شهرستان آشتیان: تفاوت میان نسخه‌ها

▲این شهرستان از شمال به [[تفرش]] و [[قم]] ، از جنوب و جنوب شرق به شهرستانهای [[دلیجان]] و [[اراک]] از غرب به شهرستان [[فراهان]] محدود گشته است.

▲شهرستان [[آشتیان]] در مرکز [[استان مرکزی]] و شمال شهرستان [[اراک]] قرار دارد و با مرکز استان 80 کیلومتر فاصله دارد. شهرستان [[آشتیان]] با جمعیتی بالغ بر ۱۷،۱۰۵ نفر و مساحتی در حدود ۱۲۳۹ کیلومترمربع کوچکترین شهرستان [[استان مرکزی]] است.

▲شهرستان [[آشتیان]] از شهرهای بسیار کهن [[ایران]] از متعلقات [[عراق عجم]] بوده و در ایران باستان جزء [[ماد سفلی]] یا ماد بزرگ بوده است که آیین زرتشتی داشته اند . آثار مادی در این شهرستان فراوان به چشم می خورد. اسامی اماکن آن ریشه اوستایی-پهلوی دارند.این اسامی، تعداد زیادی قلاع گبری و وجود [[آتشکده]] ها در این منطقه مانند ([[آتشکده فردجان]] و [[فراهان]]) ارتباط واژه [[آشتیان]] را با دین [[زرتشت]] قوی می سازد. این منطقه در زمان [[خلافت عمر]] توسط [[مالک بن عام اشعری]] فتح و مردم آن به دین [[اسلام]] گرویدند. در کتب جغرافیایی پس از اسلام این شهر جزء ولایت کوهستان یا جبال یا [[عراق عجم]] آمده است. بنا به تفسیر (دهگان) لغت [[آشتیان]] معرف معبد و قربانگاه است. کلمه [[آشتیان]] مرکب از دو جزء ((یشت)) به معنی [[پرستش]]، [[قربانی]]، [[دعا]] و [[سرود مذهبی]] و((یان)) معرف مکان و جایگاه است. [[آشتیان]] در [[مختصرالبلدان]] و [[تاریخ قم]] ابرشتیجان آورده شده است و [[ابن فقیه]] آن را از متعلقات [[همدان]] ذکر نموده و صاحب تاریخ قم آنرا از طموجهای [[قم]] برشمرده است.

▲شهرستان [[آشتیان]] به سبب ارتفاع نسبتاً زیاد، دارای زمستان‌های سرد و تابستان های معتدل است. این شهر از لحاظ توپوگرافی در دامنه ارتفاعات کوه‌های مرکزی استان واقع شده و از جنوب به دشت [[فراهان]] و [[کویر میقان]] منتهی می شود. از ارتفاعات معروف آن می‌توان به کوه رف قاسم کش، کوه کلاهه و میراب اشاره کرد.