جرج اف. کنان: تفاوت میان نسخه‌ها

در سن هشت سالگی او به آلمان رفت تا با نامادریش بماند و زبان آلمانی یادبگیرد.<ref name="nytimes.com">http://www.nytimes.com/2005/03/18/politics/18kennan.html?pagewanted=3</ref> او سپس در [[آکادمی نظامی سنت جان]] در [[دلفیلد، ویسکانسین]] به تحصیل پرداخت و نهایتاً در نیمه دوم سال ۱۹۲۱ وارد [[دانشگاه پرینستون]] شد.<ref>{{Harvard citation no brackets|Isaacson|Thomas|1986|p=73}}.</ref> بی تجربگی او در برخورد با فضای [[آیوی لیگ]] و خجالتی و درونگرا بودن او، باعث شد او این دوران را به دشواری و در تنهایی سر کند.<ref>{{Harvard citation no brackets|Lukacs|2007|p=17}}.</ref> پس از دریافت مدرک لیسانس در سال ۱۹۲۵ کنان در نظر داشت که در دانشکده حقوق ادامه تحصیل دهد، اما با توجه به هزینه سنگین تحصیل در دانشکده حقوق، تصمیم گرفت از اداره تازه تشکیل یافته سرویس خارجی (Foreign Service) ایالات متحده درخواست شغل کند.<ref name="Miscamble22">{{Harvard citation no brackets|Miscamble|2004|p=22}}.</ref><ref name="NYT">{{Harvard citation no brackets|Weiner|Crossette|2005}}.</ref> پس از قبولی در امتحان ورودی و هفت ماه دانشجویی در مدرسه سرویس خارجی در واشینگتن، او اولین شغل خود را به عنوان معاون کنسول در ژنو سویس بدست آورد. در طی یک سال او به یک پست در هامبورگ آلمان منتقل شد. در سال ۱۹۲۸ کنان در نظر داشت که سرویس خارجی را به منظور ادامه تحصیل ترک کند، اما او به یک دوره آموزشی [[زبان‌شناسی]] انتخاب شد و توانست بدون ترک خدمت در سرویس خارجی، سه سال در مقطع تحصیلات تکمیلی به دانش آموزی بپردازد.<ref name="Miscamble22" /> در سال ۱۹۲۹ کنان شروع به تحصیل در برنامه تاریخ و سیاست و فرهنگ و زبان روسی در مؤسسه علوم شرقی [[دانشگاه برلین]] کرد.<ref>{{Harvard citation no brackets|Miscamble|2004|pp=22–23}}.</ref> در طول دوران کار دیپلماتیک کنان توانست در زبان‌های دیگری نیز، از جمله آلمانی، فرانسوی، لهستانی، پرتغالی و نروژی مهارت بیابد.

در سال ۱۹۳۱ او در دفتر نمایندگی آمریکا در [[ریگا]] لتونی به عنوان [[دبیر سوم]] مأمور به خدمت شد و در مورد امور اقتصادی اتحاد جماهیر شوروی به کار پرداخت. این کار موجب علاقه عمیق کنان به مسایل شوروی شد.<ref name="Miscamble23">{{Harvard citation no brackets|Miscamble|2004|p=23}}.</ref> هنگامی که ایالات متحده پس از انتخاب [[فرانکلین روزولت]] در سال ۱۹۳۳ رابطه دیپلماتیک با دولت اتحاد جماهیر شوروی را شروع کرد، کنان همراه سفیر ویلیام بیلیت [[:en:William C. Bullitt|William C. Bullitt]] به مسکو فرستاده شد. در اواسط دهه ۱۹۳۰ کنان همراه با چارلز بوهلن [[:en:Charles E. Bohlen|Charles E. Bohlen]] و [[:en:Loy W. Henderson|لوی هندرسون]] از کارمندان متخصص شوروی آمریکا در سفارت این کشور در شوروی بود (لوی هندرسون همانست که بعدتر، از ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴، سفیر آمریکا در ایران شد). تحت تأثیر مدیر وقت وزارت امور خارجه در بخش امور شرق اروپا، روبرت کلی Robert F. Kelley آنها بر این باور بودند که زمینه ناچیزی برای همکاری با شوروی وجود دارد. در این دوران، کنان [[پاکسازی بزرگ]] استالین را مطالعه کرد که عقیده او را در مورد دینامیک درونی شوروی تا بقیه عمرش شکل داد.<ref name="Miscamble23" />

کنان اختلاف عقیده زیادی با جانشین بیلیت، جوزف دیویس پیدا کرد. دیویس از [[پاکسازی بزرگ]] و دیگر جنبه‌های حکومت استالین دفاع می‌کرد. کنان نمی‌توانست هیچ تأثیری در تصمیمات دیویس داشته باشد و حتی دیویس پیشنهاد کرده بود که کنان، به خاطر سلامتش به خارج از مسکو منتقل شود.<ref name="Miscamble23" /> کنان دوباره به فکر استعفا افتاد اما به جای استعفا، میز شوروی در وزارت خارجه در واشینگتن را پذیرفت.<ref>{{Harvard citation no brackets|Paterson|1988|p=122}}.</ref> در سپتامبر سال ۱۹۳۸ کنان دوباره به مأموریتی در دفتر نمایندگی آمریکا در [[پراگ]] فرستاده شد. پس از اشغال [[چکسلواکی]] توسط [[آلمان نازی]] بلافاصله پیش از آغاز [[جنگ جهانی دوم]] کنان به برلین فرستاده شد. او در برلین سیاست [[قانون وام و اجاره|وام و اجاره]] را تأیید می‌کرد اما مخالف هرگونه ابراز حمایت آمریکا از شوروی بود. پس از اعلام جنگ آمریکا به آلمان در دسامبر ۱۹۴۱،<ref>[[wikisource:Adolf Hitler's Declaration of War against the United States|Adolf Hitler's Declaration of War against the United States]] in Wikisource.</ref> او به مدت شش ماه زندانی (تحت نظر) بود.<ref>{{Harvard citation no brackets|Paterson|1988|p=123}}.</ref>

کنان تا آوریل ۱۹۴۶ معاون سفارت آمریکا در مسکو بود. نزدیک به پایان آن دوره، وزارت خزانه داری درخواست کرد که وزارت امور خارجه رفتارهای اخیر شوروی، مانند اجتناب شوروی از به رسمیت شناختن [[صندوق بین‌المللی پول]] و [[بانک جهانی]] را توضیح دهد.<ref name="NYT" /> کنان در تاریخ ۲۲ فوریه سال ۱۹۴۶ با ارسال یک تلگرام طولانی ۵۵۰۰ کلمه‌ای (گاهی اوقات بیش از ۸۰۰۰ کلمه یاد شده‌است) از مسکو به وزیر خارجه [[جیمز اف. بیرنز]] یک استراتژی جدید برای روابط دیپلماتیک با شوروی ترسیم کرد،<ref name="long" /> بنا به کنان «ریشه دیدگاه ناآرام و عصبی کرملین، حس ناامنی سنتی و غریزی روسی هست» که پس از انقلاب روسیه این حس ناامنی با ایدئولوژی کمونیسم و «پنهانکاری و توطئه‌گری شرقی» مخلوط شده‌است.<ref name="LongTelegram">{{Citation|last=Kennan|first=George F.|title=The Long Telegram|date=February 22, 1946|url=http://www.gwu.edu/~nsarchiv/coldwar/documents/episode-1/kennan.htm|accessdate=July 30, 2009}}</ref>

به عقیده کنان، رفتار بین‌المللی اتحاد جماهیر شوروی عمدتاً تابع نیازهای داخلی رژیم [[ژوزف استالین|جوزف استالین]] بود و استالین به منظور مشروعیت بخشیدن به حکومت خودکامه اش، نیازمند یک جهان متخاصم بود. استالین در نتیجه [[مارکسیسم-لنینیسم]] را به عنوان «توجیهی برای ترس غریزی اتحاد جماهیر شوروی از دنیای بیرون» به کار می‌برد. زیرا دیکتاتوری بدون آن نمی‌توانست فرمانروایی کند، خشونت رواسازد یا تقاضای فداکاری کند. «امروز آنها [حاکمان شوروی] نمی‌توانند بدون ترس از دشمن خارجی بسر برند، زیرا این برگ انجیر پنهان کننده شرمی هست که آنها را از لحاظ اخلاقی و فکری قابل احترام می‌کند.»<ref name="LongTelegram" />

راه حل این مشکل از دیدگاه کنان، تقویت نهادهای غربی و مقاوم‌سازی آنها در برابر چالشهای رژیم شوروی و صبر برای نرم شدن رژیم شوروی بود.<ref name="Kennan 1967 292–295" />

== زندگینامه ==

زندگینامه کنان، نوشته [[w:en:John Lewis Gaddis|جان لویس گادیس]] در سال ۲۰۱۲ برنده جایزه پولیتز در زمینه زندگینامه و خودزندگینامه شده است.