زبان مقدونی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۱:
[[پرونده:MapOfMacedonianSpeakers.png|بندانگشتی|440px|پراکندگی مقدونی‌زبانان؛{{سخ}}{{legend|#000250|زبان رسمی}}{{سخ}}{{legend|#00038c|بیش از ۸۰هزار گویشور}}{{سخ}}{{legend|#0006fc|بیش از ۶۰هزار گویشور}}{{سخ}}{{legend|#8184ff|بیش از ۴۰هزار گویشور}}{{سخ}}{{legend|#dddeff|بیش از ۲۰ هزار گویشور}}{{سخ}}{{legend|#b9b9b9|کمتر از ۲۰هزار گویشور}}]]
'''زبان مقدونی''' {{به مقدونی|македонски јазик مکدنسکی یازیک}} زبان رسمی [[جمهوری مقدونیه]] است. مقدونی در گروه [[زبان‌های اسلاوی]] (شاخهٔ جنوبی) جای می‌گیرد. جمعیت گویشوران این زبان میان ۱.۶۱٫۶ تا ۳ میلیون تن برآورد می‌شود.
 
مقدونی از ۱۹۴۵ زبان [[جمهوری سوسیالیستی]] مقدونیه-که آن زمان بخشی از [[یوگوسلاوییوگسلاوی]] بود- شناخته‌شد.
 
== الفبا ==
خط ۱۰:
{| align=center cellpadding=10 style="text-align:center;"
|-
|align="left"|''سیریلیک''{{سخ}}''IPA''|| А а{{سخ}}{{IPA|/a/}}|| Б б{{سخ}}{{IPA|/b/}}|| В в{{سخ}}{{IPA|/v/}}|| Г г{{سخ}}{{IPA|/ɡ/}}|| Д д{{سخ}}{{IPA|/d/}}|| Ѓ ѓ{{سخ}}{{IPA|/ɟ/}}|| Е е{{سخ}}{{IPA|/ɛ/}}|| Ж ж{{سخ}}{{IPA|/ʒ/}}|| З з{{سخ}}{{IPA|/z/}}|| Ѕ ѕ{{سخ}}{{IPA|/dz/}}|| И и{{سخ}}{{IPA|/i/}}
|-
|align="left"|''سیریلیک''{{سخ}}'' IPA''|| Ј ј{{سخ}}{{IPA|/j/}}|| К к{{سخ}}{{IPA|/k/}}|| Л л{{سخ}}{{IPA|/l/}}||Љ љ{{سخ}}{{IPA|/lj/}}|| М м{{سخ}}{{IPA|/m/}}|| Н н{{سخ}}{{IPA|/n/}}||Њ њ{{سخ}}{{IPA|/ɲ/}}|| О о{{سخ}}{{IPA|/ɔ/}}|| П п{{سخ}}{{IPA|/p/}}|| Р р{{سخ}}{{IPA|/r/}}|| С с{{سخ}}{{IPA|/s/}}
|-
|align="left"|''سیریلیک''{{سخ}}''IPA ''|| Т т{{سخ}}{{IPA|/t/}}|| Ќ ќ{{سخ}}{{IPA|/c/}}|| У у{{سخ}}{{IPA|/u/}}|| Ф ф{{سخ}}{{IPA|/f/}}|| Х х{{سخ}}{{IPA|/x/}}|| Ц ц{{سخ}}{{IPA|/ts/}}|| Ч ч{{سخ}}{{IPA|/tʃ/}}|| Џ џ{{سخ}}{{IPA|/dʒ/}}|| Ш ш{{سخ}}{{IPA|/ʃ/}}
|}
 
خط ۴۳:
 
== تاریخچه ==
زبان مقدونی زبانی از خانوادهٔ [[زبان‌های اسلاوی جنوبی]] است. [[اسلاو|اسلاوها]]ها در سده‌های پنجم و ششم میلادی به منطقهٔ بالکان رسیدند. در [[سده ۱۴ (میلادی)|سده ۱۴]] [[عثمانی|عثمانی‌ها]]‌ها بر [[بالکان]] تاختند و مقدونیه نیز بخشی از سرزمین‌های زیر فرمان آنان شد.
 
با آغاز جنبش‌های ملی در بالکان توجه به زبان‌های اسلاوی برانگیخته شد. در این زمان مقدونی زیر تاثیرتأثیر زبان‌های همسایه‌ای چون [[زبان بلغاری]] بود. از [[سده ۱۹ (میلادی)|سدهٔ نوزدهم میلادی]] مقدونی به عنوانی زبانی مستقل شناخته‌شد. در سدهٔ بیستم سرزمین‌های مقدونی زبان میان سه کشور [[بلغارستان]]، [[یونان]] و یوگوسلاوییوگسلاوی بخش شد. به طبع زبان‌های رسمی این کشورها به مقدونیان آموخته می‌شد و نه زبان مقدونی.
 
در ۱۹۴۴ بود که نخستین دستور زبان رسمی مقدونی تدوین گردید. همچنین نخستین جریده‌ای که با زبان مقدونی رسمی منتشر شد روزنامهٔ [[نووا مکدونیا]] (مقدونیهٔ نو) بود که در همین سال منتشر شد.
خط ۵۶:
* До видување (دُ ویدوبَنیه): بدرود
* Да (دا): آری
* Не (ن ِنِ): نه
* Благодарам (ب‌لاگُدارام): سپاسگذارم
* Те сакам! (ته ساکام): دوستت دارم!
خط ۶۲:
== منابع ==
{{پانویس}}
* Wikipedia contributors, "Macedonian language," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Macedonian_language&oldid=373013157 (accessed July 14, 2010).
{{زبان‌های اسلاوی}}
{{کد زبان‌های معرفی‌شده در ایزو ۶۳۹-۳۶۳۹–۳ که حرف اول عنوان بین‌المللی آنها حرف M است}}
 
[[رده:زبان مقدونی]]