عوام‌گرایی: تفاوت میان نسخه‌ها

ریشهٔ عوام‌گرایی در میان روشنفکران تندرو روسیه در دههٔ ۱۸۶۰ با ظهور نارودنیک‌ها (مردم‌باوران) پدید آمد. نارودنیک‌ها بر آن بودند که [[روسیه]] بی آنکهبی‌آنکه مرحلهٔ [[سرمایه‌داری]] را بگذراند می‌تواند مستقیم به [[سوسیالیسم]] برسد و اساس آن را می‌توان بر [[کومون]]‌های روستایی گذاشت. در دههٔ ۱۸۷۰ دانشجویان نارودنیک به روستا (میان مردم) رفتند تا تخم انقلاب را بپراکنند.<ref>دانش نامه سیاسی-داریوش آشوری-صفحهٔ ۲۹۹</ref>

عوام‌گرایان در [[روسیه]] حزب آزادی و زمین را بنیان نهادند. عوام‌گرایی در آغاز اشاره به این اعتقاد داشت که انقلاب کار مردم است (که در روسیه معنای آن دهقانان بود) نه اقلیت مبارز انقلابی. در پایان [[قرن نوزدهم]] مارکسیست‌های روسیه که به عمل سازمانی و حزب پیشرو باور داشتند به همهٔ روش‌های انقلابی رقیبان غیر مارکسیست خود برچسب عوام‌گرایانه زدند واینو این عنوان به صورت تحقیر آمیزتحقیرآمیز رواج یافت.

البته آیین و سنت سیاسی پوپولیستی، در هر کشوری شکل ویژه‌ای دارد. در نهضت‌های پوپولیستی، معمولاً ائتلافی آشکار یا ضمنی، میان طبقات مختلف با منافع متفاوت و گاه متعارض برقرار می‌شود. تداخل قشرهای گوناگون در این نهضت‌ها، به طوربه‌طور عمده ناشی از عدم تشکل طبقاتی و عدم وجود مرزبندی روشن طبقاتی است. پوپولیسم دارای مشخصات عوام فریبی، تقدیس شخص رهبر فرهمند، تعصب، تکیه بر توده‌های محروم، نداشتن ایدئولوژی مشخص، بورژوایی بودن و عناصری از ضدیت با امپریالیسم و ملی‌گرایی است. توسعه خواهی و پر و بال دادن به نیروهای وابسته به بازار داخلی و گاه آزادی‌های سندیکایی و دموکراتیک از خصلت‌های عمده دوران پوپولیسم است.<ref>{{یادکرد|نویسنده = آقابخشی، علی |عنوان = فرهنگ علوم سیاسی|ناشر = مرکز اطلاعات و مدارک علمی ایران|شهر = تهران|تاریخ = بهار 1374}}</ref>