کیهان مرتضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
Gatorkay (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴۰:
وی کار خود را در تلویزیون از ۱۳۶۱ شروع کرد و در ۱۳۶۳ با طراحی صحنه مجموعه‌های تلویزیونی [[امیرکبیر (مجموعه تلویزیونی)|امیر کبیر]] و شاه شکار به کار خود ادامه داد. در سینما از ۱۳۶۴ با طراحی صحنه برای فیلم‌های [[گل‌های داوودی]] و [[تصویر آخر]] اغاز کرد. او هم‌چنین طراحی صحنه ده‌ها نمایش تئاتری را در ایران و حدود ۲۰ نمایش تاتری را در [[تورنتو]] به عهده داشته است. کیهان مرتضوی در سال ۱۳۷۲ برنده جایزه بهترین طراح صحنه تلویزیون ایران ( جشنواره تولیدات صدا و سیما) شد. او کاندیدای بهترین طراحی صحنه برای فیلم های پرنده کوچک خوشبختی (۱۳۶۶), نارونی(۱۳۶۷) و نقش عشق(۱۳۷۰) بوده است.
فیلم [[نار و نی]] در سال ۱۹۸۹ درجشنواره مانهایم المان برای «فضاسازی خلاق و بدیع» برنده جایزه ویژه این جشنواره شد.
همراه همسرش [[میترا قوامیان]] و فرزندانش در ۱۹۹۴ به کانادا مهاجرت کرد<ref>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی = قوامیان| نام = میترا| نام خانوادگی۲ = | نام۲ = | عنوان = آفرینش‌های یک هنرمند ایرانی در کانادا| ژورنال = هفته| مکان = [[مونترآل]] | ناشر = | تاریخ =۶ مارس ۲۰۱۴| دوره = | شماره = ۲۸۵| سال = ششم | صفحه = ۲۵| پیوند =http://hafteh.ca/Downloads/PDF/Nr285-web.pdf | تاریخ بازبینی = ۳ مارس ۲۰۱۸|}}</ref> و در کنار کارگردانی و طراحی صحنه از سال ۲۰۰۰ در دبیرستان‌ها و کالج‌های تورنتو مشغول تدریس شد.<ref>{{یادکرد|نویسنده=مرتضوی، کیهان|مقاله=به سینمای آموزش اعتقاد دارم|ترجمه= |کوشش =|نشانی= http://shahrvand.com/archives/934493934 |نشریه=[http://shahrvand.com شهروند کانادا]|تاریخ= ۳ سپتامبر ۲۰۰۹ | تاریخ بازبینی= ۲ مارس ۲۰۱۸}}</ref>
 
== فیلم‌ها ==