'''عطاءالله زاهد''' متولد ۱۲۹۴ شیراز،[[شیراز]]، فارغ‌التحصیل ادبیات از [[دانشگاه تهران]] است. پدرش تحصیل کردهٔ دارالفنون بود و به موسیقی آشنایی داشت و به دلیل شغل‌شغل پدرش مدام بین تهران و شیراز دررفت‌وآمددر رفت‌وآمد بودند. وی فعالیت هنریهنری‌اش را سال ۱۳۰۳ با بازی در نمایش «رستاخیز سلاطین» آغاز کرد. علاقهٔ بسیاری به علوم قدیمه وی را بر آن داشت تا به طور آزاد و ذوقی آن دروس را فراگیرد. او در سال ۱۳۱۸ به مدرسه مروی و سپس به مدرسهٔ سپهسالار رفت و نزد اساتیدی چون آقا میرزا آقای شیرازی، آقا محمدعلی حکیم، آقامیرزا میرزااحمداحمد آشتیانی و آیت‌الله شاه آبادی، علوم فقهی را فراگرفت. از ۱۳۱۹ زیر نظر سیدعلی خان نصر و صدیق اعلم، فعالیت هنری اش را در رادیو ایران ادامه داد و به همراهی صبا، محجوبی، خالدی، و طاطایی چندین سال آواز می‌خواند. در نمایشنامه‌های رادیویی هم بازی می‌کرد. سپس به دعوت رادیو دهلی به مدت هشت ماه در بخش فارسی آن رادیو گویندگی کرد. همکارای اش با رادیو، تا سال ۱۳۲۶ که برای تحصیل به خارج رفت، ادامه پیدا کرد. در دههٔ ۱۳۲۹ ضمن ادامهٔ فعالیت در تئاتر، به سینما روی آورد و به عنوان دیلماج در سالن‌های سینما گفتار فیلم‌ها را با صدای بلند برای تماشاگران به فارسی می‌خواند. شکوفایی کارش در تئاتر، در همکاری با عبدالحسین نوشین و خیرخواه، در تئاتر فرهنگ بود. چندی به آمریکا رفت و مطالعهٔ جدی سینما را آغاز کرد. طی سال‌های دوری از ایران، به ترکیه، مصر، لبنان و هندوستان و چند کشور دیگر سفر کرد. در سال ۱۳۲۷ به ایران بازگشت و پس از تأسیس استودیو آریا به دوبلهٔ فیلم مشغول شد. طی نهضت ملی شدن صنعت نفت فعالیت سیاسی می‌کرد. او فعالیت در سینمای حرفه‌ای را سال ۱۳۳۲ با فیلم «ماجرای زندگی» به عنوان نویسنده و تهیه کننده تجربه کرد. وی مدیر چند شماره از مجله «فیلم‌ها و پرده‌ها» بود. زاهد در ۱۵ آبان ۱۳۷۰ درگذشت.
