'''برهان قاطع''' یک واژه‌نامهٔ[[واژه‌نامه]]ٔ [[زبان فارسی‌ستفارسی]]ست که در سال ۱۰۶۲ ق. به دست [[محمدحسین بن خلف تبریزی]] گردآوری شده‌است. این واژه‌نامه نزدیک به ۲۰۰۰۰ واژه دارد.
این فرهنگ را محمدحسین بن‌خلف تبریزی – متخلص به برهان- در سال ۱۰۶۲ هـ. در [[حیدرآباد]] هند[[هندوستان]] نوشت (برابر با ۱۰۳۰ ش- ۱۶۵۱م) و سعی او بر آن بوده‌است تا فرهنگش نسبت به فرهنگ‌های پیشین جامع‌تر باشد که در مصاحب می‌گوید در حدود ۱۹۴۱۷ لغت و کنایه و اصطلاح و استعاره مستعمل در فارسی را در بر دارد و بار اول در ۱۸۱۸م. در کلکته و سپس در کلکته و بمبئی و لکهنو و تهران مکررا به طبع رسیده‌است. در این راستا، علی اصغر حکمت بنا به چاپ کلکته تعداد لغت‌هایش را ۲۰۲۱۱ کلمه ذکر کرده است؛ و جالب آنکه می‌گوید زبان‌ها و لهجه‌های مختلف ایرانی و غیرایرانی در داخل این فرهنگ نقل شده‌است، (مانند مصری، عبری، سریانی، ترکی، هندی، یونانی، رومی، ارمنی، پهلوی و...). که مولف در مقدمه اش می‌گوید که می‌خواست «جمیع فوائد فرهنگ جهانگیری، مجمع الفرس، سرمه سلیمانی، صحاح الادویه – حسین انصاری – را که هر یک حاوی چندین کتاب لغات اند، را به طریق ایجاز بنویسد»
سیدمحمد علی داعی‌الاسلام معتقد است: فرهنگ دیگر قرن ۱۱ که در سال پس از تالیف برهان قاطع در هند نوشته شده، [[فرهنگ رشیدی]] تالیف عبدالرشید بن عبدالغفور الحسینی المدنی اهل تته سنه‌است. این فرهنگ در سال ۱۳۹۲ در انجمن آسیایی کلکته به‌طبع رسید... ظاهر که تالیف آن در ۱۰۶۴ انجام شده‌است.... فرهنگ رشیدی خلاصه فرهنگ جهانگیری است که در ۱۸۷۵ م. در هند به طبع رسیده و در اوائل قرن ۱۳ هم به ترکی عثمانی – تحت عنوان تبیان نافع - ترجمه شده‌است.
