مولد الکتریکی: تفاوت میان نسخه‌ها

# تولید برق بر اثر اصطکاک (تریبوالکتریسیته) به دلیل بهره‌وری پایین این مولدها و نیاز آنهاآن‌ها برای استفاده از عایق کاری پر هزینه به علت ولتاژ بالا این مولدها هرگز در کاربردهای عملی و برای تولید میزان قابل توجهی از انرژی الکتریکی مورد استفاده قرار نگرفتند. ماشین [[ویمشاست]] (Wimshurst) و [[مولدهای ون دی گراف]] (Van de Graaff) مثال‌هایی از این مولدها هستند که هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مولدهای هم قطب بعدی این مشکل را با استفاده از آهن‌رباهایی که تمام محیط صفحه را پوشش می‌دادند حل کردند به طوری کهبه‌طوری‌که میدان در طول تمام صفحه به‌طور یک‌نواخت وجود داشته باشد.

یک مولد MHD یا مگنیتوهیدرودینامیکی ([[مغناطوهیدرودینامیک|magnetohydrodynamic]]) نوعی از مولد است که برق را مستقیم از گازهای داغی که در یک [[میدان مغناطیسی]] در حرکت هستند و بدون استفاده از تجهیزات الکترومغناطیسی می‌گیرد. امکان استفاده از گازهای خروجی از این مولد برای گرم کردن یک [[بویلر]] در یک چرخه گرمایی، استفاده از این مولدها را منطقی‌تر کرده‌است. اولین نوع از این دسته مولدها در سال ۱۹۶۵ طراحی شد و اوج استفاده از این مولدها به یک نیروگاه نمایشی ۲۵ مگاواتی در ایالات متحده بازمی‌گردد. با وجود امکان استفاده از گرمای گازهای خروجی مورد استفاده در این مولدها بهره‌وری آنهاآن‌ها از توربین‌های [[سیکل ترکیبی]] پایین‌تر است و به همین دلیل استفاده از این مولدها بسیار محدود است.

هر موتور یا مولدی که از یک سیم‌پیچ به جای آهنربای دائم استفاده کند نیازمند جریانی است تا در سیم‌پیچ‌ها جریان داشته باشد و ماشین را قادر به کار کند. در صورتیکهصورتی‌که جریانی در سیم‌پیچ تحریک مولد وجود نداشته باشد حرکت [[روتور]] نمی‌تواند موجب تولید انرژی الکتریکی شود. در نیروگاه‌های بزرگ از مولدهای کوچک برای تولید جریان تحریک مولدها استفاده می‌شود.