کنسرتو پیانو شماره ۹ (موتسارت): تفاوت میان نسخه‌ها

'''کنسرتو پیانوی شماره ۹''' در [[می بمل ماژور]] ک. ۲۷۱، اثری است از [[ولفگانگ آمادئوس موتسارت]] که در ژانویهٔ ۱۷۷۷، در ۲۱سالگی تصنیف کرده‌است. [[آلفرد اینشتین]] آن را «[[سمفونی شماره ۳ (بتهوون)|اروئیکا]]<nowiki>ی</nowiki> موتسارت» نامید. باآنکه برون‌دادِ هنریِ موتسارت افزایش یافته بود، اما این اثر کماکان بی‌سابقه جلوه می‌کرد. چارلز روزن، پیانیست و پژوهشگر موسیقی، در کتاب خود با عنوان ''سبک کلاسیک''، هفده صفحهٔ تمام را به تجزیه‌وتحلیل این اثر اختصاص داده‌است.<ref name="piano the art">''هنر پیانو''، دیوید دوبال</ref> تصنیف اثر در شهر [[زالتسبورگ]] بوده‌است. این اثر، به دلیل آغاز متفاوتش، زبانزد است.

موومان سوم نیز، که با تک‌نوازیِ تک‌نواز آغاز می‌شود، در دیدِ کلی، در فرم [[روندو]] است. همانند کنسرتو ک. ۴۸۲، که پیشتر به آن اشاره شد، در میان قطعه یک [[منوئه]] با کاراکتر آرام دیده می‌شود و سپس قطعه در سرعت اصلی پایان می‌پذیرد. [[آلفرد برندل]] این کنسرتو را یکی از عجایب جهان نامیده‌است.<ref name="piano the art">''هنر پیانو''، دیوید دوبال</ref>

[[رده:آثار موسیقیاییموسیقایی ۱۷۷۷ (میلادی)]]