سپندارمذگان: تفاوت میان نسخه‌ها

در گاه‌شماری‌های گوناگون ایرانی، علاوه بر این که ماه‌ها نام داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. برای نمونه روز نخست هر ماه «روز [[اورمزد]]»، روز دوم هر ماه، [[روز بهمن]] (سلامت، اندیشه) که نخستین صفت خداوند است، روز سوم هر ماه، [[اردیبهشت]] یعنی «بهترین راستی و پاکی» که باز از صفات خداوند است، روز چهارم هر ماه، [[شهریور]] یعنی «شاهی و فرمانروایی آرمانی» که خاص خداوند است و روز پنجم هر ماه، «[[سپندارمزدسپندارمذ]]» بوده‌است. سپندارمزدسپندارمذ لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد باروری است چون با فروتنی، تواضع و گذشت زندگی را به همه زیستمندان هدیه می‌کند. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسفندگان (اسپندگان) را به‌عنوان نماد تمایلات مادرانه و باروری می‌پنداشتند.

از این روی، روز پنجم ماه دوازدهم ([[اسفند]]) یا اسپند، روز «سپندارمزدسپندارمذ» یا «اسپندارمزداسپندارمذ» نام داشت که جشنی با همین عنوان می‌گرفتند. «سپندارمزدگانسپندارمذگان» یا «اسفندگان» (اسپندگان) روز زن و زمین است.