نام او حسین وازو از [[طباطبایی|سادات طباطبایی]] است دراواخر قرن دوازدهم هجری در زواره اصفهان بدنیابه دنیا آمد و پس از تحصیل علوم متداول و کسب فنون ادب به تهران رهسپار شدو به خدمت معتمد الدوله نشاط اصفهانی که از رجال دانشمند و از معارف شعرای قاجاریه بود راه یافت. نشاط که از استعداد و قریحه مجمر مطلع گشت به تربیت وی همت گماشت و پس از چندی اورا به دربار فتحعلی شاه بردو وسیله تقرب او نزد خاقان مغفور گردید. شاه قاجار که خود نیز از شاعری بهره‌ای وافی داشت و قدر سخن را نیکو می‌شناخت وی را مشمول عنایت و ملاطفت قرار داد و به لقب مجتهد الشعرایی سر افرازش گردانید.
فرمان مجتهد الشعرایی مجمر را نشاط با خط زیبای خویش نگاشته‌است.
عمر مجمر کوتاه بود مولف مجمع الفصحاء سال فوت مجمر را ۱۲۲۵ هجری ذکر کرده و می‌نویسد (مجمر اصفهانی اشعار نمکین دارد اگر دیر زیسته بود همانا ترقی کلی مینمود)
