محاصره دمشق (۱۱۴۸): تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Mohamadr za (بحث | مشارکتها) برچسب: پیوندبیرونی به ویکیپدیای فارسی |
Mohamadr za (بحث | مشارکتها) جز ←شورای عکا: گسترش برچسبها: پیوندبیرونی به ویکیپدیای فارسی ویرایشگر دیداری |
||
خط ۳۴:
هر دو سپاه در ماههای پیش رو و در راهپیمایشان در [[آناتولی]] با وقایع و نبردهای فاجعه آمیزی مواجه شدند و بیشتر سپاهشان از بین رفت. لوئی سربازانش را رها کرد و بوسیلهٔ کشتی به سمت [[پرنسنشین انطاکیه]] به راه افتاد که عموی [[الینور د آکیتن|الینور]] پرنس رینولد بر آن حکم میراند. ریموند از لوئی انتظار داشت که او را برای دفاع در برابر [[سلجوقیان روم|ترکهای سلجوقی]] کمک کند و همچنین او را برای اردوکشی علیه حلب که شهر مسلمانان بود و دروازهای به ادسا محسوب میشد، یاری برساند، اما لوئی نپذیرفت و ترجیح داد بجای تمرکز بر جنبه نظامی جنگ صلیبی، زیارت خود را با رفتن به اورشلیم به اتمام برساند.<ref name="brund">Brundage (1962) pp.115–121.</ref> کنراد درپی بیماری به قسطنطنیه بازگشته بود ولی در اوایل آوریل ۱۱۴۸ به اورشلیم وارد شد.<ref>Riley-Smith (1991) pp.49–50.</ref> نخستین هدف صلیبیون بازپسگیری ادسا([[شانلیاورفه|اورفا]]) تعیین شدهبود اما هدف پادشاه [[بالدوین سوم اورشلیم|بالدوین سوم]] و [[شوالیههای معبد]] در اورشلیم، دمشق بود.<ref>Brundage</ref>
[[پرونده:Map_Crusader_states_1135-en.svg|پیوند=https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Map_Crusader_states_1135-en.svg|راست|بندانگشتی|344x344پیکسل|[[خاور نزدیک]] در ۱۱۳۵]]
[[شورای عکا]] توسط دیوان عالی اورشلیم در روز ۲۴ ژوئن در شهر عکا برگزارگردید. . این جلسه دیدنیترین گردهمایی این مجلس در طول موجودیتش بود.{{sfn|Riley-Smith|1991|p=50}}{{sfn|William of Tyre|Babcock|Krey|1943|loc=vol. 2, bk. 17, ch. 1, pp. 184–185}} کنراد, اُتو, [[Henry II, Duke of Austria|هنری دوم, دوک اتریش]], امپراتور آینده فردریش بارباروسا, و [[William V, Marquess of Montferrat|ویلیام پنجم,]] مونتفرارت امپراتوری مقدس روم را نمایندگی میکردند. لوئی, [[Thierry, Count of Flanders|ثری آلزاس]], و اشخاص مذهبی و غیرمذهبی دیگری، فرانسه را نمایندگی میکردند. پادشاه بالدوین, [[ملیساند اورشلیم|ملکه ملیساند]] , پاتریرچ فالک, رابرت دی کراون (فرماندهی شوالیههای معبد), ریموند دو پوی دی پروانس (فرماندهی شوالیههای هاسپیتالر),ماناسز هیرجز (پاسبان اورشلیم), هامفری دوم تورون , فیلیپ مالی, والتر اول جرنیر و باریسان ایبلین از میان حاضران اورشلیم را نمایندگی میکردند.<ref>[[William of Tyre]] wrote "it seems well worth while and quite in harmony with the present history that the names of the nobles who were present at the council...should be recorded here for the benefit of posterity." He lists these and numerous others; "to name each one individually would take far too long." ''A History of Deeds Done Beyond the Sea'', trans. E.A. Babcock and A.C. Krey (Columbia University Press, 1943), vol. 2, bk. 17, ch. 1, pp. 184–185.</ref> هیچ نمایندهای از انطاکیه، طرابلس و یا کنتنشین سابق ادسا شرکت نداشتند. هردوی لوئی و کنراد متقاعد شدند که به دمشق حمله کنند.<ref name="rs503">Riley-Smith (1991) p.50.</ref>
برخی از بارونهای اورشلیم با یادآوری این نکته که بوریان در میان مسلمانان متحد آنان در مقابله با زنگیان محسوب میشدند، حمله به دمشق را غیرهوشمندانه دانستند. عمادالدین زنگی شهر را در ۱۱۴۰ محاصره کرده بود و معینالدین انور, که یک مملوک بود در نقش وزیر برای [[Mujir ad-Din Abaq|مجیرالدین ابق]] جوان خدمت کرد و اتحادی را با مذاکرهی [[اسامه بن منقذ]] با اورشلیم منعقد کرد. کنراد, لوئی, و بالدیون از انجایی که دمشق شهری مقدس برای مسیحیت به شمار میرفت، بر آن پافشاری کردند. این شهر همانند انطاکیه و اورشلیم، غنیمتی درخور توجه در چشم مسیحیان اروپایی جلوه میکرد.در ماه جولای ارتشهای آنها شامل ۵۰٬۰۰۰ جنگجو در [[طبریه]] گرد آمدند و از راه [[بانیاس]] در نزدیکی [[دریاچه طبریه]] به دمشق حمله کردند.<ref>Runciman (1952) pp. 228–229.</ref>
دیدگاه عمومی امروزه بر این دلالت دارد که حمله به دمشق اجتناب ناپذیر بود. تاریخنگارانی, همانند مارتین هوچ، با توجه به نتیجهی منطقی سیاست خارجی دمشق که به سمت همراهی زنگیان تغییر پیدا کرده بود و اینکه پادشاه بالدوین سوم سابقا نبردی را با هدف تصرف شهر آغاز کرده بود کهبه روابط بوریان و پادشاهی اورشلیم آسیب زده بود به این دیدگاه اعتقاد دارند.<ref>Hoch (2002)</ref>
▲=== شورای عکا ===
=== شکست سنگین در دمشق ===
== پیامد ==
|