نهضت ترجمه: تفاوت میان نسخه‌ها

زبان رسمی حاکمان اسلامی، که پس از چهارخلیفه نخست امویان بودند، در سراسر جهان اسلام، عربی بود، اما فقط حاکمان بودند که به این زبان سخن می‌گفتند. عامه مردم زبان محلی خود را حفظ کرده بودند و تازه مسلمانان نیز فقط در مراسم عبادی زبان عربی را به کار می‌بردند. زبان روزمره آنان زبان محلی بود و حتی کسانی که در دفترها و دیوان‌های دولتی کار می‌کردند، از زبان عربی استفاده نمی‌کردند و به زبانهای رومی یا فارسی می‌نوشتند. در نیمه دوم قرن اول هجری تصمیم بر آن شد که در امور دفتری و دیوانی زبان عربی جانشین زبان‌های فارسی و رومی شود. افزون براین، نیاز اقتضا می‌کرد که متون پزشکی و نجومی به عربی ترجمه شود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الفهرست|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=303}}</ref> از این رو، در دوران امویان چند کتاب پزشکی و نجومی از زبان‌های یونانی و فارسی به عربی ترجمه شد؛ ولی این ترجمه‌ها موردی و شخصی بود و هنوز باید زمانی می‌گذشت تا نهضت ترجمه فرابرسد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=درآمدی بر تاریخ فلسفه اسلامی|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=152}}</ref>