جمعیت نسوان وطنخواه: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌شده] | [نسخهٔ بررسی‌شده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: ۱۳۰۱⟸۱۳۰۱ (خورشیدی)|۱۳۰۱، ۱۳۰۲⟸۱۳۰۲ (خورشیدی)|۱۳۰۲، ۱۳۱۲⟸۱۳۱۲ (خورشیدی)|۱۳۱۲، سنگباران⟸سنگباران |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: ۱۳۰۵⟸۱۳۰۵ (خورشیدی)|۱۳۰۵، ارتجاع⟸ارتجاع (علوم سیاسی)|ارتجاع |
||
خط ۱۸:
== اعضا و حامیان ==
اعضای جمعیت نسوان وطنخواه عبارت بودند از: نخستین رئیس انجمن، [[محترم اسکندری]]، و پس از مرگ او، [[مستوره افشار]]. نایب رئیس [[ملوک اسکندری]] (که صاحب امتیاز [[مجله نسوان وطنخواه]] نیز بود)، منشی اول و از نویسندگان باقدرت مجله [[نورالهدی منگنه]]، معلم کلاس اکابر نصرت مشیری، منشی دوم خانم شریفی، بازرس عباسه پایور، بازرس ملکه ابوالفتح‌زاده، دیگر اعضای هیئت مدیره: صفیه اسکندری، طوبی بقائی، عفت‌الملوک و نظم‌الملوک خواجه‌نوری، [[فخرعظمی ارغون]]، هایده مقبل، توران افشار، اخترالسلطنه سیادت، آصف‌الملوک، اخترالسلطنه فروهر، عشرت‌الزمان آصف و …<ref>{{پک|بامداد|۱۳۴۸|ک=زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید| ص=۲۸}}</ref>
دفتر حسابرسی سال [[۱۳۰۵ (خورشیدی)|۱۳۰۵]] جمعیت نشان می‌دهد جمعیت در این زمان ۷۴ عضو داشته است که حق عضویت ۳۰۲ [[تومان|تومانی]] خود را به طور کامل پرداخت کرده‌اند.<ref name=Sedghi>{{پک|Sedghi|1999|ف=FEMINISTMOVEMENTS iii. IN THE PAHLAVI PERIOD (Plate II)|زبان=en}}</ref>
مردانی چون [[سعید نفیسی]]، [[رضازاده شفق]]، [[میرزاده عشقی]] و [[ابراهیم خواجه‌نوری]] نیز از فعالیت‌های این سازمان حمایت می‌کردند.<ref name=sanasarian634 /> گروهی از اعضای جوان و [[کمونیست]] جمعیت نسوان وطنخواه نیز سازمان [[بیداری زنان]] را در سال ۱۳۰۲ تشکیل دادند.<ref name=mashrouteh /><ref name=Paidar>{{پک|Paidar|1997|ک=Women and the political process in twentieth-century Iran| ص=۹۶–۹۷|زبان=en}}</ref>
خط ۳۰:
تربیت زنان و لزوم آموزش در همه عرصه‌هایی که وظایف اصلی زنان محسوب می‌شد، از مهم‌ترین فعالیت‌های زنان این جمعیت بود -چهار ماده از ۱۱ ماده مرام‌نامه جمعیت نسوان بر لزوم آموزش زنان و افتتاح مدرسه دلالت می‌کرد - اولین اقدام عملی آنها هم تأسیس مدرسه اکابر برای زنان بی‌سواد بود، فعالیت تمام زنان در این مدرسه، داوطلبانه بود و ۲۸ شاگرد به صورت رایگان و چند نفر با شهریه تحصیل می‌کردند.<ref>مقاله این آرزو عجالتاً غیرقابل اجراست؛ مروری بر کارنامه جمعیت نسوان وطنخواه در نشریه شهرکتاب، ماهنامه ادبیات، هنرها، علم و فرهنگ، سال اول، خرداد 1395</ref>
در یکی از راهپیمایی‌ها، جمعیت نسوان وطن خواه جزوه‌هایی [[زن‌ستیزی|زن‌ستیز]] به نام ''مکر زنان'' را که توسط برخی [[ارتجاع (علوم سیاسی)|ارتجاع|مرتجعین]] نوشته و توزیع شده بود، از تمام مناطق شهر خریده و در [[میدان توپخانه]] به آتش کشیدند. آنان با این عمل نمادین، مبارزهٔ خود را با [[خرافات]] اعلام کردند.<ref name=mashrouteh /> به همین دلیل بسیاری از آنان، از جمله محترم اسکندری بازداشت شدند و خانهٔ وی مورد حمله مذهبیان قرار گرفت و غارت شده، به آتش کشیده شد. علی‌رغم این شرایط، او برگزاری کلاس‌های سواد آموزی را ادامه داد.<ref name=sanasarian634 /> همچنین، اعضای جمعیت در دادگاه مرد نویسنده‌ای که به دلیل نوشتن علیه حجاب محاکمه می‌شد شرکت کردند.<ref name=Paidar>{{پک|Paidar|1997|ک=Women and the political process in twentieth-century Iran| ص=۹۶–۹۷|زبان=en}}</ref>
پس از مرگ محترم اسکندری، [[مستوره افشار]] (۱۲۵۹–۱۳۲۴) که از اعضای اولیه جمعیت بود در سال ۱۳۰۳ برای ریاست انجمن انتخاب شد.<ref name=nesvaneshargh2>{{پک|سلامی|نجم‌آبادی|ک=نهضت نسوان شرق| ص=۲}}</ref> این انجمن در سال ۱۳۱۱ میزبان دومین [[کنگره نسوان شرق]] بود.<ref name=sanasarian105>{{پک|ساناساریان|۱۳۸۴|ک=جنبش حقوق زنان در ایران (طغیان، افول و سرکوب از ۱۲۸۰ تا انقلاب ۱۳۵۷)| ص= ۱۰۵}}</ref> کنگره نسوان شرق، همایش زنانِ [[کشورهای عربی]] و [[آسیا]]یی بود که ابتدا از ائتلاف و ادغام انجمن‌های محلی زنان در کشورهای عربی تشکیل شد. به تدریج سازمان‌هایی از کشورهای دیگر مانند [[هندوستان]] نیز به آن اضافه شدند.<ref>{{پک|سلامی|نجم‌آبادی|ک=نهضت نسوان شرق}}</ref>
| |||