محاصره دمشق (۱۱۴۸): تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Mohamadr za (بحث | مشارکتها) جز الگو |
Mohamadr za (بحث | مشارکتها) جز پیامد برچسبها: پیوندبیرونی به ویکیپدیای فارسی ویرایشگر دیداری |
||
خط ۳۴:
هر دو سپاه در ماههای پیش رو و در راهپیمایشان در [[آناتولی]] با وقایع و نبردهای فاجعه آمیزی مواجه شدند و بیشتر سپاهشان از بین رفت. لوئی سربازانش را رها کرد و بوسیلهٔ کشتی به سمت [[پرنسنشین انطاکیه]] به راه افتاد که عموی [[الینور د آکیتن|الینور]] پرنس رینولد بر آن حکم میراند. ریموند از لوئی انتظار داشت که او را برای دفاع در برابر [[سلجوقیان روم|ترکهای سلجوقی]] کمک کند و همچنین او را برای اردوکشی علیه حلب که شهر مسلمانان بود و دروازهای به ادسا محسوب میشد، یاری برساند، اما لوئی نپذیرفت و ترجیح داد بجای تمرکز بر جنبه نظامی جنگ صلیبی، زیارت خود را با رفتن به اورشلیم به اتمام برساند.<ref name="brund">Brundage (1962) pp.115–121.</ref> کنراد درپی بیماری به قسطنطنیه بازگشته بود ولی در اوایل آوریل ۱۱۴۸ به اورشلیم وارد شد.<ref>Riley-Smith (1991) pp.49–50.</ref> نخستین هدف صلیبیون بازپسگیری ادسا([[شانلیاورفه|اورفا]]) تعیین شدهبود اما هدف پادشاه [[بالدوین سوم اورشلیم|بالدوین سوم]] و [[شوالیههای معبد]] در اورشلیم، دمشق بود.<ref>Brundage</ref>
=== شورای عکا ===
=== شکست سنگین در دمشق ===
== پیامد ==
[[پرونده:Heiligenkreuz.Bernard_of_Clervaux.jpg|پیوند=https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Heiligenkreuz.Bernard_of_Clervaux.jpg|بندانگشتی|برنارد کلروو در پی شکست تحقیر گشت.]]
در جریان این جنگ، هر یک از نیروهای مسیحی، به دیگری خیانت کردند.{{sfn|Riley-Smith|1991|p=۵۰}}<ref name="rs502">Riley-Smith (1991) p.50.</ref>نقشهٔ جدیدی برای حمله به [[اشکلون]] طراحی شد و کنراد سربازانش را به سوی آنجا فرستاد، اما به دلیل کمبود اعتماد ناشی از محاصرهٔ شکست خورده پیشین، هیچ نیرویی برای کمک به او نرسید. این بیاعتمادی متقابل به دلیل شکست، برای یک نسل باقی ماند و به ویرانی پادشاهی مسیحی در سرزمین مقدس منجر شد. کنراد پس از ترک کردن [[اشکلون]]، به قسطنطنیه بازگشت تا اتحاد خود با مانوئل را ادامه دهد. دمشق که دیگر به پادشاهی صلیبی اعتمادی نداشت، پس محاصره کوتاهی به وسیله نورالدین در سال ۱۱۵۴ گشوده شد.{{sfn|Nicolle|2009|pp=۷۸}} برنارد کلروو با این شکست تحقیر شده بود. هنگامی که او برای فراخوانی جنگصلیبی جدیدی تلاش میکرد، شکست خورد؛ در مجموع او سعی کرد نقش خود را در شکست مفتضحانهٔ جنگ صلیبی دوم از بین ببرد.{{sfn|Runciman|1952|pp=۲۳۲–۲۳۴, ۲۷۷}}<ref>Runciman (1952) pp. 232–234 and pg. 277.</ref>
== پانویس ==
|