مائده‌های زمینی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰) +املا+مرتب+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:رمان‌های فرانسوی ۱۸۹۷ (میلادی) |
|||
خط ۱:
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان = مائده‌های زمینی
| عنوان اصلی = {{به فرانسوی|Les nourritures terrestres}}
| برگرداننده =
| تصویر =
خط ۲۶:
}}
'''مائده‌های زمینی'''
== موضوع ==▼
مائده‌های زمینی کتابی است در ستایش شادی، شوق به زندگی و غنیمت شمردن لحظات. آندره ژید در این کتاب خداوند را در همهٔ موجودات هستی متجلی می‌بیند و آزادانه و برخلاف قید و بندهای مذهب، عشق به هستی را مترادف عشق به خداوند می‌داند. او کتابش را «ستایشی از وارستگی» می‌نامد. با اینکه از آثار دورهٔ جوانی نویسنده است، وی تقریباً تمام آنچه می‌توان فلسفهٔ وی نامید در آن گنجانده است و هرچه بعداً نوشته در تعقیب اندیشه‌هایی است که در این کتاب بیان گردیده؛ یعنی امتناع از هر گونه علاقه و وابستگی و ستایش شور و عشق و نگاهی هر لحظه نو به تمام جلوه‌های هستی. ریشهٔ اندیشه‌های این کتاب را در [[کتاب مقدس]] و نوشته‌های [[نیچه]] فیلسوف و شاعر شهیر آلمانی باید جست. نشانه‌هایی از تأثیر ادبیات مشرق زمین نیز در آن دیده می‌شود. او در این کتاب چنین استدلال می‌کند که تمام امیال طبیعی، سودمند بوده، مایهٔ تندرستی است و بدون این امیال، زندگی لطف خود را از دست می‌دهد.
▲'''مائده‌های زمینی''' {{فرانسوی|Les nourritures terrestres}} شاهکار [[آندره ژید]] نویسندهٔ بزرگ فرانسه است که نخستین بار در ۱۸۹۷ در [[پاریس]] منتشر شد.
▲==موضوع==
▲مائده‌های زمینی کتابی است در ستایش شادی، شوق به زندگی و غنیمت شمردن لحظات. آندره ژید در این کتاب خداوند را در همهٔ موجودات هستی متجلی می‌بیند و آزادانه و برخلاف قید و بندهای مذهب، عشق به هستی را مترادف عشق به خداوند می‌داند. او کتابش را «ستایشی از وارستگی» می‌نامد. با اینکه از آثار دورهٔ جوانی نویسنده است، وی تقریباً تمام آنچه می‌توان فلسفهٔ وی نامید در آن گنجانده است و هرچه بعداً نوشته در تعقیب اندیشه‌هایی است که در این کتاب بیان گردیده؛ یعنی امتناع از هر گونه علاقه و وابستگی و ستایش شور و عشق و نگاهی هر لحظه نو به تمام جلوه‌های هستی. ریشهٔ اندیشه‌های این کتاب را در [[کتاب مقدس]] و نوشته‌های [[نیچه]] فیلسوف و شاعر شهیر آلمانی باید جست. نشانه‌هایی از تأثیر ادبیات مشرق زمین نیز در آن دیده می‌شود. او در این کتاب چنین استدلال می‌کند که تمام امیال طبیعی، سودمند بوده، مایهٔ تندرستی است و بدون این امیال، زندگی لطف خود را از دست می‌دهد.
{{نقل قول|وقتی از عملی لذت می‌برم، برای من دلیل خوبی است که آن عمل را انجام بدهم... مادامی که لبانت برای بوسیدن هنوز شیرین است، سیراب کن. چنان زندگی کن که زندگی‌ات بدون ترس از نتایج محرماتی که اخلاقیات رسمی بر تو تحمیل می‌کند، پذیرای هر رویدادی باشد.}}
هرچند ژید خطر افراط کاری را به خوانندهٔ کتاب خود هشدار می‌دهد و در آخر از او می‌خواهد که: {{نقل قول|کتاب مرا به دور بینداز، مگذار متقاعدت کند! گمان مبر که حقیقت تو را کس دیگری می‌تواند برایت پیدا کند... به خود بگو که این کتاب هم چیزی نیست، مگر یکی از هزاران شیوهٔ رویارویی با زندگی. تو راه خویش را بجوی!}}
== استقبال ==
این کتاب به مانند بسیاری از آثار ادبی بزرگ جهان در آغاز مورد استقبال واقع نشد، به طوری که در طول ۱۰ سال تنها ۵۰۰ نسخه از آن فروش رفت. این کتاب هنگام جنگ جهانی و پس از آن به فروش بسیار بالایی دست یافت و مردم از جنگ به ستوه آمده، با خواندن مائده‌های زمینی بار دیگر خدا را در جلوه‌های هستی
== ترجمه‌ها ==
مائده‌های زمینی از جمله کتاب‌هایی است که همواره مورد توجه مترجمان نامدار بوده و چندین بار به فارسی ترجمه شده است:
* مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه، آندره ژید، ترجمهٔ [[حسن هنرمندی]]، امیر کبیر، تهران: ۱۳۳۴. (چاپ دوم: مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه، زوار، تهران: ۱۳۵۰)<ref name="nlai2">[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1970511
* مائده‌های زمینی، آندره ژید، ترجمهٔ [[سیروس ذکاء]]، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران: ۱۳۳۶. (چاپ سوم: مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه، جامی، تهران: ۱۳۹۰)<ref name="nlai2">[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1970511
* مائده‌های زمینی، آندره ژید، ترجمهٔ [[پرویز داریوش]] و [[جلال آل احمد]]، نشر اساطیر، تهران:، ۱۳۴۳.
* مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه، آندره ژید، ترجمهٔ [[مهستی بحرینی]]، نشر نیلوفر، تهران: ۱۳۸۱.
== بخش‌هایی از کتاب ==
* برایت از «القصر» چه بگویم؟ باغی که در زیبایی به عجایب ایران می‌ماند؛ اکنون که با تو سخن می‌گویم، به گمانم می‌رسد که آن را از همهٔ باغ‌های دیگر بهتر می‌دانم. همچنان‌که حافظ را باز می‌خوانم، به این باغ می‌اندیشم: بیار باده که رنگین کنیم جامهٔ زرق / که مست جام غروریم و نام هشیارست.
* ناتانائیل، ای کاش عظمت در نگاه تو باشد نه در آن چیزی که بدان می‌نگری.
== منابع ==
سطر ۵۴ ⟵ ۵۱:
|بازیابی=۲۶ فوریه ۲۰۱۴}}
{{پانویس}}
{{ادبیات-خرد}}
سطر ۵۹ ⟵ ۵۷:
[[رده:رمان‌های آندره ژید]]
[[رده:رمان‌های فرانسوی]]
[[رده:رمان‌های فرانسوی ۱۸۹۷ (میلادی)]]
| |||