عملگرهای خلق و فنا: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
خط ۱:
'''عملگرهای خلق و فنا'''، عملگرهای [[ریاضی]] هستند که کاربردهای گسترده‌ای در [[مکانیک کوانتومی]]، بخصوص در مطالعه نوسانگرهای هارمونیک و سیستم‌های چند ذره‌ای دارند.[۱] یک عملگر فنا تعداد ذرات یک حالت مشخص را کاهش می‌دهد. یک عملگر خلق تعداد ذرات یک حالت مشخص را افزایش می‌دهد، و به عملگر فنا متصل می‌باشد. در بسیاری از زیر مجموعه‌های رشته فیزیک و شیمی از این عملگرها بجایبه جای تابع‌های موج استفاده می‌شود که به کوانتش ثانویه معروف است.
 
عملگرهای خلق و فنا می‌توانند روی حالتهای انواع مختلف ذرات تاثیرتأثیر بگذارند. برای مثال در تئوری [[شیمی کوانتومی]]، بر حالتهای الکترون تاثیرتأثیر می‌گذارد. همچنین واکنش ویژه‌ای درمقابل عملگرهای پله‌ای برای نوسانگرهای هارمونیک کوانتومی دارند. در مرحله بعدی عملگرهای افزاینده بعنوانبه عنوان عملگرهای خلق در نظر گرفته می‌شود. که یک کوانتوم انرژی را به سیستم نوسانگر اضافه می‌کند،(به همین شکل برای عملگر کاهنده). آنهاآن‌ها می‌توانند برای نشان دادن فوتونها به کار روند.
 
ریاضیات مربوط به عملگرهای خلق و فنا برای بوزونها با عملگرهای نوسانگر هارمونیک کوانتوم یکسان است.[۲] برای مثال جابجایی عملگرهای خلق و فنا که مربوط به حالت یکسان بوزونها هستند، برابر یک است. در حالی که سایر جابجاییها صفر است. با این وجود برای فرمیونها معادله‌های ریاضی متفاوت است و جابجایی‌ها معکوس می‌باشد.
 
== استنتاج فرمولهای نوسانگر هارمونیک کوانتومی ==
در زمینه [[نوسانگر هارمونیک کوانتوم]]، ما بار دیگر عملگرهای پله‌ای را بعنوانبه عنوان عملگرهای خلق و فنا در نظر می‌گیریم که [[کوانتوم]] ثابت انرژی را به سیستم نوسانگر اضافه یا کم می‌کنند. عملگرهای خلق و فنا برای بوزونها (اسپین صحیح) و فرمیونها (اسپین نیمه صحیح) متفاوت است. زیرا [[تابع موج]] آنهاآن‌ها دارای خواص هندسی متفاوتی هستند.
 
نخست مورد ساده ترساده‌تر بوزونی نوسانگر هارمونیک کوانتومی را در نظر بگیرید.
 
:<math>\left(-\frac{\hbar^2}{2m} \frac{d^2}{d x^2} + \frac{1}{2}m \omega^2 x^2\right) \psi(x) = E \psi(x)</math>
خط ۲۴:
:<math> -\frac{d^2}{dq^2} + q^2 = \left(-\frac{d}{dq}+q \right) \left(\frac{d}{dq}+ q \right) + \frac {d}{dq}q - q \frac {d}{dq} </math>
 
دو عبارت را می‌توان با در نظر گرفتن تاثیرتأثیر آنهاآن‌ها بر تابع قراردادی (f(q ساده کرد:
 
:<math>\left(\frac{d}{dq} q- q \frac{d}{dq} \right)f(q) = \frac{d}{dq}(q f(q)) - q \frac{df(q)}{dq} = f(q) </math>
خط ۴۴:
:<math>a^\dagger \ = \ \frac{1}{\sqrt{2}} \left(-\frac{d}{dq} + q\right)</math>
 
را بعنوانبه عنوان عملگر خلق یا افزاینده و
 
:<math> a \ \ = \ \frac{1}{\sqrt{2}} \left(\ \ \ \frac{d}{dq} + q\right)</math>
 
را بعنوانبه عنوان عملگر فنا یا کاهنده،
 
سپس معادله شرودینگر برای نوسانگر بدین صورت در می‌آید:
خط ۷۴:
:<math> [a, a^\dagger ] = \frac{1}{2} [ q + ip , q-i p] = \frac{1}{2} ([q,-ip] + [ip, q]) = \frac{-i}{2} ([q, p] + [q, p]) = 1 </math>
 
در مقایسه با عملگرهای به اصطلاح [[نرمال ریاضی]]، که نماد مشابه‌ای دارند (e.g. <math>A= W_1 + i\, W_2)\,,</math>) با خودالحاقی <math>W_i\,.</math>. اما در مورد عملگرهای نرمال، در ارتباط با جابجایی <math> W_i\,,</math> i.e با <math>W_1W_2=W_2W_1\,,</math> خواهد بود. با <math>W_1W_2=W_2W_1\,,</math> یک در بینهایت r.h.s معادله قبلی بجایبه جای صفر جایگزین خواهد شد. که در نتیجه یک مجموعه یکسان [[ویژه تابع]] یا ویژه توزیع را برای <math> W_1</math> و <math> W_2</math> خواهد داشت. در حالی که در اینجا ویژه تابعها و ویژه مقدارهای عملگرهای p و q وجود ندارند.
 
بنابر این اگرچه در مورد حاضر وجود دارد رفتار صریح با عملگرهای غیرعادی رابطه تبدیل را می‌دهد، [[عملگر هامیلتونی]] می‌تواند بیان شود بعنوان:
خط ۹۶:
این مسئله نشان می‌دهد که <math>a\psi_n</math> و <math>a^\dagger\psi_n</math> همچنین ویژه حالت هامیلتونی با ویژه مقدارهای <math>E_n - \hbar \omega</math> و <math>E_n + \hbar \omega</math> می‌باشند.
 
این مسئله عملگرهای <math>a</math> و <math>a^\dagger</math> را بعنوانبه عنوان عملگرهای کاهنده و افزاینده عین ویژه حالتها مشخص می‌کند. تفاوت انرژی بین دو ویژه حالت <math>\Delta E = \hbar \omega</math> است.
 
حالت پایه را می‌توان با این فرض بدست آورد که عملگر کاهنده آن را از بین می‌برد، <math>a\, \psi_0 = 0</math>. سپس از هامیلتونی برحسب عملگرهای افزاینده و کاهنده استفاده می‌کنیم
خط ۱۴۹:
\vdots& \vdots& \vdots& \vdots& \vdots& \vdots& \ddots \end{pmatrix}</math>
 
با جابجایی به طرف پایین عملگرهای پله‌ای بدست می‌آیند که می‌توان از طریق رابطه‌های <math>a^\dagger_{ij} = \langle\psi_i | \hat{a}^\dagger | \psi_j\rangle</math> و <math>a_{ij} = \langle\psi_i | \hat{a} | \psi_j\rangle</math>. آنهاآن‌ها را بدست آورد. تابع‌های موج تابع‌های نوسانگر هارمونیک کوانتومی بوده و برخی اوقات مبنای ددی نامیده می‌شوند.
 
== جزئیات ریاضی ==
 
عملگرهای استنتاج شده در بالا در واقع یک نمونه ویژه از یک طبقه کلی¬تر از عملگرهای خلق و فنا هستند. /ساده ترینساده‌ترین شکل عملگرها واجد شرایط زیر هستند.
 
فرض کنید ''H'' فضای ذره‌ای هیلبرت است برای بدست آوردن هندسه بوزونی CCR به هندسه بوجود آمده با (''a''(''f'' به ازای هر ''f'' در ''H'' مراجعه کنید. عملگر (''a''(''f'' عملگر فنا است و نقشه (۰)''a'' غیر خطی است. مجاور آن (''a''<sup>†</sup>(''f'' است که در ''H'' خطی است.
خط ۱۸۱:
که در آن "کت صفر" وضعیت خلا است.
 
اگر "کت" نرمالیزه شود بطوری کهبه‌طوری‌که " براکت =۱ " و سپس (''a''<sup>†</sup>(''f'') ''a''(''f'' تعداد ذرات در حالت " کت " را می‌دهد.
 
== عملگرهای خلق و فنا برای معادلات واکنش انتشار ==
 
وضیح علگرهای خلق و فنا همچنین برای تجزیه و تحلیل معادلات /معمول کنش و واکنش سفید بوده استبوده‌است. برای مثال قسمتی که در آن گازی با مولکولهای A پخش شده و در برخورد واکنش نشان می¬دهد و یک محصول {{nowrap|''A'' + ''A'' &rarr; &empty;.}} را بوجود می‌آورد. برای اینکه ببینیم این نوع واکنش را چگونه می¬توان با فرمول عملگرهای خلق و فنا توضیح داد ذرات <math>n_{i}</math> را در محل <math>i</math> در شبکه یک بعدی در نظر بگیرید. هر ذره بطور مستقل پخش می‌شود، بطوری کهبه‌طوری‌که این احتمال که یکی از آنهاآن‌ها محل را در زمانهایزمان‌های کوتاه <math>dt</math> ترک کند به نسبت <math>n_{i}dt</math> می‌باشد، برای مثال <math>\alpha n_{i}dt</math> برای رفتن به چپ و <math>\alpha n_{i}dt</math> برای رفتن به راست. تمام ذرات <math>n</math> با احتمال <math>1-2\alpha n_{i}dt</math> ثابت خواهند ماند.
حال می‌توانیم کار ذرات را در شبکه بعنوانبه عنوان `ket' با فرم "کت n2 ,n1,... " توضیح دهیم. یک تغییر کوچک عملگرهای خلق و فنا لازم است، بطوریکهبه‌طوری‌که:
 
:<math>a|n\rangle= \sqrt{n} \ |n-1\rangle</math>
خط ۲۰۲:
:<math>\partial_{t}|\psi\rangle=-\alpha\sum(2a_{i}^{\dagger}a_{i}-a_{i-1}^{\dagger}a_{i}-a_{i+1}^{\dagger}a_{i})|\psi\rangle=-\alpha\sum(a_{i}^{\dagger}-a_{i-1}^{\dagger})(a_{i}-a_{i-1})|\psi\rangle </math>
 
دوره واکنش با توجه به اینکه ذرات <math>n</math>می‌توانند بصورتبه صورت مختلف <math>n(n-1)</math> واکنش نشان دهند، کاهش می‌یابد. بطوریکهبه‌طوری‌که احتمال فنا شدن یک جفت <math>\lambda n(n-1)dt</math> بوده و احتمال اینکه هیچ جفتی از بین نرود <math>1-\lambda n(n-1)dt</math> می‌باشد. که می‌دهد:
 
:<math>\lambda\sum(a_{i}a_{i}-a_{i}^{\dagger}a_{i}^{\dagger}a_{i}a_{i})</math>
خط ۲۱۲:
سایر واکنش‌ها را می‌توان به روشی مشابه در اینجا گنجاند.
 
این نوع عبارت به ما اجازه می‌دهد که از روشهایروش‌های نظری میدان کوانتومی را در تجزیه و تحلیل سیستم‌های واکنش – پخش استفاده کنیم.
 
== عملگرهای خلق و فنا در تئوریهای میدان کوانتومی ==