حادثه اتمی فوکوشیما ۱: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حادثه‌های اتمی فوکوشیما ۱''' به مجموعه حوادثی گفته می‌شود که از تاریخ ۱۱ مارس ۲۰۱۱، در پی [[زمین‌لرزه و سونامی ۲۰۱۱ توهوکو|زلزلهٔ]] ۹ ریشتری و [[سونامی]]، و در اثر از کار افتادن ماشین‌آلات [[نیروگاه هسته‌ای شماره ۱ فوکوشیما]] متعلق به [[شرکت نیروی برق توکیو]]، یکی از پس دیگری، و نشت [[پرتوزا|مواد رادیواکتیو]] به وقوع پیوست. متخصصان این حادثه را بعد از [[حادثه چرنوبیل]] بزرگ‌ترین فاجعهٔ اتمی می‌دانند و از نظر پیچیدگی آن را در مقام نخست فجایع اتمی جهان قرار می‌دهند چرا که تمام رآکتورهای نیروگاه فوکوشیما در نتیجهٔ این رویداد با مشکل مواجه شد.

 

در زمان وقوع زلزله، رآکتور ۴ خالی از سوخت بود و رآکتورهای ۵ و ۶ خاموش و کاملاً سرد بودند. بقیهٔ رآکتورها، با وقوع زلزله به طور خودکار خاموش شدند و [[ژنراتور]]های اضطراری برای فعال نمودن پمپ های آب و خنک کردن رآکتورها روشن شدند. محوطهٔ نیروگاه با سدی دریایی ،که برای مقابله با سونامی ۵٫۷ متری کفایت می‌کرد، محافظت می‌شد؛ ولی در برابر امواج ۱۴ متری که ۱۵ دقیقه بعد از زلزله آغاز شدند، بی استفاده بودند. در نتیجه محوطهٔ نیروگاه کاملاً در آب غرق شد و ژنراتورها که در ارتفاعی پایین‌تر از سطح دریا قرار داشتند و [[تابلوهای برق]] در طبقهٔ پایین رآکتورها واقع شده بودند، همگی به زیر آب رفتند. ارتباط با شبکهٔ برق قطع و در نتیجه با از کار افتادن پمپ ها، کار خنک کردن رآکتورها متوقف شد. سپس دمای رآکتورها از حد مجاز بالاتر رفت. این در حالی بود که سیل و زلزله امکان کمک‌رسانی را تقریباً غیرممکن کرده بود.

 

بررسی‌های وزارت علوم و وزارت آموزش ژاپن نشان داد که در مناطق شمالی ژاپن، در فاصلهٔ ۵۰-۳۰ کیلومتری محوطهٔ نیروگاه، میزان [[سزیوم]] رادیواکتیو تا سطح نگران‌کننده‌ای بالا رفته‌است. در این گزارش اشاره شده است بر اساس مقیاس جهانی سزیوم-۱۳۷ و [[ید]]-۱۳۱ نشان می‌دهد که موادی که از نیروگاه فوکوشیما ۱ آزاد شده به اندازهٔ [[ایزوتوپ]]‌های آزاد شده در فاجعهٔ چرنوبیل دارای اهمیت است. مقامات [[توکیو]] توصیه کردند که تا مدتی از آب شیر برای تهیهٔ غذای نوزادان استفاده نشود. در دو سایت نیروگاه نیز آلودگی [[پلوتونیم]]ی مشاهده شد.

 

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) در ۲۷ مارس اعلام کرد ، کارگرانی که در ۲۵ مارس برای پیشگیری در بیمارستان بستری شده بودند، به علت ایستادن در آبی که در واحد ۳ نیروگاه جمع شده بود، تا مچ پا در معرض اشعهٔ رادیواکتیو بین ۲ تا ۶ درجهٔ Sv قرار گرفته‌اند. واکنش جهانی به این حوادث نیز همچنان نگران‌کننده بود. دولت ژاپن و [[تپکو]] (TEPCO) برای آنچه عدم ارتباط درست با عموم و تلاش‌های من خودساخته برای حل مشکل خوانده شد، مورد انتقاد قرار گرفتند. متخصصان اعلام کردند که حتی با استفاده از نیروی چندصد یا حتی هزاران نفری، ممکن است پاک نمودن منطقه چند سال یا چند دهه به طول بینجامد. در ۲۰ مارس، سخنگوی دولت، یوکیو ادانو؛ اعلام کرد که پس از عبور از بحران، فعالیت نیروگاه هم چنان متوقف خواهد ماند.

 

[[رده:حوادث هسته‌ای غیر نظامی]]

[[رده:ستیزه‌های محیط زیستی]]

[[رده:فجایع سلامتی در ژاپن]]

[[رده:محیط زیست در ۲۰۱۱ (میلادی)]]