اوستا: تفاوت میان نسخه‌ها

در قرن سوم میلادی شاهنشاه [[سلسله ساسانی|ساسانیان]]، [[اردشیر بابکان|اردشیر اول]] ([[۲۲۶ (میلادی)|۲۲۶]] تا [[۲۴۱ (میلادی)|۲۴۱]] میلادی) به موبد بزرگ خود [[تنسر]] فرمان داد که متون دینی را جمع‌آوری کند. بنابر [[دینکرد]] نتایج کار تنسر یک مجموعه ۲۱ جلدی به زبان اوستایی (نه به زبان اوستایی گاتایی اصلی) به نام «نسک»‌ها ها بود که از ۳۴۸ فصل و تقریباً ۵/۳ میلیون کلمه تشکیل می‌شد.{{سخ}}

همچنین، نام [[شرق‌شناسی|خاورشناس]] و [[ایران‌شناسی|ایران‌شناس]] [[آلمان|آلمانی]] [[فریدریش فون اشپیگل]] (به [[زبان آلمانی|آلمانی]]: Friedrich von Spiegel) (زادهٔ [[۱۱ ژوئیه]] [[۱۸۲۰ (میلادی)|۱۸۲۰]]-مرگ [[۱۵ دسامبر]] [[۱۹۰۵ (میلادی)|۱۹۰۵]])، استاد [[استاد دانشگاه|دانشگاه]] ارلانگن، در زمرهٔ نخستین خاورشناسانی شناخته می‌شود که در زمینهٔ پژوهش‌های [[زبان‌شناسی]] ایران و همین‌طور در زمینه‌های زبان‌های هندی و [[آیین زرتشت]] پژوهش‌های مؤثری انجام داده‌اند به‌طوری‌که آثار ارزنده‌ای از او به جای مانده‌است. این پژوهش‌ها و انتشارات به زودی با تحقیقات او پیرامون [[مزدیسنا|دین زرتشت]] و [[اوستا|کتاب اوستا]] ادامه یافت. انتشار نسخهٔ توسعه‌یافتهٔ کتاب منسوخ اوستا، به همراه ترجمهٔ آن به [[زبان پهلوی]] (خلال سال‌های ۱۸۵۳–۱۸۵۸)، با انتشار نسخهٔ آلمانی و متن ضمیمه‌ای بود که توسط یک مفسر یادداشت شده بود در سال‌های (۱۸۶۵–۱۸۶۹) همراه شد.

[[پرونده:Faravahar.png|بندانگشتی|۲۵۰px|چپ| [[فروهر]]، گمان می‌رود که توصیف یک «[[فروشی]]» باشد که در «یسنا» «[[یشت]]»‌ها ها و «[[وندیداد]]» ذکر شده‌است.]]