما احترام می‌گذارند، اگر قوانین طبعیت را که خداوند در دل تمامی بشریت قرار داده، رعایت کنند، اگر از خداوند اطاعت کنند و اگر زندگی پاکدامن و پر مسئولیتی داشته باشند، می‌توانند با نیروی خداوندی، زندگی جاویدان را بدست بیاورند." پاپ ژان پل دوم می‌گوید: "واضح است که امروز بسیاری از مردم مانند گذشته فرصت شناخت و پذیرفتن انجیل و وارد شدن به کلیسا را ندارند. چنین افرادی در دین مسیح با زندگی توأم با عفت و پاکی که رابطه‌ای عجیب با کلیسا برقرار می‌کند و راه رستگاری را به آنهاآن‌ها نشان می‌دهد، نجات می‌یابند. این لطف خداوندی از مسیح سرچشمه می‌گیرد، ای نتیجهٔ خشنودی اوست. این عامل باعث رستگاری هر انسانی می‌شود.

""۸۱۸"" هرچند کسی نمی‌تواند هزینهٔ گناه جدایی و تفرقه در گذشته و جوامع امروزی را بپذیرد، آنهاآن‌ها با ایمان به مسیح بزرگ شده‌اند و کلیسای کاتولیک آنان را مانند برادران خود می‌پذیرد. تمامی کسانی که با [[غسل تعمید]] به دنیا آمده‌اند، متعلق به مسیح هستند و حق دارند که مسیحی نامیده بشوند و بعنوانبه عنوان برادر کودکان کلیسای کاتولیک پذیرفته شوند. (UR ۳۱)

""۸۱۹"" بسیاری از عوامل تطهیر صداقت (LG ۸ ۲) خارج از محدودهٔ مرئی کلیسای کاتولیک یافت می‌شوند. " کلمات خداوند، زندگی با رحمت، ایمان، امید و کار خیر به همراه دیگر هدایای دروین روح مقدس." (UR 32,cf. LG ۱۵) روح مسیح از این کلیساها و جوامع مذهبی بعنوانبه عنوان وسیلهٔ رستگاری استفاده می‌کند که نیرویش از رحمت و صداقت مسیح به کلیسای کاتولیک، گرفته می‌شود. تمامی این رحمت‌ها از سوی مسیح می‌آیند (cf.UR 3) و در درون خود، اتحادیهٔ کاتولیک نامیده می‌شوند.

پاپ نیروهای زیادی دارد که اعمال می‌کند. او می‌تواند اسقف‌ها را انتخاب کند، قلمرو اسقف را ایجاد کند یا توقیف کند، کارهای "دیکاسترهای " رم را تأیید کند یا باطل اعلام کند، آئین مناجات را املاء کند، قانون کلیسای کاتولیک را اصلاح کند، فرمانهای کلیسایی را به آن بیفزاید، بعنوانبه عنوان قاضی عمل کند، بخشنامه عمومی منتشر کند و مفاهیمی را که تمامی کاتولیک‌ها باید به آن ایمان داشته باشند را ترویج دهد. بسیاری از این وظایف توسط دیکاسترهای رم انجام می‌شود و پاپ بر آنهاآن‌ها نظاره می‌کند.

در حین مسیحی شدن تدریجی امپراطوری رم در قرن چهارم، اسقف‌ها اختیارات زیادی نداشتند و افول تدریجی امپراطوری در قرن پنجم باعث افزایش قدرت پاپ در رم گردید و تعداد اسقف‌ها در شهرهای مختلف افزایش یافت. این وضعیت بعنوانبه عنوان [[رهبر روحانی]] و سیاسی در پاپ لئو اول بخوبی مشهود بود که در تقابل با آتیلا در سال ۴۵۲ بود. در سال ۷۵۴ پادشاه مردم فرنگ بنام [[پیپین جوان]]، محدودهٔ [[ایالات پاپی]] را به پاپ اهدا کرد. در سال ۸۰۰ لئو سوم، پادشاه فرنگی، چارلیماگن، را تاجگذاری کرد تا قدم بزرگی به سمت ایجاد امپراطوری مقدس رم، بردارد. همانگونه که قبلاً اشاره شد، حکومت پاپ بر منطقهٔ ایالات پاپی در سال ۱۸۷۰ با پیوستن آن به ایتالیا، پایان یافت.

علاوه بر [[جایگاه پاپ]] بعنوانبه عنوان حکمران و اسقف اعظم مسیحیت، بخصوص در مورد پاپ الکساندر ششم و پاپ جولیوس دوم، و بعنوانبه عنوان رهبر مذهبی [[امپراطوری مقدس رم]] (بخصوص دوران برجستهٔ اسقف‌هایی نظیر پاپ گریگوری هفتم و الکساندر سوم)، پاپ مقداری اختیارات سیاسی پاپی عبارتند از: «لاوابلیتر» در سال ۱۱۵۵ (به هنری دوم انگلیسی اجازه داده شد تا به ایرلند حمله کند)، «اینترکاتراس» در سال ۱۴۹۳ (منجر به عهدنامهٔ تردسیلاس در سال ۱۴۹۴ گردید که جهان را به منطقهٔ قدرت اسپانیا و پرتغال تقسیم کرد)، «رگنانس این اکسلسیس» در سال ۱۵۷۰ (طرد کردن ملکه انگلیس الیزابت اول و تقاضای فسخ تابعیت وفاداران به او) و «اینتر گراویسیماس» در سال ۱۵۸۲ (پایه‌گذاری تقویم مسیحی).

جایگاه پاپ بعنوانبه عنوان اسقف بربر کلیساهای جهان، تعصبی است و بنابراین نمی‌توان راجع به آن در کلیساهای کاتولیک مجادله کرد. اولین انجمن واتیکان، تمامی کسانی را که باعث ایجاد اختلاف می‌شوند و در مقام رفیع پاپ تردید دارند، کافر و ملحد اعلام کرد. هرچند، در خارج از کلیسای مسیح راجع به اختیارات پاپ بحث و گفتگو می‌شود، این اعتراضات در مذهب‌های مختلف، متفاوت است ولی می‌توان گفت که (۱) اعتراضات به برتری پاپ بسیار گسترده است، (۲) اعتراض به وجود برتری نیز وجود دارد.

برخی جوامع مسیحی غیر کاتولیک رمی، مانند کلیسای آسیران شرق، [[کلیسای ارتدوکس]] شرقی، کلیسای ارتدوکس مشرقی، جامعهٔ [[کلیسای انگلیس]]، کلیساهای مسیحی مستقل و برخی طرفداران لوتران، آئین جانشینی وابسته به پاپ را پذیرفته‌اند و بنابراین (تا حدودی) وجود مقام رفیع پاپ را قبول کرده‌اند. هرچند، این کلیساها عموماً نمی‌پذیرند که پاپ جانشین سنت پیتر است و این سؤال را مطرح می‌کنند که آیا سنت پیتر هرگز اسقف رم بوده است؟بوده‌است؟ بنابراین، برتری پاپ را بعنوانبه عنوان اسقف اعظم امپراطوری رم قبول دارند که این تعریف به صداقت در بند ۲۸ قانون کلیسای انجمن کالکدون، رشد شده استشده‌است. این کلیساها هیچ مشروعیت و لزومی در بنیان‌گذاری پاپ بعنوانبه عنوان «قاضی قاطع جهانی» و سقوط ناپذیری او نمی‌بینند. به این علت که هیچ‌کدام از آنها، اولین انجمن واتیکان را بعنوانبه عنوان یک کلیسای جهانی قبول ندارند، تعریفات و قضاوت‌ها (و کافر شمردن آنهایی که به آنهاآن‌ها اعتقاد ندارند) را معتبر نمی‌دانند. آنهاآن‌ها اصطلاحاً چنین ادعاهایی را «نگرش به ارتفاعات» خطاب می‌کنند.

سایر مذاهب مسیحی غیر کاتولیک، اصول جانشینی پاپی را نمی‌پذیرند یا آنرا در نظام سلسله مراتبی نمی‌دانند و بنابراین، برتری پترین پاپ و قضاوت‌های او را نمی‌پذیرند و معصومیت پاپ را مغایر با [[کتاب مقدس]] می‌دانند. روابط پیچیدهٔ نظام پاپی با [[امپراطوری رم|رم]]، امپراطوری بیزانتین و سایر کشورها، و ادعاهای اختیارات پاپ در ایتالیا نیز از دیگر موارد اعتراضات است و به شخصیت سلطنتی دفتر پاپ نیز اعتراض می‌شود. در [[مسیحیت غربی]] این اعتراضات – و قدرت بیان تندی که دارند – منجر به اصلاحات و تولید پروتستان شده استشده‌است. این مذاهب معتقدند که اختیارات پاپ شرعی و بر حق نیست و پاپ پیامبر نادرستی است که راجع به آن در کتاب [[مکاشفه یوحنا]] صحبت شده استشده‌است.

این مذاهب تفاوتهای زیادی با یکدیگر دارند و همانگونه که اشاره شد نظرات آنهاآن‌ها راجع به مشروعیت پاپ، مختلف است.

برخی از مخالفان از مباحث تجربی استفاده می‌کنند و به فساد برخی از متصدیان این مقام اشاره می‌کنند. برای مثال برخی از مدعیان جانشینی سنت پیتر مثل کالیکستوس سوم، الکساندر ششم از خاندان بورگیا، تحریف شده بودند و لیاقت داشتن نیروی حاکم بر قوانین زمین و آسمان را نداشتند. خداوند دانا و کردیم به چنین افرادی نیروی کلیسای کاتولیک رم را نخواهد داد. مدافعان نظام پاپی می‌گویند که انجیل نشان می‌دهد که خداوند حتی با انسانهای تحریف شده (مثل برخی از پادشاهان اسرائیل، حواری [[یهودا ایسکاریوت]] و حتی سنت پیتر پس از آنکه عیسی را انکار کرد) نیز بخشنده است. آنهاآن‌ها می‌گویند که پاپ‌های فاسد سعی در جدا کردن مراتب پاپی از ریشهٔ حواریون داشتند و موفق نشدن، آنهاآن‌ها دلیلی است بر اینکه دفتر پاپ توسط نیروهای الهی محافظت می‌شود. برخی مخالفین برحسب عادت، کلیسای کاتولیک و طرفدارانش را با واژهٔ تحقیرآمیز «پاپیست» صدا می‌زنند تا اعتقاد آنهاآن‌ها به توجه بی اندازه به مرکزیت دفتر پاپ را نکوهش کنند.

* کاردینال کامرلنگو با یک چکش نقره‌ای سه بار به سر پاپ ضربه می‌زد و اسم او را صدا می‌زد تا مطمئن شود که او فوت کرده استکرده‌است.

* آیین دفن پاپ، معاینه پس از مرگ و [[کالبد شکافی]] را ممنوع کرده استکرده‌است.

* [http://kolonisera.rymden.nu/pope/popes.php?l=1 مجمع بقای پاپ – فهرست پاپ‌ها به طوربه‌طور مرتب]