محاصره دمشق (۱۱۴۸): تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰) +مرتب+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:نبردهای دومین جنگ صلیبی+رده:محاصرههای شامل فرانسه+رده:محاصرههای دمشقها+رده:محاصرههای جنگهای صلیبی |
Mohamadr za (بحث | مشارکت‌ها) + |
||
خط ۲۵:
{{Campaignbox Crusades Battles}}
}}
محاصرهٔ دمشق در تاریخ ۲۴ تا ۲۹ جولای در پی [[جنگ صلیبی دوم|جنگ دوم صلیبی]] به وقوع پیوست. این نبرد منجر به شکست صلیبیون و از هم پاشیدن جنگ صلیبی دوم شد. دو نیروی بزرگ و اصلی که با فرمان [[اوژن سوم|پاپ اوژن سوم]] و دعوت [[برنارد کلروو]] برای برپایی جنگ صلیبی دوم به سرزمین مقدس اردوکشی کرده بودند توسط [[لوئی هفتم]]، پادشاه فرانسه و [[کنراد سوم]]، پادشاه آلمان رهبری می‌شدند. هر دو نیرو در طول راهپیمایشان در [[آناتولی]] به سمت سرزمین مقدس دچار وقایع فاجعه آمیزی گشتند که منجر به از بین رفتن قسمت زیادی از نیروهایشان گشت. نخستین هدف صلیبیون بازپس‌گیری ادسا([[شانلی‌اورفه|اورفا]])
جنگجویان صلیبی تصمیم گرفتند تا از غرب، جایی باغ‌های میوه آذوقه آن‌ها را تأمین می‌کرد، به دمشق حمله کنند. آن‌ها به محض رسیدن به پشت دیوارهای شهر، محاصره را آغاز کردند و برای از چوب درختان باغات برای تأمین ابزار محاصره استفاده نمودند. جنگجویان صلیبی در ۲۷ جولای تصمیم به حرکت به دشتی که در شرق شهر قرار داشت و از استحکامات کمتری برخوردار بود اما غذا و آب کمتری در آن یافت می‌شد، را گرفتند. نورالدین زنگی همراه نیروهای کمکی مسلمان رسیدند و راه ارتباطی صلیبیون با موقعیت قبلیشان را قطع کردند. اربابان صلیبی محلی، از ادامه محاصره خودداری کردند و سه پادشاه هیچ گزینه‌ای نداشتند جز اینکه شهر را رها کنند. تمام سپاه صلیبی در ۲۸ جولای به سمت اورشلیم عقب‌نشینی کرد.
== جنگ صلیبی دوم ==
{{Main article|جنگ صلیبی دوم}}دو نیرو حرکتشان را در پی فراخوان پاپ اژون سوم و دعوت برنارد کلروو برای برپایی جنگ دوم صلیبی به فرماندهی کنراد سوم و لوئی هفتم به سمت سرزمین مقدس آغاز کردند. نیروهای کنراد شامل بولسلاو چهارم، دوک لهستان، ولادیسلاو دوم، دوک بوهم و فردریش شوابن, برادر زاده‌اش که بعدها با نام فردریش بارباروسا به امپراتوری رسید.<ref>Runciman (1952) pg. 211.</ref> آغاز جنگ صلیبی درپی سقوط ادسا در ۲۴ دسامبر ۱۱۴۴ اعلام شد. جنگجویان صلیبی از میان اروپا راهپیمایشان را آغاز کردند و در سپتامبر و اکتبر ۱۱۴۷ به قسطنطنیه رسیدند.<ref name="rs50">Riley-Smith (1991) p.50.</ref>
هر دو سپاه در ماه‌های پیش رو و در راهپیمایشان در [[آناتولی]] با وقایع و نبردهای فاجعه آمیزی مواجه شدند و بیشتر سپاهشان از بین رفت. لوئی سربازانش را رها کرد و بوسیله‌ی کشتی به سمت [[پرنس‌نشین انطاکیه]] به راه افتاد که عموی [[الینور د آکیتن|الینور]] پرنس رینولد بر آن حکم می‌راند. ریموند از لوئی انتظار داشت که او را برای دفاع در برابر [[سلجوقیان روم|ترک‌های سلجوقی]] کمک کند و همچنین او را برای اردوکشی علیه حلب که شهر مسلمانان بود و دروازه‌ای به ادسا محسوب می‌شد، یاری برساند، اما لوئی نپذیرفت و ترجیح داد بجای تمرکز بر جنبه نظامی جنگ صلیبی، زیارت خود را با رفتن به اورشلیم به اتمام برساند.<ref name="brund">Brundage (1962) pp.115–121.</ref> کنراد درپی بیماری به قسطنطنیه بازگشته بود ولی در اوایل آوریل ۱۱۴۸ به اورشلیم وارد شد.<ref>Riley-Smith (1991) pp.49–50.</ref> نخستین هدف صلیبیون بازپس‌گیری ادسا([[شانلی‌اورفه|اورفا]]) تعیین شده‌بود اما هدف پادشاه [[بالدوین سوم اورشلیم|بالدوین سوم]] و [[شوالیه‌های معبد]] در اورشلیم، دمشق بود.<ref>Brundage</ref>
== پانویس ==
| |||