جنگ خلیج فارس: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
|||
خط ۴۱:
{{اصلی|حزب بعث عراق}}
[[حزب بعث عراق]] زمانی قدرت را به دست گرفت که [[عراق]] در میان بحرانهای عمیقی غرق شده بود. عراق بسیار پیش تر از
{{اصلی|انقلاب ایران}}
خط ۷۳:
در حالی که روابط [[عراق]] و کویت روز به روز به وخامت میگرایید، صدام اخباری مبنی بر تهدیدات آمریکا دربارهٔ پاسخگویی نظامی به عراق دریافت میکرد. واشینگتن تقریباً یک دهه بود که سیاست گسترش ارتباطات خود با عراق را در پیش گرفته بود. حکومت ریگان در طول جنگ دههٔ هشتاد عراق با ایران مبلغی در حدود ۴۰ میلیارد دلار به عراق کمک کرده بود که تقریباً همهٔ آن به صورت اعتباری بود. همچنین دولت آمریکا میلیاردها دلار به صدام باج داده بود تا او با شوروی طرح دوستی نریزد.
صدام در تاریخ ۲۵ ژوئیه ۱۹۹۰ م. طی یک ملاقات اضطراری با [[آوریل گلاسپی]]، سفیر آمریکا در عراق تمایل خود به ادامهٔ گفتگوها را ابراز داشت. دولت آمریکا میخواست در این بین نقش میانجی را بازی کند. با همین هدف بود که [[جرج بوش]] و [[جیمز بیکر]] اظهار داشتند که نمیخواهند در این میان از زور استفاده شود و همچنین
هر چند که اطلاعات دست اولی پیرامون انگیزهٔ صدام از حمله به کویت در دست نیست، ولی با در نظر گرفتن دیدگاه صدام پیش از جنگ و علامتهای واشینگتن، میتوان حدس زد که دلیل اصلی حمله به کویت مشکل بدهیهای بعد از جنگ عراق و تلاشهای بیهودهٔ صدام برای بازسازی زیربنایی، احیای اقتصاد نابود شده و تثبیت موقعیت سیاسی عراق بود.
خط ۸۴:
آمریکا در بهمنماه سال ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) با ائتلافی از نیروهای سازمان ملل متحد به کویت یورش برده و نیروهای عراقی را از این کشور بیرون راند.
[[جورج هربرت واکر بوش]]، رئیسجمهور آمریکا در روزهای نخست با احتیاط رفتار کرد. کویت قبل از اشغال، از سویی یکی از دشمنان سرسخت [[اسرائیل]] بود و جزو کشورهای سلطنتی حوزهٔ [[خلیج فارس]]
همکاری بین [[ایالات متحده]] و [[شوروی]] باعث شد تا موضوع به [[شورای امنیت سازمان ملل متحد|شورای امنیت سازمان ملل]] فرستاده شود. این شورا تصمیم گرفت که اگر صدام نیروهای خود را طبق برنامه زمانبندیشده از کویت خارج نکند، اجازهٔ استفاده از زور علیه این کشور را خواهد داد. سیاستمداران آمریکایی از این میترسیدند که عراق قصد حمله تلافیجویانه به کشور نفتخیز [[عربستان سعودی]] که از دههٔ چهل میلادی از دوستان نزدیک آمریکا
هنگامی که گفتگوها و تهدیدهای پس از جنگ هنوز در جریان بود، صدام رویکرد دوباره به قضیهٔ فلسطین کرده واعلام کرد که اگر اسرائیل از [[نوار غربی رود اردن]]، [[بلندیهای جولان]] و [[نوار غزه]] عقبنشینی کند او نیز از کویت باز پس مینشیند. این پیشنهادِ صدام باعث بروز شکاف بین کشورهای عرب شد و آمریکا و کشورهای عرب غربی را در مقابل فلسطینیها قرار داد. ائتلاف ضداشغال در پایان، هرگونه ارتباطی بین موضوع فلسطین و کویت را رد کرد.
خط ۱۰۱:
بوش در تاریخ ۱۵ اسفند ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) با اشاره به درگیریهای منطقه اعلام کرد: «موضوع، تنها یک کشور کوچک نیست، هدف ما یک عقیدهٔ تازه است- یک [[نظم نوین جهانی]]، نظمی که در آن کشورهای مختلف تحت یک جنبش گرد هم آمده تا به آرزوهای جهانی بشریت، یعنی: صلح و امنیت، آزادی و حاکمیتِ قانون دست یابند.»
ارتش پرتعداد و کمسلاح عراق در نهایت نشان داد که دیگر نمیتواند در برابر نیروهای زمینی سریعالانتقال ائتلاف و پشتیبانی هوایی قدرتمند
=== پیامد حمله آمریکا به عراق ===
خط ۱۱۶:
تحریمهای سازمان ملل که به دلیل حملهٔ عراق به کویت وضع شده بودند و از صادرات نفت عراق نیز جلوگیری میکردند، همچنان بر جای خود باقیماندند. این تحریمها موجب سختی اوضاع زندگی و نابودی اقتصاد و زیربنای عراق شدند. تنها، قاچاق کالا در مرز سوریه و کمکهای انسانی باعث بهبود نسبی این بحران میشد. سازمانهای بینالمللی مانند [[یونیسف]] و [[سازمان بهداشت جهانی|بهداشت جهانی]] (WHO) تخمین میزنند که این تحریمها بین ۵۰۰٬۰۰۰ تا ۲/۱ میلیون مرگ در پی داشتهاند. اکثر جانباختگان، افراد زیر ۵ سال بودهاند. برخی افراد دیگر نیز که به این آمار شک دارند، برآورد میکنند که ۳۵۰٬۰۰۰ تن بین سالهای ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰ (۱۹۹۱ تا ۲۰۰۰) بر اثر تحریمها جان خود را از دست دادهاند و بیشتر مرگها به خاطر بمباران زیرساختهای عراق بودهاست. [[سازمان ملل متحد|سازمان ملل]] در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۷۵ (۱۹۹۶) به دولت عراق اجازه داد تا مقدار محدودی از نفت خود را در ازای دریافت غذا و دارو به فروش برساند. درآمد محدودی که از بابت [[برنامه نفت در برابر غذا|برنامهٔ نفت در برابر غذای]] سازمان ملل متحد بدست میآمد به عراق جاری شد.
سیاستمداران آمریکایی همچنان [[صدام حسین]] را متهم به تخلف از موارد آتشبس نظیر توسعهٔ [[سلاحهای کشتار جمعی]] و دیگر سلاحهای ممنوعه، خودداری از انتشار اطلاعات دربارهٔ این سلاحها و تخلف از تحریمهای سازمان ملل و «منطقهٔ پرواز ممنوع» میکردند. حملات نظامی یکطرفهٔ آمریکا و انگلیس گاهوبیگاه در عراق انجام میشدند، که بزرگترین
پس از جنگ، حمایت از صدام بین حامیان تکریتی وی، اعضای خانواده و دیگر پشتیبانان او تقسیم گشت.
همکاری عراق با بازرسان سازمان ملل در طول دههٔ ۹۰ میلادی متناوب بود. دسترسی بازرسان به پایگاههای مورد نظر نهایتاً در سال ۱۹۹۸ م. قطع شد.
== کشورهای
[[پرونده:Persian Gulf Veterans National Medal of US.jpg|بندانگشتی|چپ|200px|مدال ملی کهنه سربازان خلیج فارس متعلق به ارتش ایالات متحده آمریکا]]
[[پرونده:DF-ST-92-08022-C.jpg|بندانگشتی|چپ|200px|نیروهای نظامی [[عربستان سعودی]] در شهر کویت، [[۱۹۹۱ (میلادی)|۱۹۹۱]]]]
خط ۱۵۶:
== منابع و پیوند به بیرون ==
{{ویکیانبار|Gulf War 1991}}
* [https://www.youtube.com/watch?v=1uMXkqL5XUY فیلم مستند درباره جنگ خلیج فارس] (
* [http://www.thedebate.org/thedebate/iraq.asp EVIDENCE OF A SERIOUS CONFLICT OF INTERESTS IN THE U.S. GOVERNMENT OVER IRAQ]
* [https://www.youtube.com/watch?v=dUAY4hwufkI گفتگوی باربارا والترز با ژنرال شوارتسکف، فرمانده نیروهای آمریکا در جربان جنگ خلیج پارس] (ویدئو)
|