سیاه‌بازی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Freshman404 (بحث | مشارکت‌ها) جز ویرایش 77.104.111.2 (بحث) به آخرین تغییری که Yamaha5Bot انجام داده بود واگردانده شد |
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
||
خط ۱:
[[پرونده:Siahbazi.jpg|بندانگشتی|ِیک نمایش سیاه بازی، در [[ج‍ش‍ن فرهنگ و ه‍ن‍ر]]، [[دهه ۱۹۷۰ (میلادی)]]]]
'''سیاه بازی''' یا '''روحوضی''' (همچنین: '''تخت حوضی''') نوعی نمایش کمیک ایرانی همراه با رقص و آواز و موسیقی بود.<ref name="اصلانی">{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = اصلانی (همدان) | نام = محمدرضا | عنوان =فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز | سال = ۱۳۸۵ | ناشر = [[انتشارات کاروان|کاروان]] |مکان = تهران | شابک =۹۶۴۸۴۹۷۲۸۱ | صفحه = ۲۴۸}}</ref> در آن شخصی دارای غلامی سیاه و گیج و گول است و با هم دست به کارهای خنده داری می‌زنند. از این کلمه بمعنی عملیات از پیش طراحی شده برای فریب دیگری نیز استفاده
در این گونه نمایش با رویکردی انتقادی و طنزآمیز به موضوعات اجتماعی، سیاسی، عاطفی و حتی تاریخی پرداخته می‌شود.<ref name="vista">[http://vista.ir/article/273872 وقتر کمدی کمرنگ می‌شود] وبسایت ویستا. حسن پارسایی. روزنامه جوان</ref>
در گذشته در میان حیات خانه‌های بزرگ ایرانی، حوضی بود که کاربردهای فراوانی داشت. از آن جمله در زمان جشنها و میهمانیها، ساکنان خانه روی آن تخته بزرگی می‌گذاشتند و شکلی همانند صحنه نمایش به آن می‌دادند تا عده‌ای بازیگر روی آن تخته به اجرای نمایش و البته از نوع کمدی آن بپردازند. با توجه به وجود شخصیت کمدی و قدیمی «سیاه» در ایران، این نمایش‌ها به یکی از نامهای عمومی «سیاه بازی» یا «تخت حوضی» یا «روحوضی» معروف شدند.
خط ۲۲:
در این نمایشنامه معمولاً دو تیپ حضور داشتند: یکی «حاجی» یا حاکم و دیگری سیاه که «مبارک» نام داشت و نوکر بود. در این نمایش سیاه سمبل مردم زجر کشیده و حاکم تجلی حکومت وقت محسوب می‌شد.
تمام لطف سیاه بازی به آن سیاه بامزه‌ای است که با دست انداختن ارباب و اطرافیانش خنده را به لب‌های مردم می‌نشاند. سیاهی که با شیرین کاری‌ها و شوخی‌های خود نقدی هم بر اوضاع جامعه می‌زند؛
[[بدیهه سازی]] و بدیهه سرایی محور اصلی این نوع نمایشنامه محسوب می‌شد. رقص و آواز نیز در آن وجود داشت؛ و پایان خوش و نتیجه‌گیری اخلاقی از
== منابع ==
| |||