'''شک‌گرایی''' یا '''شکاکیت'''، به [[زبان انگلیسی|انگلیسی]] (Skepticism /ˈskeptəˌsizəm/) یکی از مکاتب زیرمجموعه [[خردگرایی]] است.
شک گرایانشک‌گرایان اصراری بر اثبات و پافشاری بر عقاید خود و دیگران نداشته و همواره آماده شنیدن نظرات دیگرند. شک گرایانشک‌گرایان ابایی از اعتراف به نادانی در مواردی که علم روز هنوز به جواب قطعی نرسیده ندارند (بر خلاف بسیاری مکاتب و ادیان که صرف ندانستن چرایی رخدادها را از براهین اثبات معبود خویش برمی‌شمارند). نیز در بسیاری موارد با وجود نظریات غالب، اقدام به تأیید یا تکذیب موضوعی نمی‌کنند.
البته شکشک گرایی، به معنای بی‌تفاوتی در مقابل رویدادهای روز نیست. شکش گرایان خود را موظف به تلاش برای بدست آوردن پاسخ‌های محکممحک تر و [[نزدیک تر|نزدی تر]] به حقیقت می‌دانند. از آن سو اما، هیچ پاسخی ایشان را از شنیدن نظرات بعدی منصرف نخواهد نمود. شکش[[نزدیک تر|]] گرایان در حوزهحو[[نزدیک تر|ۀ]]<nowiki/>ه علم همواره آویخته به آخرین و مستندترین نظرات و دستاوردها می‌باشند.
از مشخصات شک گراییشک‌گرایی می‌توان به عدم ثبات و قطعیت، اندیشه پیوسته و به چالش کشیدن پیش فرض‌ها و گهگاه بدیهیات (به زعم سایرین) اشاره نمود.
گرچه شک‌گرایی ناظر به معرفت به حقیقت است و نه خود حقیقت، اما ممکن است در نظر برخی شک‌گرایان حقیقت یک موضوع نسبی و نه مطلق باشد. (بر خلاف برای مثال برخی [[ادیان سامی]] که حقیقت مطلق را ذات باریتعالی می‌پندارند).
