شوییچی یوکویی: تفاوت میان نسخه‌ها

یوکویی در [[سائوری، آیچی|شهر سائوری]] از [[استان آیچی]] زاده شد. شغل او خیاطی بود تا اینکه در ۱۹۴۱ به [[خدمت نظامی]] فراخوانده شد.<ref name="guam_gov">[http://ns.gov.gu/scrollapplet/sergeant.html "Shoichi Yokoi",] ''Ultimate Guam''.</ref>

در شامگاه ۲۴ ژانویه سال ۱۹۷۲، دو مرد محلی با نام‌های ''جیزز دوناس'' و ''مایک د گراسیا'' هنگامی که تله‌های میگوی خود را در رودخانه کوچک [[تولافوفو، گوآم]] بررسی می‌کردند یوکویی را دیدند.<ref>Mendoza, Patrick M. (1999). [http://books.google.com/books?id=g6nQjEr84uMC&pg=PA71&lpg=PA71&dq=Shoichi+Yokoi&source=web&ots=SStWoKXjzX&sig=hFGluaQdLS4st61_t0NDKQEzqM8&hl=en&sa=X&oi=book_result&resnum=4&ct=result ''Extraordinary People in Extraordinary Times: Heroes, Heroes, and Villains'', p. 71.]</ref> آنها فکر کردند که یوکویی یکی از اهالی روستاهای آنجاست ولی یوکویی با احتمال در خطر بودن به آنها حمله کرد.<ref name= Lanchin>{{cite web|url=http://www.bbc.co.uk/news/magazine-16681636|author=Lanchin, Mike|publisher= BBC|title= Shoichi Yokoi, the Japanese soldier who held out in Guam|date= 24 January 2012}}</ref> آنها او را گرفتند و با جراحات با خود از جنگل بیرون بردند.<ref name="guam_gov"/>

در بازگشت به ژاپن او را همچون یک قهرمان ملی پذیرا شدند اما او گفت: "من با خجالت بسیار برگشتم. من شرمنده‌ام که زنده به وطن برگشتم." این سخن او بسیار در ژاپن معروف شد.<ref>Lewis, John. [http://www.cnn.com/WORLD/9709/23/japan.straggler/index.html "Japan's WWII 'no surrender' soldier dies"], CNN. September 23, 1997.</ref>

یوکویی خیلی زود با دگرگونی‌های زیادی که در نبود او در ژاپن روی داده بود سازگار شد. نه ماه پس از بازگشت ازدواج کرد و در منطقه روستایی استان آیچی ساکن شد. او یکی از طرفداران صلح و زندگی ساده شد، یکی از دو کتابش را نوشت و در برنامه‌های تلویزیونی به بیان روش‌های زنده ماندن در جنگل و شرایط سخت می‌پرداخت. او حتی در سال ۱۹۷۴ برای انتخابات پارلمان ژاپن نامزد شد. او از بسیاری از جنبه‌های جدید زندگی در ژاپن ناراضی بود؛ ژاپنی که دوره رشد بالای اقتصادی را پشت سر می‌گذاشت. او از اینکه درخشندگی چشمگیر نظم و سادگی ژاپن پیشین در حال از بین رفت بود ناراحت بود. او به زندگی بدون اسراف و ساده اعتقاد داشت. از نمونه‌های گفته‌هایش در این باره می‌توان به این جمله‌اش اشاره کرد که: "زمین‌های گلف باید به مزرعه‌های لوبیا تبدیل شوند." شعار کمپین انتخاباتی او "کارشناس زندگی سخت" بود و می‌گفت: "بیش‌بیش از اندازه نخورید. زیاد نپوشید. پوچ نباشید، فکر کنید." او در انتخابات موفق نشد اما به تلاش‌هایش در زمینه تبلیغ زندگی ساده ادامه داد.<ref name= economist>

یوکویی در ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۷ بر اثر سکته قلبی در سن ۸۲ سالگی درگذشت<ref name= Kristof>Kristof, Nicholas D. [http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=950DE7D81F3BF935A1575AC0A961958260&sec=&spon=&pagewanted=2 "Shoichi Yokoi, 82, Is Dead ; Japan Soldier Hid 27 Years"], ''New York Times ''. September 26, 1997.</ref> و در قبرستان [[ناگویا]] به خاک سپرده شد. بر آرامگاهش، سنگ قبری را گذاشتند که مادرش در سال ۱۹۵۵ پس از اعلام رسمی مرگ او کار گذاشته‌بود.

* [[هیرو اندو]] - ستوان دوم ارتش پادشاهی ژاپن، او دو سال پس از یوکویی و در سال ۱۹۷۴ تنها پس از اینکه فرمانده اصلی خود در زمان جنگ را نزدش آوردند حاضر به [[رها کردن]] پستش در جنگل‌های فیلیپین شد. تفنگ او برخلاف یوکویی پس از سی سال هنوز کار می‌کرد و تعهد او نسبت به امپراتوری ژاپن بسیاری را شگفت‌زده کرد.

* {{یادکرد ویکی|عنوان =Shoichi Yokoi |پیوند =http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Shoichi_Yokoi&oldid=526805293 |زبان =انگلیسی | بازیابی =۹ بهمن ۱۳۹۱}}

* [http://www.primitiveways.com/jungle_30_years.html سی سال در جنگل! آیا شما می‌توانید این کار را بکنید؟] - یک زندگینامه کوتاه شوییچی یوکویی

* [http://www.flickr.com/photos/ryanh/256246504 تصویری از ورودی غار یوکویی ]