برخی محققین نقش زنان را در روایات تنخ یهودی کم‌رنگ دانسته‌اند؛ استانسون کتاب مقدس را کتابی سرتاسر مردانه دانست.<ref>استانسون ص ۲۱</ref> البته در بین اسرائیلیان شکلی از مادرسالاری وجود داشته است،داشته‌است، که نشان‌دهنده موقعیت زن در خانواده‌های اسرائیلی‌است. [[ساره]] همسر [[ابراهیم]]، [[راحیل]] و [[لیه]] همسران [[یعقوب]]، [[صفورا]] همسر و [[میریام]] خواهر [[موسی]]و [[استر]] همسر [[خشایارشا]]، مهم‌ترین زنان [[عهد عتیق]] هستند. بنا بر روایت تورات، زن از دنده مرد آفریده شده است،<ref>پیدایش ۲:۲۳</ref> و در [[باغ عدن]] [[حوا]] بود که [[آدم]] را به خوردن از [[میوه ممنوعه]] اغوا کرد؛<ref>پیدایش ۳:۷</ref> و به جزای این گناه شوهرش تا ابد بر وی مستولی شد.<ref>پیدایش ۳:۱۷</ref> در بین اسباط یهود، تنها زنی که به داوری رسید، [[دبوره]] بوده استبوده‌است<ref>داوران: ۴</ref>؛ که بر اساس [[هاگادا]] و متون [[میدراش]]، به وی وحی نمی‌شده است و پیامبری نداشته استنداشته‌است.<ref>هاگادا ۲۰:۲؛ شفتیم ربه ۱۲:۴</ref> بر اساس هاگادا، تنها زنی که خدا با او سخن گفته، [[ساره]] بوده استبوده‌است.<ref>هاگادا ۱:۱۸</ref> در عهد عتیق، تنها بخشی که به جای پسران اسرائیل، دختران اسرائیل به کار رفته است، [[اشعیا]] دختران [[صهیون]] را برای تکبر و خودآرایی سرزنش می‌کند.<ref>اشعیا ۳:۱۶</ref>
زن در بین عشایر [[بنی‌اسرائیل]]، خرید و فروش می‌شده است؛ در تورات، پدر در برابر دریافت حق پدری، که بهای دختر باکره نامیده می‌شد،<ref name="خروج ۲۲:۱۵">خروج ۲۲:۱۵</ref> دختر خود را به شوهر می‌فروخت و هنگامی که این معامله انجام می‌گرفت و دختر نامزد می‌شد، مورد تملک مرد قرار می‌گرفت.<ref>دئوترونومی ربه ۱۱:۲</ref> مرد اجازه داشت هر اندازه که دارایی‌اش به او اجازه می‌دهد، زن اختیار کند یا از بازار، کنیز و همخوابه خریداری نماید.
خط ۹:
در کتاب تورات، مردی که زن خود را مورد گمان قرار می‌دهد، می‌بایست به کاهن نیاز پرداخته و کاهن با تشریفات خاصی زن را مورد لعنت و نفرین قرار دهد و آب مخصوص تکفیر را به او بخوراند تا اگر مرتکب گناهی شده که کسی شاهد آن نبوده است، آب لعنت وارد احشای او شده، ران او شاقط و شکمش منتفخ گردد.<ref>اعداد ۵:۱۱-۳۰</ref>
در میثاق یهوه آمده است،آمده‌است، اگر مردی به دختری تجاوز کند، باید بهای دختر را تماماً به پدر او بپردازد.<ref name="خروج ۲۲:۱۵"/> این بها پنجاه شکل نقره تعیین شده استشده‌است.<ref name="تثنیه ۲۲:۲۸">تثنیه ۲۲:۲۸</ref>
در [[تورات]]، زنی که از طرف مردی رها شده استشده‌است با زن [[فاحشه]] هم‌پایه است و دین‌داران یهودی از ازدواج با چنین زنانی برحذر داشته شده‌اند.<ref name="تثنیه ۲۲:۲۸"/>
بر اساس حکم تورات، اگر مردی با زنی ازدواج کرده، ولی پس از مدتی از او سیر شده به او تهمت زند که تو پیش از زناشویی و در خانه پدرت با مرد دیگری همخوابه شده‌ای، پدر زن موظف است جامه خونین [[شب زفاف]] را که بیان‌گر باکره بودن دختر او بوده است،بوده‌است، به دادگاه بنمایاند، وگرنه زن محکوم به [[سنگسار]] می‌شود.<ref>تثنیه ۲۲:۱۳</ref>
== عصر تلمودی ==
در عصر تلمودی، موقعیت زنان یهودی بسیار پست‌تر از مردان به شماربه‌شمار می‌رفت.زنان در مدارس دینی که [[ربی]]ها اداره می‌کردند پذیرفته نمی‌شدند. رهبری و مقام‌های مذهبی در اختصاص مردان بود و زنان حق سفر نداشتند. دعاها و نمازها ویژه مردان بود و زنان نمی‌توانستند حد نصاب جماعت را تشکیل دهند. در معبد، زنان حق عبور فراتر از مرز دهلیزی مختص ایشان، نداشتند و ورود زنان به صحن داخلی با کیفر مرگ همراه بود. زنان در مراسم قربانی حق شرکت نداشتند، و دیدار آن هم مجاز شمرده نمی‌شد. نوشتن متون هلاخا، میدراش و متون عرفانی نیز به مردان اختصاص داشت.بر اساس، قوانین [[صنیوت]]، زنان نباید در حضور مردان سخن می‌گفتند یا آواز می‌خواندند.<ref>شولحان عاروخ ۲۱:۲</ref> اگر زنی صدایش به قدری بلند بود که وقتی در خانه‌اش سخن می‌گفت، همسایگان قادر به شنیدن صدایش بودند، مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد.<ref>تاریخ تمدن ج ۱۲ ص ۳۰</ref> بر اساس قانون [[ایحود]]، خلوت و اختلاط زنان و مردان ممنوع گردید و پرده [[مهیتزا]](محیصه) در [[کنیسه]]ها کشیده شد که زنان را از مردان جدا می‌ساخت. از سوی دیگر، گواهی دادن زنان در دادگاه و قضاوت آن‌ها ممنوع بود.
